دشمنی با ایران بدون‌توقف

اقدامی که البته برای غربی‌ها عادی است تا هر نوع توهین و اهانتی به شئون مورد احترام ملت‌ها را در زرورقی خوش‌آب‌ورنگ به اسم دفاع از آزادی بیان بپیچند و به خورد افکارعمومی دنیا بدهند اما زمانی که پای منافع آنها در میان باشد از نهادهای بین‌المللی استفاده ابزاری می‌کنند تا ملت‌های مستقل را با ده‌ها بند و تبصره قانونی و فراقانونی یا پای میز محاکمه بکشانند یا زمینه صدور قطعنامه‌های رنگارنگ تحریمی را فراهم کنند.

امیدهای غرب به آشوب‌های اخیر

درحالی‌که تا همین چند ماه اخیر اعضای تروئیکا از تلاش خود برای زنده نگه‌داشتن برجام می‌گفتند اما بعد از شروع آشوب‌های اخیر در شهریور و آبان امسال ژست حمایت از مردم ایران را گرفتند و کشوری مثل آلمان میزبان شورای حقوق‌بشر شد تا شرایط را برای محکومیت ایران فراهم آورد و همچنین آلمانی‌ها مقدمات دیدار برخی از سلبریتی‌های مؤثر در اغتشاشات را با مقامات سیاسی خود مهیا کردند. حالا هم از گوشه‌وکنار خبر می‌رسد آلمانی‌ها اعلام کردند که از پیگیری احیای توافق کنار کشیده‌اند. وضعیت انگلیسی‌ها هم که کاملا مشخص است. از مدت‌ها پیش مرکز اصلی تخریب روانی و رسانه‌ای ملت ایران به لندن منتقل شد و در جریان اغتشاشات اخیر هم انگلیس مامن تروریست‌ها و تجزیه‌طلبان شد تا با بهره‌گیری از ابزارهای رسانه‌ای مثل تلویزیون‌های بی‌بی‌سی و من‌وتو و ایران‌اینترنشنال آخرین روش‌های مقابله با نیروهای حافظ امنیت در ایران آموزش داده شود. از سوی دیگر در شرایطی که برخی مقامات آمریکایی به خیال تأثیرگذاری بر تصمیمات ایران در روند مذاکرات هسته‌ای به فکر حذف سپاه پاسداران انقلاب اسلامی از لیست تروریستی افتادند روزنامه دیلی‌تلگراف از احتمال قرار گرفتن نام سپاه پاسداران در فهرست گروه‌های تروریستی این کشور خبر می‌دهد.

ریاکاری تروئیکا در ماجرای برجام

از ابتدای شکل‌گیری منازعه‌ای به نام چالش هسته‌ای، اروپایی‌هایی که تا مدت‌ها همپای آمریکا در دشمنی با ایران بودند به فکر تغییر تاکتیک بازی افتادند و در پی هماهنگی‌های پنهان با برادر بزرگ‌تر نقش پلیس خوب را ایفا کردند. این نقش‌آفرینی بعد از انعقاد توافق برجام پررنگ‌تر شد و درحالی‌که از همان فردای امضای این پیمان، آمریکا از یک‌سو با تعلیق نیم‌بند برخی تحریم‌ها مطابق با مفاد برجام به بهانه مصوبات کنگره اعمال فشار علیه جمهوری اسلامی را به مسیر دیگری برد اروپایی‌های امضاکننده برجام در بیانات رسمی از پایبندی خود به بندهای این توافق سخن گفتند اما رویکردهای بعدی تروئیکا نشان داد که گویی قصه بدعهدهای غرب همچنان سر دراز دارد. این بی‌عملی اما در جریان خروج دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا جلوه دیگری یافت. تروئیکای اروپایی بعد از این ماجرا تلاش کرد با وعده‌هایی رنگارنگ اما توخالی مثل اینستکس و حل برخی از مشکلات اقتصادی ایران، جمهوری اسلامی را وادار به اجرای تعهدات برجامی خود کند اما در این زمینه هم کاملا بی‌اراده نشان دادند و علت این انفعال هم ‌وابستگی این کشورها به آمریکا بود و نشانه این وابستگی هم عدم صدور بیانیه تروئیکا در اعتراض به خروج آمریکا از برجام بود.

سیاهه دشمنی‌های تروئیکا علیه ملت ایران

در همه گذرگاه‌های سخت و تاریخی ملت ایران شاهد بودیم که غرب به‌صورت یکپارچه پشت هر نیروی مخالف نظام قرار می‌گرفت تا با انواع توطئه‌ها جلوی پیشرفت‌های کشورمان را بگیرد. رد پای نمایان این دشمنی‌ها در بسیاری از اقدامات ضدایرانی از اولین روزهای پیروزی انقلاب به‌وضوح قابل رویت است. زمانی که ایران بعد از بهمن ۱۳۵۷ با مشکلات داخلی دست به گریبان بود با طراحی‌های غرب، برخی از شهرها گرفتار آشوب شد. جولان جریان‌های تجزیه‌طلب در کردستان،‌ خوزستان، آذربایجان، گنبد و... از آنجا ناشی می‌شد که پشت‌شان به حمایت‌های غرب گرم بود اما عزم ملت ایران همه توطئه‌ها را درهم‌شکست. زمانی که ایران برای تهیه یک متر سیم‌خاردار تحت محاصره اقتصادی بود انگلیس از دادن تانک‌های چیفتن خریداری‌شده در دوران شاه هم خودداری می‌کرد و فرانسه به تجهیز نیروی نظامی عراق با هواپیمای میراژ و بالگردهای آئروسپاسیال آلوئت و موشک‌های سوپراتاندارد می‌پرداخت و آلمان هم بی‌حساب‌وکتاب تسلیحات شیمیایی در اختیار عراق قرار می‌داد تا ناجوانمردانه نفس رزمندگان ایرانی را با گازهای خردل به شماره آورد. جنایتی که تا همین اکنون هم سینه بسیاری از جوانان دیروز خسته زخم‌های ناشی از میراث جنگ است.

مواجهه هم‌وزن با ریاکاری اروپا

در چنین شرایطی اکنون بیش از پیش تکلیف ایران برای مواجهه هم‌وزن با تروئیکا مشخص است. به‌طورمعمول در چنین مواقعی بخشی از اقدامات دیپلماتیک پیش‌رو است که البته گام‌های اولیه آن برداشته شده و برخی از این واکنش‌ها در قالب انتشار بیانیه و احضار سفیر نمود پیدا کرده و از سوی دیگر این امکان هم فراهم است که جمهوری اسلامی از طریق مجامع بین‌المللی اقدام و با طرح شکایت نسبت به چنین رویکردهایی از سوی تروئیکا این رویه را به‌عنوان دخالت در امور داخلی دیگر کشورها مطرح کند. در کنار این مسأله هم نباید از ظرفیت بهره‌گیری از دیپلماسی عمومی و ارتباط با محافل دانشگاهی، علمی، پارلمانی و فرهنگی کشورهای غربی از طریق سفارتخانه‌ها و رایزنان فرهنگی غافل بود اما به نظر می‌رسد که بسنده کردن به این اقدامات نمی‌تواند پاسخی کافی و همتراز برای رفتارهای وقیحانه غرب باشد. در چنین شرایطی به نظر می‌رسد مناسب‌ترین برخورد حذف تروئیکا از تعاملات دیپلماتیک است.

سوابق گذشته نشان داد که روابط ایران با این کشورها با برجام و بدون برجام تاکنون سودی برای جمهوری اسلامی نداشته و تجربه نشان می‌دهد که ادامه این روند جز معطل نگه‌داشتن ایران حاصلی ندارد. درحال‌حاضر با روی‌کارآمدن دولت سیزدهم ریل سیاست‌گذاری در حوزه‌های داخلی و خارجی تغییر پیدا کرده و تقویت نگاه به شرق و شرکت در پیمان‌های منطقه‌ای و همچنین بسط روابط همسایگانی برای کشور سودمند بوده است. به همان اندازه که به واسطه تحریم‌های جدید غرب از میزان مبادلات بازرگانی و تجاری میان ایران و اعضای تروئیکا کم‌شده در مقابل تعاملات اقتصادی جمهوری اسلامی با کشورهای پیرامونی افزایش پیدا کرده و مسیر جدید نشان می‌دهد که می‌توان بسیاری از مشکلات حوزه اقتصاد را با بسط روابط با دیگر کشورهای غیر اروپایی مرتفع کرد. تنها وقتی می‌شود به فکر بهبود رابطه با اروپا افتاد که کشورهای اروپایی رفتاری مسئولانه در قبال ایران ایفا کنند و توهین به مرجعیت سیاسی ــ مذهبی ایران را به اسم آزادی بیان تمام نکنند.

روزنامه جام جم