یافته های تازه درباره سرطان سینه

یک گزارش تحقیقی جدید در امریکا نشان می دهد مدت زمان بقای افرادی که به منظور درمان سرطان سینه تحت جراحی های بزرگ برداشت سینه قرار می گیرند، با آمار مشابه در مورد دیگر مبتلایان به سرطان سینه که روی آنان جراحی موضعی و کوچک انجام می شود، تفاوت چندانی ندارد.

کد خبر: ۱۷۴۶۹

میزان بقایای بیمارانی که تحت پرتو درمانی قرار گرفته اند، با کسانی که پرتو درمانی نشده اند، تقریبا یکسان است . این ، یکی از درازمدت ترین تحقیقاتی است که درباره درمان های سرطان سینه در ایالات متحده امریکا صورت گرفته است . در این تحقیق ، میزان ماندگاری 25سال بعد از کشف اولیه سرطان سینه اندازه گیری شده است . دکتر برنارد فیشر که سرپرستی این تحقیق را به عهده داشت ، گفت : ما به این نتیجه رسیدیم که جراحی های بزرگتر، الزاما مردم را بیشتر معالجه نمی کند. سرپرستی علمی «پروژه ملی جراحی سینه » در پیتسبورگ که هزینه آن از طرف «موسسه ملی سرطان شناسی امریکا» تامین شده به عهده دکتر فیشر است . این تحقیق همچنین بحث پرجنجالی را درخصوص درمان اشعه که طی چند سال اخیر محبوبیت زیادی پیدا کرده است را مجددا برمی انگیزد. طبق یک آمار ملی ، در امریکا پیش بینی می شود که امسال در حدود 225هزار زن مبتلا به سرطان سینه تشخیص داده شود. در اواسط دهه 1990این رقم برابر 180هزار نفر بود. تا اواسط دهه 1960، جراحی عمده «مستکتومی » که شامل خارج کردن سینه ، ماهیچه قفسه سینه و غدد لنفاوی است ، درمان استاندارد سرطان سینه محسوب می شد. اما با افزایش دانش محققان در زمینه نحوه گسترش سرطان ، بین پزشکان اختلاف نظر به وجود آمد. عده ای بر استفاده محدود چاقوی جراحی عقیده داشتند، در حالی که دیگران با درمان های جایگزین مانند مستکتومی همراه با داروهای ضدسرطان موافق بودند. در این تحقیقات ، پژوهشگران 1665زن با انواع سرطان های سینه را در خلال سالهای اول دهه 1970، تحت مطالعه قرار داده و آنها را تا زمان حال پی گرفتند. از آنجا که اکثریت سرطان های سینه ، نخست در زنان بالاتر از 50تشخیص داده می شود، 70درصد سوژه های این تحقیق ، درا ین سن یا بالاتر از آن قرار داشتند. 22درصد از زنانی که تحت عمل جراحی برداشت سینه قرار گرفتند، بعد از 25سال از زمان تشخیص ، زنده بودند. در مقایسه با آن ، 21درصد از زنانی که تحت عمل سبکتر قرار گرفتند و 17درصد از کسانی که تحت جراحی توام با پرتو درمانی قرار گرفتند، به همین ترتیب زنده ماندند. دکتر فیشر گفت : با در نظر گرفتن ضریب اشتباه ، این تفاوت از نظر آماری اهمیت چندانی ندارد.