رویای ناتمام فوتبال ایران

​​​​​​​وقتی می گوییم 8 آذر 76، صحنه های زیادی در ذهن مان مرور می‌شود. 25 سال گذشته اما انگار همین دیروز است. اما بازی دیروز، برای مایی که چشم مان 90 دقیقه به صفحه تلویزیون خشک شد برای یک هیجان نصفه و نیمه، لحظات ماندگاری نداشت. 
یک ضربه سر از سامان قدوس که به اوت رفت، یک سانتر نصفه و نیمه که علی کریمی از آن استفاده نکرد و یک صحنه در ثانیه های آخر که امیدوار بودیم مشکوک به پنالتی باشد اما نبود. 
حقیقت این است که تیم ملی دیشب، آن تیمی نبود که انتظارش را داشتیم. این تیم جسور نبود، حماسی نبود، متمرکز نبود، دونده هم نبود. انگار دست و پای مان را بسته بودند. دست آخر هم در شبی که می توانستیم تاریخ را به نام خودمان بنویسیم، باختیم.
ما دیشب بهترین تیم روی کره زمین نبودیم. با یک ضربه در چارچوب و با یک کرنر روی دروازه حریف، به تیمی باختیم که فقط یک موقعیت جدی روی دروازه ما ایجاد کرد؛ فقط یکی. بیرانوند با بینی شکسته حتی یک مهار هم نداشت اما افسوس که ما در شبی که باید بهترین خودمان می بودیم، به اندازه کافی خوب نبودیم. رویای صعود از مرحله گروهی، این بار در نزدیک ترین فاصله، از ما دور شد، تا قصه جام جهانی قطر، همچون 5 دوره قبلی جام جهانی، با حذف ایران از مرحله گروهی تمام شود. خسته نباشید به بروبچه های تیم ملی که قطعا در این 3 بازی کم نگذاشتند برای موفقیت.

منبع: ضمیمه جام22 روزنامه جام‌جم