کارآگاه‌بازی مدارس‌دولتی ‌برای ثبت‌نام!

از سالهای گذشته تا امروز ثبتنام در مدارس دولتی عادی یعنی معمولیترین و دولتیترین مدارس کشور فقط براساس رعایت شرط محدوده جغرافیایی انجام شده و هیچگاه معدل، مصاحبه یا گزینشهای سلیقهای در دستورکار نبوده است. امسال حتی کار آسانتر نیز شده چراکه طبق بخشنامه جدید وزارتخانه، مدارس دولتی باید محدوده ثبتنام خود را افزایش داده و با لحاظ کردن محدوده شعاع، دانشآموزان نقاط وسیعتری را تحت پوشش بگیرند. حتی این امکان فراهم شده تا والدین شاغل، فرزند خود را در مدرسهای نزدیک به محل کار خویش ثبتنام کنند. در این میان اما برخی مدارس دولتی با اینکه هیچ امتیاز ویژهای ندارند نامنویسی دانشآموزان را به انجام تحقیقات محلی، مشاهده شخص دانشآموز و کنکاش در گذشته و خانواده وی منوط کردهاند.ریز ماجرا پدر یک دختر دانشآموز دبستانی با چشمهایی نگران و پر از پرسش روبهرویمان ایستاده و اتفاق شب گذشته را برایمان نقل میکند. او یک هفته قبلتر دخترش را در مدرسهای دو ، سه کوچه پایینتر از خانهشان ثبتنام کرده و از مدیر مدرسه شنیده است که منتظر بمانند تا در چند روز آینده کسانی برای تحقیق بیایند! ساعت ۸ شب چند روز بعد میشود و زنگ خانه این دانشآموز به صدا در میآید درحالیکه خانواده در انتظار رسیدن کسی نیست. در که باز میشود دو خانم از پلهها بالا میآیند و جلوی در آپارتمان از پدر و مادر میخواهند تا دانشآموز را نشانشان دهند! دختر که میآید و توسط آنها بررسی ظاهری میشود برای آوردن لباسفرم و کتابهای درسی سال قبل به اتاقش فرستاده میشود. بازرسان(؟) میخواهند بدانند که این دانشآموز کتابها و لباسهایش را چگونه نگه داشته است اما آنها به همین کار اکتفا نمیکنند چراکه از دانشآموز میخواهند عکسهای جشن تکلیفش را هم به آنها نشان دهد. سپس از پدر و مادر میخواهند تا شناسنامه کودک و کانال «شاد» را در گوشی همراهشان نشان دهند! این همه کارآگاهبازی برای این است که حدیثه ۱۰ساله در یک مدرسه دولتی عادی در محدوده جغرافیایی محل زندگیاش ثبتنام شود؛ ماجرایی که بسیار عجیب مینماید. اما ماجرا به اینجا ختم نمیشود، چراکه دایی یکی از دانشآموزان تهرانی نیز در گفتوگو با جامجم داستانی عجیبوغریب را تعریف میکند. این بار هم شب بوده که مردی زنگ آپارتمان را به صدا در میآورد. خانه متعلق به خانواده دانشآموز است و آن شب دایی به دیدن خواهر و خواهرزادههایش آمده است. خواهر اما برای انجام کاری به بیرون خانه رفته و زنگ که به صدا در میآید دایی پاسخ میدهد که مردی از آن سوی آیفون، نام دانشآموز را میبرد و میخواهد بداند که آیا او در این خانه زندگی میکند یا خیر. دایی از همهجا بیخبر هم میگوید اینجا خانه خواهرم است ولی الان در خانه نیست. مرد بیحوصله ایستاده در کوچه نیز صبر نمیکند تا توضیحات بیشتری بشنود و فقط میگوید: «پس اینجا خانه شماست، نه منزل دانشآموز!»دایی حالا نگران است و فکر میکند که مانع ثبتنام خواهرزادهاش در مدرسه شده، آنهم مدرسه دولتی عادی که فقط دو کوچه با خانه این دانشآموز فاصله دارد.سکوت مسئولاناین دو ماجرا که با فاصلهای اندک در تهران رخداده و به گوش ما رسیده به احتمال زیاد به دفعات در پایتخت تکرار شده، تکراری که نمیدانیم علتش چیست و چرا مدارس دولتی عادی که باید درشان به روی همه دانشآموزان محل باز باشد، چنین گزینشها و موشکافیهایی را در پیش گرفتهاند. بنابراین برای بررسی دقیقتر ماجرا با معاون ابتدایی وزیر آموزشوپرورش تماس گرفتیم تا بدانیم که آیا معاونت ابتدایی، بخشنامهای با این مضمون دارد یا خیر اما دکتر معصومه نجفیپازوکی به ما اعلام کرد که رئیس ستاد ثبتنام وزارتخانه باید پاسخ سؤال ما را بدهد.بهاینترتیب ما با دکتر هاشمی، رئیس ستاد ثبتنام، مکرر تماس گرفتیم که وی پاسخ هیچ تماسی را نداد. حتی وی پیامک درخواست مصاحبه ما را نیز بیجواب گذاشت تا بهاینترتیب مجهولی به نام پاسخگو نبودن مسئولان بر سایر مجهولات ما اضافه شود. البته در سکوت آموزشوپرورش میتوان چند فرضیه را مطرح کرد. اول اینکه این مدارس بهصورت سلیقهای مشغول چنین گزینشها و سختگیریهایی هستند تا بهاصطلاح خود بهترین و کمدردسرترین دانشآموزان و خانوادهها را گلچین کنند. دوم اینکه پس از صدور بخشنامه مربوط به وسیعتر شدن محدوده ثبتنامها و بالطبع افزایش تعداد دانشآموزان متقاضی، مدارس بر آن شدهاند تا با این قبیل سختگیریها از ثبتنام عدهای سر باز بزنند. و سوم اینکه چون سالهاست برخی خانوادهها برای فرار از مانعی بهنام «محدوده جغرافیایی» از قولنامههای صوری یا نشانی خانه اقوام استفاده میکنند، برخی مدارس به واسطه گسترده شدن محدوده ثبتنامها، تحقیقات محلی را در دستورکار قرار دادهاند تا سره از ناسره مشخص شود. البته اینها فرضیات است و برای رفع نگرانی خانوادهها، آموزشوپرورش باید هرچهزودتر شفافسازی کند.