سکوی مجازی رشد

از طرفی اگر خودتان برگزارکننده رویداد باشید نیز میدانید که برگزاری رویدادهای حضوری بهطور سنتی با چالشها و سختیهای خاصی همراهاست.هزینههای سرسامآور اجاره مکان برگزاری،پذیرایی،تجهیزات ونیروی انسانی میتواندبرای بسیاری از سازمانها و شرکتهای برگزارکننده بارمالی سنگینی به همراه داشته باشد.هماهنگی ومدیریت جنبههای مختلف یک رویداد حضوری مانند حملونقل، اقامت مهمانان و پذیرایی بهویژه در مقیاسهای بزرگ نیزبسیار پیچیده و زمانبر است. محدودیتهای جغرافیایی هم بهدلیل نیازبه حضور فیزیکی،اصلیترین دلیل کاهش تعدادوتنوع شرکتکنندگان است. پیش ازبحران کرونا،چالشهای بهداشتی بهویژه در تجمعات شلوغ کمتر مورد توجه قرارمیگرفت اما دردوران همهگیری کرونا،رعایت سازوکارهای بهداشتی و حفظ فاصلهگذاری اجتماعی، برگزاری رویدادهای حضوری رابهشدت دشوار کرد.علاوه براین، تأثیرات محیطی مانند مصرف بالای انرژی و تولید زبالههای غیرضروری نیز از دیگر مسائلی بود که در این نوع رویدادها باید به آن توجه میشد.پس از دوران همهگیری کرونا و نیاز به راهحلهای جایگزین برای برگزاری رویدادها بهویژه در مواجهه با محدودیتهای بهداشتی، برگزاری مجازی و برخط دورهها و رویدادها را بیش از پیش مورد توجه قرار داد و متحول کرد. این تغییرات نهتنها بهدلیل محدودیتهای ناشی از همهگیری بلکه بهعنوان راهحلی برای مشکلات سنتی برگزاری رویدادهای حضوری نیز مورد استقبال قرار گرفت. برگزاری رویدادها به صورت مجازی دسترسی گستردهتری را برای مخاطبان فراهم میکند و افراد از هر نقطهای از جهان میتوانند بهراحتی و بدون نیاز به سفر یا حضور فیزیکی در دوره یا رویداد موردنظر خود حضور داشته باشند. از طرفی هزینههای مربوط به برگزاری رویدادهای آنلاین بهمراتب کمتر از هزینههای برگزاری حضوری است، چرا که دیگر نیازی به هزینههایی مانند اجاره مکان برگزاری، پذیرایی وحتی سفر و اقامت مهمانان نیست. ازطرفی رویدادهای مجازی به شرکتکنندگان نیز این امکان را میدهند تا بدون دغدغه و محدودیتهای جغرافیایی به گستره متنوعی از دورهها و رویدادهای مورد علاقه خود دسترسی داشته باشند و در هر مکانی در رویدادها حاضر شوند و حتی محتوای ضبطشده آن را نیز در اختیار داشته باشند. دغدغه شخصی تا محصول فراگیرهرچند همهگیری کرونا استقبال از رویدادهای مجازی را بهطور غیرقابلتصوری افزایش داد و سبب آشنایی جامعه آماری بزرگی با این فضا شد اما سابقه برگزاری رویدادوکلاس مجازی درایران به اوایل دهه ۹۰ برمیگردد.حمیدرضا احمدی،مدیرعامل و بنیانگذار مجموعه خلاق «پردیسافزار ماندگار» که با نام تجاری «ایوند» نیز شناختهمیشود از اولین افراد و مجموعههایی است که در ایران به برگزاری کلاسهای آموزشی ورویدادها بهصورت مجازی و در بستر اینترنت پرداختند.احمدی که دراوایل دهه ۹۰ خود بهعنوان برگزارکننده رویدادهای حوزه استارتآپی در کشور شناختهمیشد در گفتوگو با پیشران عنوان میکند: ایوند در ابتدا صرفا یک فضا و سکوی شخصی برای مدیریت رویدادهایی بود که شخصا مسئولیت برگزاری آنها را بهعهده داشتم اما رفتهرفته مورد توجه سایر برگزارکنندگان نیز قرار گرفت و در نهایت به صورت یک محصول و بستر ارائهدهنده خدمات شرکت، مدیریت و برگزاری دوره و رویدادهای آموزشی در دسترس برگزارکنندگان و شرکتکنندگان قرارگرفت. عمومیترین محیط تخصصی ایوند محیطی را برای برگزارکنندگان رویدادها فراهم آوردهاست که با کمک آن بهراحتی میتوانند دورهها و رویدادهای مدنظر خود را تعریف و مدیریت کنند. خدماتی مانند درگاه پرداخت بانکی مسقیم جهت ثبتنام شرکتکنندهها و گزارشهای آماری آن نیز از دیگر خدماتی است که ایوند در اختیار برگزارکنندهها و شرکتکنندههای دورهها و رویدادها قرار میدهد. به گفته احمدی، تخصیص اتاق مجازی برای برگزارکنندگان و سرویس پیشنهاددهنده دوره و رویداد برای مخاطبان متناسب با سلیقه و سابقه وی، نیز از جمله امکانات و خدماتی است که در دوران کرونا به ایوند اضافهشد. طی سالهای اخیر محبوبیت رو به رشد ایوند سبب شده تا بسیاری شرکتها، دانشگاهها، مراکزآموزش خصوصی،مدرسان ومعلمان آزادکار وحتی برخی ادارات دولتی،ایوند رابهعنوان بستر برگزاری دورهها و رویدادهای خود انتخاب کنند.