ریشه‌های خشونت علیه پرستاران 

به گزارش جام جم آنلاین، در هفته‌ای که گذشت دو حادثه به نگرانی‌های جامعه پرستاری کشور دامن زد، زیرا در یازدهم و هفدهم آذر ماه دو پرستار در بیمارستان شهید جلیل یاسوج مورد ضرب و شتم همراهان بیماران قرار گرفتند.
 
دبیر کل خانه پرستار کشور درباره خشونت علیه پرستاران به جام جم آنلاین گفت: پرستاران در کنار مشکلات دیگری که دارند با خشونت کلامی و فیزیکی برخی بیماران یا همراهان آن‌ها نیز مواجه هستند.

محمد شریفی مقدم با اشاره به اینکه خشونت کلامی علیه پرستاران بسیار شایع است، عنوان کرد: نتایج بررسی‌هایی که چند سال پیش انجام شده از این حکایت دارد که حدود ۹۰ درصد پرستاران خشونت کلامی را دست‌کم هر شش ماه یکبار تجربه می‌کنند.

وی درباره خشونت فیزیکی نیز ادامه داد: بیش از ۲۰ درصد پرستاران نیز در این مدت مورد خشونت فیزیکی قرار می‌گیرند.
 
دبیر کل خانه پرستار کشور درباره مسائلی که منجر به خشونت علیه پرستاران می‌شود نیز توضیح داد: مسائل مختلفی در این بین نقش دارد، برای نمونه می‌توان به ضعف مدیریت بیمارستان یا دانشگاه‌های علوم پزشکی اشاره کرد که امنیت لازم را برای فعالیت پرستاران برقرار نمی‌کنند.

شریفی مقدم بیان کرد: همان‌طور که پرستاران مسئول حفظ سلامت بیماران هستند، وزارت بهداشت و درمان، مدیران بیمارستان و یا دانشگاه‌های علوم پزشکی نیز مسئول امنیت پرستاران هستند.

وی با تاکید بر لزوم برخورد قاطع با افرادی که علیه پرستاران دست به خشونت می‌زنند، افزود: چنانچه در اسرع وقت به چنین پرونده‌های رسیدگی شود و برخورد مناسبی با متخلفان صورت گیرد، می‌توان به کاهش خشونت فیزیکی علیه پرستاران امیدوار بود.
 
دبیر کل خانه پرستار کشور با بیان اینکه کمبود پرستار نیز شرایط را برای بروز چنین مسائلی فراهم کرده است، عنوان کرد: با توجه به کمبود پرستار در کشورمان پرستاران ناچار باید به بیماران زیادی رسیدگی کنند، این درحالی است که همراهان بیماران نیز انتظار دارند، رسیدگی به بیمار آن‌ها در اولویت قرار بگیرد. در واقع چنین وضعیتی سبب افزایش نارضایتی در مراکز درمانی می‌شود که گاه به آسیب دیدن پرستاران منجر می‌شود.
 
 به گفته شریفی مقدم، رفع مشکل کمبود پرستار نیز به عهده وزارت بهداشت و درمان است.

وی با اشاره به اینکه پرستاران در صف اول ارائه خدمات مراقبتی به بیماران قرار دارند به جام جم آنلاین گفت: پرستاران از در دسترس‌ترین اعضای کادر درمان در بیمارستان‌ها هستند. به همین دلیل همراهان بیمار اگر از خراب بودن سیستم گرمایشی بیمارستان نیز گلایه داشته باشند از پرستاران می‌خواهند این مشکل را برطرف کنند.

دبیر کل خانه پرستار کشور ادامه داد: اگر برانکارد و ویلچر نیز در دسترس نباشد، همراهان بیمار به سراغ پرستاران می‌روند یا اگر پزشک نیز در بیمارستان حاضر نباشد، همراهان بیمار از پرستاران توضیح می‌خواهند. به عبارت دیگر این پرستاران هستند که باید پاسخگوی ضعف‌های مدیریتی در بیمارستان‌ها باشند و این مساله احتمال اعمال خشونت علیه آن‌ها را افزایش می‌دهد.

 شریفی مقدم با اشاره به تاثیر مشکلات فرهنگی در افزایش خشونت علیه پرستاران عنوان کرد: پرستاران هنگام ارائه خدمات، رسیدگی به بیماری را که شرایط بحرانی‌تری دارد، در اولویت قرار می‌دهند. این درحالی است که برخی همراهان بیماران درکی درستی از این مساله ندارند و انتظار دارند، ابتدا باید به مشکل بیمار آن‌ها رسیدگی شود. به همین دلیل به نحوه عملکرد پرستاران اعتراض می‌کنند.