آخر درست است که در آن روزها هنوز روزه‌داری برای‌مان واجب نبود اما روزه‌های کله‌گنجشکی‌مان ترک نمی‌شد! روزه‌هایی که شاید اخلاص‌شان به روزه‌داری این روزهای‌مان طعنه بزند. روزه‌هایی که گاهی وقت‌ها نه از صبح سحر که از همان ساعات بیداری شروع می‌شد و تا اذان ظهر ادامه داشت.ما از همان روزه‌های کله‌گنجشکی تمرین بندگی را آغاز کردیم.مادرها برای آن‌که بخواهند دینداری را با شور و هیجان و عشق بیشتری برای‌مان لذت‌بخش شود، درآن ایام دو سفره افطاری پهن می‌کردیم. یکی سفره افطاری باز کردن روزه کله‌گنجشکی بچه‌های خانه بود که با ا...اکبر اذان ظهر درگوشه‌ای از اتاق پهن می‌شد و در کنار ناهار ظهر، یک استکان چای و ظرفی خرما ونان وپنیر هم درکنار خودش داشت. یادش بخیر افطارهای کله‌گنجشکی که چشم‌های‌مان را می‌بستیم و بر سر سفره افطاری می‌نشستیم و از ژرفای وجودمان دعا می‌کردیم و لذت‌بخش‌ترین لحظات بندگی را درست در همان روزها تجربه می‌کردیم.
و اگر امروز هنوز بن‌مایه‌های دینداری دردرون بسیاری ازماروشن است، ماحصل همان روزه‌های کله‌گنجشکی و نمازهای دست‌و‌پا شکسته‌ای است که دردوران کودکی و قبل از رسیدن به سن تکلیف همراه پدر ومادرهای‌مان بجا می‌آوردیم.برهمین اساس اگر بخواهیم فرزندان ما هم درمسیر دینداری قرار بگیرند باید از همان دوران کودکی دینداری را برای‌شان دلپذیر کنیم و چهره زیبایی از دین را به آنها نمایش دهیم تا بنیان‌های باور به دین ازهمان دوران دروجودشان شکل بگیرد وجوانه بزند. تحت چنین شرایطی است که می‌توان به یک تربیت صحیح دینی دست پیدا کرد و فرزندانی باورمند پرورش داد که باورهای‌شان به‌سادگی درتندباد حوادث و شبهات رنگ نبازد و همچنان در مسیر دین و دینداری باقی بمانند. افرادی که بتوانند ازایستگاه شبهه وتردیدهای‌شان عبور کنند ودرنهایت به سرمنزل نجات برسند. راستی امسال تقارن ماه رمضان و عید فرصت خوبی است تا برای فرزندان‌مان چه روزه‌اولی‌ها و چه آنهایی که هنوز به سن تکلیف نرسیده‌اند وروزه کله‌گنجشکی می‌گیرند خاطرات خوشی رارقم بزنیم.حواسمان باشد این فرصت زیبا وفرخنده را از دست ندهیم.
زهرا چیذری - سردبیر چاردیواری 
