کشورهای‌ در حال ‌توسعه‌ در ‌بحران ‌اقتصادی

کاهش سرمایه‌گذاری در کشورهای در حال توسعه می‌تواند اقتصاد را با مشکلات زیادی مواجه کند. هزاران فرصت شغلی را از میان ببرد و ارزش تولید ناخالص داخلی را با سرعت زیادی تنزل دهد. بسیاری از تحلیلگران اقتصادی کاهش سرمایه‌گذاری را مهم‌ترین تاثیر بحران مالی غرب بر کشورهای در حال توسعه می‌دانند. کشورهای در حال توسعه اروپای شرقی در مقایسه با دیگر کشورهای دنیا آسیب بیشتری متحمل شدند، زیرا این کشورها همیشه میزبان سرمایه‌های چندین میلیاردی جهان توسعه یافته بودند و همین سرمایه‌ها موجب رشد اقتصادی آنها و ایجاد شغل برای ساکنانشان بود.

موسسه مطالعات توسعه خارجی در مورد شیوه تاثیر‌گذاری بحران مالی و اعتباری غرب روی سرمایه‌گذاری بخش خصوصی در کشورهای در حال توسعه می‌نویسد: «بحران اعتباری غرب از چند راه بر سرمایه‌گذاری در کشورهای در حال توسعه تاثیر‌گذاشت. اول،‌ تاثیر ایجابی. در جریان بحران اعتباری غرب، بسیاری از موسسات مالی در کشورهای صنعتی با بر هم خوردن تعادل در بازارهای مالی خود مواجه شدند. زیان‌های اقتصادی کلان و افزایش بدهی‌های آنها سبب شد تا بسیاری از برنامه‌های عادی آنها مختل شود. از طرف دیگر، این موسسات توان بازپرداخت بدهی‌های خود را به بانک‌ها نداشتند و از میزان اعتبارات سپرده آنها در بانک‌ها هم کاسته شد. به‌دلیل کاهش اعتبارات موجود در بانک‌ها و افزایش خطر سرمایه‌گذاری بسیاری از بانک‌ها از ارائه وام به متقاضیان سر باز زدند. به موجب این کار از حجم سرمایه‌های خصوصی مورد استفاده برای سرمایه‌گذاری در کشورهای در حال توسعه کاسته شد. دوم، تاثیر نقدینگی. بحران مالی موجب افزایش فشار روی محدودیت‌های نقدینگی در بانک‌ها و شرکت‌های مالی واسط شد. به تعبیر دیگر، افزایش خطر سرمایه‌گذاری و کمبود اعتبارات بانک‌ها موجب شد تا متقاضی برای دریافت وام‌های کوتاه مدت و برای سرمایه‌گذاری‌های زود بازده بیشتر شود و از شمار متقاضیان دریافت وام و سرمایه‌گذاری در خارج از مرزهای کشور کاسته شود.»

مطالعات نشان می‌دهد در سال‌های اخیر بزرگ‌ترین سرمایه‌گذاران سرمایه‌های خود را در کشورهای در حال توسعه اروپایی و آسیای مرکزی استفاده کردند. در سال 2007 میلادی کشورهای اروپایی و آسیای مرکزی در مجموع 260 میلیارد دلار در کشورهای در حال توسعه سرمایه‌گذاری کردند که نسبت به سال پیش از آن 6 میلیارد کمتر بوده است.