بازگشت بچه‌های خیابان بعد از ده سال

بچه‌های خیابان، اولین سریال همایون اسعدیان بود که در آن به برخی آسیب‌ها و مسائل اجتماعی پرداخته شده‌است. فاصله طبقاتی، ظهور قشر نوکیسه و کودکان کار و بزهکار، از محورهای اصلی آن است. اما یکی از سوژه‌های نو در این سریال که هنوز هم قابل تأمل است، آسیب‌شناسی نسل جدید افرادی است که به اصطلاح روشنفکر خوانده می‌شوند. 

این طیف از دهه۸۰ به ویژه در بین هنرمندان و نویسندگان و روزنامه‌نگارها بیشتر شدند. افرادی که خود را مصلح جامعه می‌دانسته‌اند اما پر از تناقض در تفکر، رفتار و شیوه زندگی هستند؛ بچه‌های خیابان، این موضوع را در قالب شخصیت و زندگی «سامان» نمایش داده‌است.

این مجموعه تلویزیونی درباره نویسنده جوانی به نام سامان است که چند سال پیش به خاطر نوشتن یک داستان، جایزه کتاب سال را به دست آورد. او اکنون با مژگان ازدواج‌کرده و پدرزنش از او خواسته نویسندگی را فراموش کند و دنبال فعالیت اقتصادی پردرآمد برود. سامان این توصیه را گوش می‌کند اما بعد از مدتی به این نتیجه می‌رسد که از زندگی اصلی خود جدا شده و این نوع زندگی آنی نیست که دلش می‌خواست؛ بنابراین چاره را در این می‌بینید که مدتی جدا از همسرش زندگی کند تا شاید دوباره به آرامش برسد و بتواند تصمیم‌گیری کند. سامان بعد از دو سال به خانه پدری‌اش برمی‌گردد. این خانه مدتی است به دلیل سفر پدر و مادر سامان خالی مانده و به مکانی برای انجام فعالیت‌های خلافکارانه دو نوجوان تبدیل شده‌است و در آنجا اتفاقاتی غیرمنتظره  رخ می‌دهد.

یکی از ویژگی‌های سریال بچه‌های خیابان، ویترین پربار بازیگران آن است. برخی چهره‌های حاضر در این اثر در آن زمان تازه‌کار بودند و هنوز شناخته‌شده نبودند. 

رضا کیانیان، کوروش تهامی، کاظم هژیرآزاد، سپیده خداوردی، سعید پورصمیمی، رضا بابک، مرضیه برومند، نفیسه روشن، علیرضا جعفری، ابراهیم آبادی، زهره حمیدی، قاسم زارع، جواد یحیوی، شهرام قائدی و علیرضا جعفری از جمله نقش‌آفرینان این سریال هستند.