بار طلای مسافران پاریس

پاراتیراندازی یکی از رشته‌های پارالمپیکی‌ست که دیر یا زود باید از میان بهترین‌های خود دست به انتخاب بزند وبابلیت‌هایی که در دست دارد مسافرانش را بشناسد...و این اصلا کارآسانی به نظرنمی‌رسد.درپایان دومین اردوی آمادگی وانتخابی این رشته حسین امیری،سرمربی تیم‌ملی‌ به پرسش‌های جام‌جم پاسخ‌می‌دهد و ازچالش‌های پیش‌رو درمسیر پاریس۲۰۲۴ و انتخاب بهترین‌ها می‌گوید. 

آقای امیری چه خبر از اردوهای تیم ملی؟
خدا را شکر بعد از هانگژو، این دومین اردو از اردوهای پاریس بود که برگزارشد وامروز به پایان رسید. به دلیل همزمانی با برگزاری رقابت‌های پاراوزنه‌برداری در فدراسیون جانبازان، هفته اول تمرینات ما در مجموعه ورزشی آزادی آغاز شد و تمرینات ۵۰ متر خفیف را دنبال کردیم. هفته دوم هم تمرینات ۱۰متری بادی در فدراسیون انجام دادیم. 

پاراتیراندازی تابه حال چند سهمیه کسب کرده‌؟ ماجرای اعزام دو تپانچه‌زن خانم از بین سه ملی‌پوش حال حاضرمان به پارالمپیک پاریس چیست؟ 
ما سه سهمیه از قبل داشتیم. سه تای دیگرهم درهانگژو اضافه شد. این قانونی‌ست که اعلام شده و تصمیم آن با ایران نیست. بر اساس این قانون، در هر‌ماده فقط دو نفر مجاز به شرکت‌اند. ما سه ملی‌پوش داریم که باید از میان آنها دو نفر انتخاب شوند. 
 
ساره جوانمردی کارنامه‌‌ و تجربه‌‌ای غیرقابل چشم‌پوشی دارد. نسرین شاهی هم غیر ازهانگژو که انگار روز او نبود، درسایر رقابت‌ها عملکرد خوبی داشته.فائزه احمدی هم طلای هانگژو رادارد. حالا بااین اوصاف،انتخاب‌ها برچه اساسی صورت می‌گیرند؟ 
بله؛ هر سه ملی‌پوش ما شایسته‌اند. نسرین شاهی در هانگژو فشار شدیدی برای تکرار موفقیت‌های قبلی خود حس کرد، این در فینال خودش را نشان داد و چهارم شد. فائزه و ساره هم خوب عمل کردند. می‌خواستیم اول، دوم و سوم بشویم اما برنز از دست‌مان رفت. درباره انتخاب، عملکرد بچه‌ها در جام‌جهانی کره‌جنوبی، اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ مهم است. البته بعد از آن هم یک رکوردگیری داخلی تپانچه خواهیم داشت تا در مجموع، دو نفر انتخابی و نهایی اعزامی به پارالمپیک پاریس مشخص شوند. این موضوع در مورد همه ملی‌پوشان صدق می‌کند. طبق سیاست‌های پارالمپیک درباره اعزام‌ها، بالاترین رکوردها انتخاب می‌شوند. 
 
به نظرشما «بار طلا» را چطوربایدازشانه‌های ورزشکاران برداشت؟ فشارسنگینی‌ست، نه فقط در پاراتیراندازی، در همه رشته‌ها و برای همه. چرا ازحسن یزدانی و خیلی‌های دیگر تا این‌جا، قهرمان‌ها وقتی یکی دو طلا می‌گیرند در مسابقه بعد نمی‌توانند نتیجه قبلی را تکرار کنند؟ 
این یک بحث مهم و مفصل است. عوامل بسیاری در سنگینی بار طلا و فشارهای روانی ناشی از آن دخیل‌اند. مدال‌آوری به تنهایی امکان‌پذیر نیست. این یک زنجیره است. خود ورزشکار، شخصیت و خلقیات او، کادر فنی، سیستم ورزش، مدیران، حتی نگرش جامعه و رسانه نیز در کسب نتیجه تأثیرگذارند. مثلا وقتی تصمیمات مدال‌ محورند، ناخودآگاه رکورد مهم می‌شود و این خودش بار روانی دارد. پاداش‌ها فقط به این سه رنگ مدال داده می‌شوند. ورزشکار طلایی در مرکز بیشترین توجه رسانه قرار می‌گیرد و هرکدام از این‌ها، بار روانی را هم بیشتر می‌کنند. به حسن یزدانی اشاره کردید. وقتی تیلور با مدال به خانه‌اش بازگشت در فرودگاه خانواده‌اش از او استقبال کردند ولی مقایسه کنید با مثلا مسابقه یزدانی. ما مردم با احساسی هستیم. کل شهر در زمان رقابت او در خانه پدرش جمع می‌شوند یا مراسم استقبالش را ببینید... نمی‌خواهیم حکم قطعی غلط و درست صادر کنیم؛ شاید به نظر خیلی‌ها این مسائل ربطی به موضوع ندارند اما اینها همه بار روانی دارند. منظورم این است برای غلبه بر فشارهای ذهنی، غیر از کمک روان‌شناس ورزشی یا هدایت کادر فنی، تجربه فردی، خلق خود ورزشکار و عوامل بیرونی بسیاری هم تأثیرگذارند. 
 
در پایان ارزیابی شما از حال حاضر تیم ملی چیست؟ آیا از نظر تجهیزات هم مشکلی داریم؟ 
بعد از هانگژو یک بازنگری داشتیم. ما کم‌کم و با برنامه درحال بهبود شرایطیم. در مورد تجهیزات فشنگ با کیفیت لازم داریم. در بازدید آقای کارگری، رئیس کمیته ملی پارالمپیک از این اردو، طرح موضوع شد که قرار است این مشکل را به زودی حل کنند.