طرح زوج و فرد و بلاتکلیفی مسوولان ‌

شهری که شهروندانش سال‌هاست با معضلات عدیده‌ای همچون ترافیک و آلودگی هوا دست و پنجه نرم می‌کنند و مدیریت واحد شهری، آرزویی محال برای مسوولان شهری است. حلقه گمشده‌ای که عواقب جبران‌ناپذیر آن همزمان با حادتر شدن معضلات شهری بارها در تصمیم‌گیری‌های مدیران شهری برای اداره یک شهر به وضوح حس شده است.

از آزمون و خطای طرح‌های ترافیکی گرفته تا سرنوشت مبهم تشکیل کارگروه آلودگی هوا و... از مصادیق بارز نبود مدیریت واحد شهری در اداره کلانشهری مانند تهران است که هر از چند گاهی در اختلاف نظر میان مسوولان شهری در اجرای طرح‌های ترافیکی نمود پیدا می‌کند.

و حالا نوبت طرح زوج و فرد تردد خودروهاست که زمینه‌ای شود برای این‌که بیش از گذشته، حلقه مفقوده مدیریت واحد شهری را حس کنیم. رئیس پلیس راهور تهران 2 روز پیش از منتفی بودن اجرای طرح سراسری زوج و فرد در شرایط عادی خبرداد، اما بلافاصله استاندار تهران با رد این گفته تاکید کرد: طرح زوج و فرد تردد خودروها در محدوده‌های تعیین شده تا اطلاع ثانوی همچنان ادامه خواهد داشت.

این‌که اصولا آیا درشرایط فعلی، ضرورتی برای تداوم اجرای طرح تردد نوبتی خودروها در تهران وجود دارد یا نه؟ شاید مقوله دیگری باشد که نیاز به بررسی جداگانه‌ای دارد؛ اما پرسش اصلی این است که چرا یک مقام مسوول براحتی به خود اجازه می‌دهد درباره یک طرح اظهارنظر کند و از همه بدتر این‌که در کمتر از 24 ساعت بلافاصله مسوول دیگری با رد گفته وی، با او مخالفت کند.

شاید مهم‌ترین دلیل سردار رحیمی برای توقف اجرای طرح زوج و فرد در تهران این است که هر طرح ترافیکی فقط تا زمان مشخصی تاثیرگذار خواهد بود و پس از آن، دیگر کارایی لازم را نخواهد داشت و اگر می‌خواهیم طرح تردد نوبتی خودروها نیز از تاثیر‌گذاری مطلوب خود برخوردار باشد، باید از این طرح فقط در شرایط اضطرار استفاده کرد و در شرایط فعلی نیز با روان‌تر شدن بار ترافیکی محدوده زوج و فرد فعلا ضرورتی برای اجرای طرح زوج و فرد وجود ندارد.

اما در مقابل این اظهار نظر، مسوولانی هم هستند که معتقدند حالا که طرح تردد نوبتی خودروها در پایتخت جواب داده است و شهروندان نیز به رعایت این طرح عادت کرده‌اند، فعلا نباید از متوقف کردن این طرح سخنی به میان آورد.

به همین دلیل است که مرتضی تمدن، استاندار تهران در اظهارنظر صریحی از ادامه اجرای طرح زوج و فرد خودروها در تهران خبرداد و تاکید کرد که این طرح فعلا متوقف نخواهد شد.

هرچند برای ما خبرنگاران و شهروندان تهرانی دیگر عادی شده است بر سر طرح‌هایی که چندین سازمان متولی تصمیم‌گیری در مورد آن هستند، تا مدت‌ها چالش و اختلاف‌نظر وجود داشته باشد و هر روز که می‌گذرد، مسوولی از باب اختیارات خود درباره فلان طرح اظهارنظر کند و بلافاصله مسوول دیگری براحتی آن را رد کند، اما پرسش این است که آیا نباید ستاد مشخصی به عنوان یک نهاد مرجع وجود داشته باشد؟

نکته دیگری که نباید از کنار آن بسادگی گذشت، این است که طرح اظهارنظرهای متفاوت از سوی مسوولان در فاصله کمی از یکدیگر که شاید به نوعی زیرسوال بردن همدیگر نیز باشد، حاصلی جز بی‌اعتمادی شهروندان به مسوولان شهری نخواهد داشت.

پوران محمدی ‌/‌گروه جامعه