شناسایی توانمندی کودکان؛ ضرورت موفقیت در ورود به مدرسه

دکتر محمدمهدی باقرزاده گفت: بسیاری از این دانش‌آموزان به مدارس عادی وارد می‌شوند، اما دیرآموز بودن 62 درصد این نوآموزان نگران‌کننده و هشداردهنده است.

وی خواستار تقویت آمادگی ذهنی نوآموزان برای ورود به پایه اول دبستان شد و افزود: توجه هرچه بیشتر به تقویت ذهنی نوآموزان بدو ورود به دبستان پیش از رسیدن به مرحله ورود به مدرسه، از طریق آموزش خانواده‌ها ضروری است.

باقرزاده معتقد است: برای ورود فرزندان به مراکز آموزشی و آغاز دوره تحصیلی باید جهت آمادگی ذهنی آنان از 3 سالگی اقدام کرد تا هنگام ورود به مدرسه در پایه اول ابتدایی دچار مشکل نشوند. به گفته وی، برای ایجاد این آمادگی ذهنی، گسترش مراکز پیش‌دبستانی ضروری است.

شناسایی دیرآموزی برای کاهش افت تحصیلی‌

دیرآموز بودن دانش‌آموزان همان‌گونه که این مقام مسوول در آموزش و پرورش هشدار داده، موضوعی جدی و بااهمیت است که بی‌توجهی به آن، شاید بتواند آمار و میزان افت تحصیلی بویژه در مقطع ابتدایی و پایه اول دبستان را افزایش دهد و در مقابل، توجه به آن میزان افت تحصیلی و مردودی‌ها را کاهش دهد.

اعلام آمار سالانه حدود یک میلیون مردودی از سوی مسوولان آموزش و پرورش بنا بر گفته کارشناسان، به صورت عمده بیانگر نامطلوب بودن میزان آمادگی تحصیلی دانش‌آموزان و بویژه نوآموزان سال اول دبستان و در مقاطع بالاتر به دلیل نبودن سیستم مناسب و مطلوب در ورود دانش‌آموزان به رشته‌های تحصیلی مطابق با علاقه و استعداد دانش‌آموزان است.

دکتر علی‌اصغر ایمانی، متخصص علوم آموزشی در این‌باره به «جام‌جم» می‌گوید: توجه به آمادگی ذهنی برای ورود به دنیای آموزش و تحصیل بسیار ضروری است و باید از طریق روش‌های مختلف پیش از ورود به دبستان، میزان آمادگی‌ها سنجیده و علاوه بر آن، باید استعدادهای خاص یا علاقه‌مندی‌‌های نوآموزان هم شناسایی شود تا اگر کسانی نیاز به توجه ویژه برای رسیدن به شرایط استاندارد و نرمال آموزش‌پذیری دارند، پیش از ورود به کلاس درس شناسایی شوند.

وی می‌افزاید: این مساله باید در طول دوران تحصیل از طریق مدارس و با استفاده از مشاوران تحصیلی و تربیتی و معلمان ادامه یابد، تا هنگام انتخاب رشته تحصیلی در مقطع متوسطه، دانش‌آموزان متناسب با علاقه و استعداد خود انتخاب رشته کنند؛ نه این که به صرف فشار خانواده‌ها یا اجتماع ناچار به تحصیل در رشته‌ای‌ شوند که علاقه و شاید توانمندی خاصی در یادگیری آن ندارند.

وی تاکید می‌کند: بی‌توجهی به این موضوع می‌تواند موجبات بروز مشکل را برای دانش‌آموزان، خانواده‌ها و حتی سیستم آموزش و پرورش فراهم آورد و در نهایت به افت تحصیلی منجر شود.

بخش سلامت از مهدهای کودک

در این میان، اجرای طرح سنجش سلامت دانش‌آموزان پایه اول ابتدایی نیز ضروری‌تر است که به عقیده کارشناسان، شاید اجرای آن پیش از ورود به دبستان و در فاصله کوتاه تا دانش‌آموز شدن کودکان برای گروهی که دارای مشکل جسمی خاصی تشخیص داده شوند، مضراتی را به دنبال آورد. گرچه شناسایی و اطمینان از توانمندی‌های جسمی کودکان بدو ورود به مدرسه ضروری است، اما به عقیده برخی متخصصان، اگر این شناسایی در سنین پایین‌تر صورت گیرد، فرصت برای تقویت نارسایی‌های احتمالی جسمی و آماده شدن جهت ورود به مدرسه نیز بیشتر خواهد بود که در این ارتباط می‌توان به آغاز اقدامات پیشگیرانه و مفیدتر از مهدهای کودک و در سنین 2 تا 3 سالگی اشاره کرد.