«جشن سربرون» قاجاری

همچنین دکتر پیمان جبلی، رئیس‌رسانه‌ملی در اولین بازدید از سریال‌های فاخر رسانه‌ملی، سراغ عوامل این مجموعه تلویزیونی هم رفت و پای درددل‌ها و مشکلات آن‌ها نشست. همچنین بخش‌هایی از صحنه‌های این سریال را همراه با بازیگران این سریال تماشا کرد. اکنون سریال «جشن سربرون» قرار است دست مخاطبان خود را بگیرد، آن‌ها را به سفری در دل تاریخ ببرد و روایتگر قصه چند خان، ایل و درگیری‌های آنان باشد که در زمان قاجار رخ می‌دهد. البته این تمام ماجرا نیست و آن طور که ما از دست‌اندرکاران سریال شنیدیم، قصه‌های زیادی با حضور تعداد فراوانی از بازیگران چهره به تصویر کشیده شده است. قصه‌هایی که می‌شود گفت مضامین عاطفی، اجتماعی و سیاسی دارد و نمایی از آن برهه تاریخی با چاشنی عناصر درام و تخیل است.

این سریال الف فاخر که در محل‌های مختلف نظیر شهرک غزالی، حوالی شهریار و... در فصول متفاوت با انواع شرایط آب و هوایی تصویربرداری شده به تهیه‌کنندگی حسن نجاریان دریانی، نویسندگی منصور براهیمی، عبدالرسول گلبن و مجتبی راعی، محصول سیمافیلم است. با توجه به حضور چهره‌های متعدد و کارنامه قابل قبول راعی و نجاریان تا امروز، به نظر می‌رسد مخاطبان زمانی که این سریال تلویزیونی به پخش برسد با آن همراه خواهند شد و قصه را که بخش‌هایی از آن محصول تخیل نویسندگان و بخش‌هایی هم برگرفته از وقایع تاریخی است، دنبال خواهند کرد. هر چند برای تماشای نتیجه غایی باید منتظر ماند و دید با روی آنتن‌رفتن سریال چقدر از انتظارات مخاطبان و منتقدان برآورده خواهد شد.

 

برای پیگیری تولید و پخش «جشن سربرون» و آخرین جزئیات آن، با نجاریان (تهیه‌کننده) گفت‌وگویی داشتیم؛ پرسش‌هایی درباره قصه را با گلبن، یکی از نویسندگان سریال مطرح کردیم و همچنین با برخی بازیگران این قصه تاریخی گپ زدیم که در ادامه آمده است.

تا به امروز آثار تاریخی ماندگاری از تلویزیون روانه آنتن شده و توانسته مخاطبان را با قصه همراه کند و نه‌تن‌ها آن‌ها را سرگرم کند، بلکه بینندگان را با اتفاقات مختلف تاریخ هم آشنا کرده است. اتفاقاتی که هرکدام تاریخی از ایران را در بر می‌گیرد. ابتدای سال ۹۸ بود که زمزمه‌های ساخت مجموعه تاریخی جشن سربرون آمد و اکنون این سریال مراحل پس‌تولید را سپری می‌کند.

سریال تاریخی ماندگار و مخاطب‌پسند

حسن نجاریان، تهیه‌کننده مجموعه تاریخی جشن سربرون درباره آخرین وضعیت این سریال به «جام‌جم» می‌گوید: در حال حاضر سریال مراحل پس‌تولید را سپری می‌کند و هنوز کاملا آماده نشده است. این روز‌ها مشغول ساخت موسیقی و ویژوال افکت سریال هستیم و فکر می‌کنم سه تا چهار ماه دیگر کار داریم. فرید سعادتمند آهنگسازی را به عهده دارد و بهنام خاکسار هم مشغول ویژوال‌افکت است.

وی در پاسخ به این سؤال که با توجه به این‌که قصه سریال در دوران قبل از مشروطه می‌گذرد تا چه میزان به مستندات تاریخی برای ساخت سریال جشن سربرون وفادار بودید، توضیح می‌دهد: مسلما نویسندگان بهتر می‌توانند به این سؤال جواب دهند، اما می‌دانم چند سال کار پژوهشی روی موضوع سریال شد. همچنین نگارش سریال هم زمان برد، چرا که نویسندگان سریال می‌خواستند یک کار تاریخی دقیق را انجام دهند. البته منظور این نیست که ما در سریال جشن سربرون اتفاقات تاریخی را مرور می‌کنیم، بلکه در قالب داستان جذاب و مخاطب‌پسند شرایط جامعه در آن دوره تاریخی را هم به تصویر می‌کشیم؛ بنابراین مخاطبان با تماشای این اثر می‌توانند هم یک داستان جذاب را دنبال کنند و هم این‌که با اتفاقات تاریخی روبه‌رو شوند و آن را با تماشای این سریال تجربه کنند. این تهیه‌کننده ادامه می‌دهد: جشن سربرون یکی از سریال‌های پرمخاطب و ماندگار تلویزیون خواهد شد. از ابتدا که فیلمنامه را خواندم به نظرم قصه تاثیرگذاری داشت و بخشی از داستان‌های قومی مملکت را می‌گوید. ایده اصلی سریال برای آقایان مجتبی راعی و منصور براهیمی بود و آقای گلبن هم به گروه آن‌ها اضافه شد. نگارش سریال را هرسه نفر انجام دادند.

این تهیه‌کننده در پاسخ به این سؤال که چطور شد مجتبی راعی را برای کارگردانی سریال انتخاب کردید، بیان می‌کند: فیلمنامه جشن سربرون نوشته خودش بود و ضمن این‌که آقای راعی از کارگردانان باتجربه است که چندین فیلم سینمایی هم کارگردانی کرده است.

وی درباره این‌که با ساخت این اثر قرار است چه پیامی به مخاطبان منتقل کنید، عنوان می‌کند: مخاطبان با تماشای سریال جشن‌سربرون با تاریخ همراه خواهند شد. البته سعی کرده‌ایم مباحث تاریخی در لایه‌های مختلف قصه گفته شود که برای بینندگان کسل‌کننده نباشد. سعی کرده‌ایم بیان داستان برای مخاطبان جذاب و روان باشد و مخاطبان با سخنرانی روبه‌رو نشوند، بلکه قصه‌ای در ذهن‌شان نقش ببندد.

نجاریان در پاسخ به این سؤال که سریال جشن سربرون جزو آثار پرشخصیت است و تعدد لوکیشن‌ها هم زیاد است، آیا در تولید با مشکلاتی همراه بودید، توضیح می‌دهد: ما ابتدای سال ۹۸ قرارداد کار را بستیم و مهر ۹۸ فیلمبرداری شروع شد و دی ۱۴۰۰ کار را تمام کردیم. در مجموع به مدت ۲۷ ماه کار کردیم، آن هم در شرایط سخت گرما و سرما. ضمن این‌که در دوران سخت کرونا هم به کارمان ادامه دادیم. ضمن این‌که دوست خوب و هنرمند عزیزمان کریم اکبری مبارکه را هم به دلیل ابتلا به کرونا از دست دادیم. در مجموع همه هنرمندان و عوامل پشت صحنه در شرایط سخت کارشان را با همدلی انجام دادند.

این تهیه‌کننده در پاسخ به این که آیا بازی کریم اکبری مبارکه تمام شده بود یا برای ادامه کار، بازیگر دیگری را جایگزین کردید، می‌گوید: انتهای کارش بود که درگیر کرونا شد و متاسفانه او را از دست دادیم. در واقع از کار او دو، سه شب باقی مانده بود، ولی بازیگر دیگری را جایگزین نکردیم و داستان را به‌گونه‌ای طراحی کردیم که نیازی به جایگزین نداشته باشد. این سریال تلویزیونی به سفارش سیما فیلم تهیه شده است. ضمن این‌که من از گروهم تشکر می‌کنم که همراه کار بودند، سختی‌ها و مسائل مالی باعث نا امیدی آن‌ها نشد و کار را با همدلی انجام دادند.

یک اثر منحصر به فرد برای مخاطبان

عبدالرسول گلبن، یکی از نویسندگان سریال تلویزیونی جشن سربرون است. وی درباره نگارش این اثر به «جام‌جم» می‌گوید: محل وقوع این داستان استان فارس است و قصه در فضا‌های عشایری می‌گذرد که در مناطق اطراف شیراز رخ می‌دهد. باید به این نکته اشاره کنم که برای تحقیق و نگارش سریال تلویزیونی جشن سربرون زمان زیادی گذاشته شده است، حتی چند سال وقت صرف شد تا یک اثر ماندگار برای مخاطبان تلویزیون خلق شود. آقای راعی هنگام تحقیق و نگارش در شیراز بودند و مصاحبه با قدیمی‌های شهر داشتند تا وقایعی که نگارش می‌شود، دقیق باشد.

وی با اشاره به این‌که سریال جشن سربرون یکی از بهترین آثاری است که در سال‌های اخیر انجام شده، ادامه می‌دهد: بی‌تردید جشن‌سربرون یکی از کار‌های خوب است و ما برای نگارش کار زمان زیادی گذاشتیم. این طور نبود که آقای راعی در تهران باشند، بلکه او به شیراز آمد تا تحقیقات را از نزدیک انجام بدهد. گرچه سریال جشن سربرون بر اساس مستندات و شواهد تاریخی نوشته شده، اما این طور نیست که ما نعل به نعل وقایع تاریخی را بازسازی کرده باشیم. در واقع سعی کرده‌ایم یک اثر با یک قصه جذاب و مخاطب پسند را در برهه‌ای از تاریخ به تصویر بکشیم. این نویسنده بیان می‌کند: بهترین اتفاق این است که نویسندگان سریال سعی کرده‌اند روح آن مقطع زمانی از تاریخ را در کلی‌ترین شکل برای خودشان مجسم کنند و در آن فضای تاریخی با الهام از وقایع تاریخی یک داستان دراماتیک بنویسند که البته شبیه تاریخ نیست، ولی برگرفته از وقایع تاریخی است.

گلبن می‌افزاید: سال ۴۲ اتفاقاتی در استان فارس رخ داد که عشایر نقش اساسی و مهم داشتند. آن‌ها درگیر اتفاقاتی شدند و بعد قتل عام وسیع در عشایر رخ داد. ما در قصه جشن سربرون به داستان این عشایر پرداخته‌ایم که قبل از مشروطه شروع می‌شود، بعد به پیروزی مشروطه می‌رسد و در انتها حوادث دیگری را دنبال می‌کند. البته ناگفته نماند داستانی که انتخاب شده، سیاسی یا تاریخی نیست، بلکه داستان ملودرام و عاشقانه است که در لایه‌های زیرین، مخاطبان متوجه خواهند شد که وقایع تاریخی چطور شکل می‌گیرد؛ بنابراین بینندگان از سریال جشن سربرون نباید توقع یک کار سیاسی و ... را داشته باشند. بلکه یک قصه عاشقانه و ملودرام را می‌بینند که بین دو طایفه شکل می‌گیرد و کنارش وقایعی هم رخ می‌دهد که قهرمانان داستان درگیر آن خواهند شد.

این نویسنده با اشاره به این‌که ایده اصلی سریال برای مجتبی راعی بود، ادامه می‌دهد: آقای راعی ایده اصلی و حتی خلاصه داستان را نوشته بود. می‌توانم بگویم کاملا قصه و فضای آن اقناع کننده بود و شخصیت‌ها تقریبا طراحی شده بود. ابتدا سنگ بنای سریال جشن سربرون محکم برداشته شد. همچنین باید به این موضوع تاکید کنم که آقای براهیمی انصافا از استادان مسلط به کار نویسندگی و بسیار انسان با سواد و با دقت هستند که من هم کنار این دو عزیز برای نگارش حضور داشتم و از دوستان یاد گرفتم.

گلبن می‌گوید: سریال جشن سربرون بیشتر از آن‌که یک کار باشد، یک تجربه مشترک لذتبخش بود و مرتب قصه را بازنگری می‌کردیم تا کار به بهترین شکل جلو برود. حتی آقای براهیمی در مراحل مونتاژ هم کنار کار بودند. دقیقا می‌توان گفت یک تجربه جمعی و بسیار صمیمانه، گرم و موفق بود و با این‌که چند سال تحقیق و نگارش طول کشید، اما خسته نشدیم و با همدلی کار را جلو بردیم. سریال جشن سربرون یک اثر منحصر به فرد در همه بخش‌ها از رنگ کار گرفته تا فیلمبرداری، بازی‌ها، تولید، اجرا، متن و ... به‌ویژه در کارگردانی عالی است و مخاطبان می‌توانند یک اثر خوش ساخت و خوش آب و رنگ را شاهد باشند.

خانی از خان‌های قصه

از بازیگران سریال، صدرالدین حجازی است که در سریال‌هایی نظیر مختارنامه، چهاردیواری و... بازی کرده است. او که در جشن سربرون، نقش شوکت‌خان را دارد به ما می‌گوید: این قصه چند خان دارد که بر سر قدرت با هم درگیر می‌شوند. ازجمله شوکت‌خان که من بازی می‌کنم و آقای محمود پاک‌نیت که نقش فتح‌ا... خان را بازی می‌کند و این دو خان با هم درگیر می‌شوند. یکی از ویژگی‌های این سریال این است که با وجود کرونا و مشکلاتی که بر سر راه تولید است، اما آقای نجاریان به‌عنوان تهیه‌کننده سریال باعث شده بتوانیم سختی‌های کار را پشت‌سر بگذاریم. با این‌که خیلی از پیشنهاد‌های کاری‌ام را از دست دادم، اما خوشحالم که در این پروژه حضور دارم، چون عوامل و آدم‌های حرفه‌ای در این سریال دور هم جمع شده‌اند.

این بازیگر ادامه می‌دهد: زمانی که برای نخستین بار با این پیشنهاد روبه‌رو شدم، فکر می‌کردم داستان معمولی داشته باشد، اما وقتی فیلمنامه را مطالعه کردم، متوجه شدم کار خیلی خوبی است. چون نویسنده‌های حرفه‌ای دارد و آقای راعی هم با اشراف روی متن تصویربرداری را پیش می‌برد. فیلمنامه خیلی هوشمندانه نوشته شده و وارد مشروطه نشده‌اند، بلکه آینه‌ای از مشروطه را در این سریال می‌بینیم.

خان جاه‌طلب زمانه

بازیگر خوش‌سابقه سینما و تلویزیون، محمود پاک‌نیت هم از چهره‌های حاضر در این سریال است که یکی از نقش‌های اصلی را بازی می‌کند. گفته می‌شود وی نقش فتح‌ا... خان، از خان‌های جاه‌طلب قصه را برعهده دارد که همگام با قوام‌الدوله مقابل مشروطه‌خواهان می‌ایستد. او سابقه همکاری با راعی را دارد و فیلمنامه خوب و شناختش از کارگردان را از دلایل اصلی پیوستن‌اش به این سریال عنوان می‌کند. این بازیگر درباره سیاه و سپید بودن نقشش به جام‌جم می‌گوید: این نقش منفی است، ولی نه آنچنان؛ جا‌هایی از قصه حتی ممکن است دلسوزی تماشاگر را به خود جلب کند. فتح‌ا... خان دو پسر تحصیلکرده و فرنگ‌رفته دارد که یکی از آن‌ها طرفدار مشروطه است. در واقع پدر هم از مشروطه بدش نمی‌آید، اما به دلیل جاه‌طلبی و دنبال مقام بودن مخالفت می‌کند. قوام که همه‌کاره فارس است، ابتدا ساز مخالف کوک می‌کند، اما در آخر به‌خاطر سودی که فکر می‌کند با موافقت عایدش می‌گردد، طرفدار مشروطه می‌شود. وی می‌افزاید: این افراد شخصیت دوگانه‌ای دارند و همین جذاب است.

سرخو، یک شخصیت دراماتیک

از دیگر نقش‌های اصلی سریال که نامش در خلاصه قصه هم ذکر شده، «سرخو» با نقش‌آفرینی نادر فلاح است. فلاح را می‌توان بازیگر توانمندی دانست که وزن نقش‌های به اصطلاح منفی یا خاکستری کارنامه‌اش بر نقش‌های مثبتش سنگینی می‌کند. این بازیگر که او را در سریال‌هایی نظیر زمین گرم، زیرخاکی و... دیده‌ایم درباره نقشش در جشن سربرون به جام‌جم می‌گوید: فکر می‌کنم «سرخو» شخصیت سیاهی باشد، البته آقای راعی در پرداخت شخصیت خیلی اصرار ندارد او را سیاه نشان دهد، اما در تعاریفی که ما داریم، بد محسوب می‌شود. کلا هر کسی که در درام، عملی را انجام می‌دهد از نظر خودش کار درستی کرده است، سرخو هم همین‌گونه فکر می‌کند، اما وقتی دیگری به قضاوت می‌نشیند، کارهایش را درست و اخلاقی نمی‌داند. به گفته فلاح، این شخصیت در طول قصه بیشترین درگیری‌ها را با شخصیت اصلی یعنی بهادر با بازی حسین محجوب دارد. او ادامه می‌دهد: سرخو در قصه شخصیتی موثر و پیش‌برنده است. همیشه در انتخاب‌هایم میزان تاثیرگذاری نقش در قصه و درگیری‌های دراماتیک او با دیگر شخصیت‌ها برایم اهمیت دارد.

جذابیت پوشش و منش شخصیت‌های تاریخی

سیامک اشعریون، بازیگر پیشکسوت ایفاگر نقش یکی از خان‌های این سریال است. او در گفتگو با ما درباره اطلاعش از برهه تاریخی که مشغول ایفای نقش در آن است، بیان می‌کند: من پیش از این سریال با وقایع تاریخ آشنایی نداشتم. اما وقتی فیلمنامه را خواندم، با نکاتی آشنا شدم که برایم جالب بود. از طرفی من چنین تجربه‌ای نداشتم و تاکنون این مقطع از تاریخ را بازی نکرده بودم. به همین دلیل از بازی در این سریال خیلی لذت می‌برم. ضمنا پوشش، سبک زندگی و منش آدم‌های آن دوران خیلی متفاوت از آدم‌های دنیای امروز است. به همین دلیل این نکته هم برایم جذاب بود. مهم‌تر این‌که دقت و حساسیت کارگردان و انرژی‌ای که روی کار می‌گذارد هم برای من به شخصه حائز اهمیت بود.

چون برای هر پلان از این سریال شاهد بودم که چقدر وقت می‌گذارد و برایش مهم است. مجتبی راعی، انسانی بسیار شریف و کارگردانی حرفه‌ای است که مدت‌هاست برای این سریال زحمت می‌کشد؛ سریالی که بخشی از تاریخ این کشور را تصویر می‌کند. البته قبلا هم سریال تاریخی بازی کردم، اما در این موقعیت قرار نگرفته بودم. او در این سریال نقشی نزدیک به نام خود یعنی سیامک‌خان را بر عهده دارد. اشعریون با توضیح این موضوع می‌افزاید: نقشم را خیلی دوست دارم. پوشیدن لباس مقطعی از تاریخ و با گریم شبیه انسان‌هایی شدن که در بخشی از تاریخ زندگی می‌کردند برای هر بازیگری جذاب و برای من هم جالب است. امیدوارم مردم هم دوست داشته باشند و از تماشای سریال لذت ببرند.

مخاطبان از قصه‌های آپارتمانی سیر شدند

جشن سربرون سریالی پر بازیگر است که غالب چهره‌های حاضر آن از بازیگران شناخته شده هستند. مهدی فقیه یکی از این بازیگران است که او را در آثار نمایشی تاریخی، بسیار دیده‌‎ایم. او این بار نقش پیر و بزرگ یکی از ایل‌های این سریال را دارد. فقیه درباره این نقش که پیروز نام دارد به جام‌‎جم توضیح می‌دهد: ما ایلی از عشایر هستیم که کوچ‌ممنوع شده‌ایم و به همین دلیل باید با مسائل زیادی دست‌وپنجه نرم کنیم. خان بزرگ هم برای این موضوع برجی را درست کرده، اسلحه ما را گرفته و خلاصه درگیری‌هایی در این فضا وجود دارد. این بازیگر می‌افزاید: اگر بخواهم بیشتر بگویم کوچ‌ممنوع‌شدن در عشایر یعنی مرگ، چون عشایر وقتی نتوانند کوچ کنند در زمستان و شرایط دیگر دچار مشکلات زیادی می‌شوند. داستان در کل خیلی زیباست. به نظرم مردم هم از کار‌های آپارتمانی سیر شده‌اند و حتما خوش‌شان می‌آید قصه عشایر را با آن چادر‌هایی که بار‌ها از زندگی‌شان شنیده‌اند ببینند. ما هم باید این فولکلور و فرهنگ عشایر را نشان دهیم، آن هم در رسانه‌ملی که نقش مهمی در این زمینه دارد. در همه چهار گوشه ایران، عشایر مختلفی حضور دارند و مردم باید آن‌ها را ببینند و بشناسند.

در طول بیشتر سریال فضای زندگی عشایر، چادرهای‌شان و رخداد‌های روزمره‌ای را که دارند، می‌بینیم. به همین دلیل بیننده‌ها تا حد زیادی با زندگی‌هایی که شاید از نزدیک ندیده‌اند، آشنا می‌شوند. اصلا عنوان همین سریال یعنی جشن سربرون به یکی از رسوم عشایر برمی‌گردد. احساس می‌کنم کار، کار خوبی است و مردم فراز و نشیب زندگی عشایر را می‌بینند و غیرتی را که عشایر همیشه برای آن در مورد کشور پیشقدم بودند، حس می‌کنند.

پرسشی که برای بسیاری با خواندن خط اصلی قصه مطرح می‌شود این است که جشن سربرون مبنای تاریخی دارد یا قصه‌ای تخیلی در گذشته‌ها را روایت می‌کند. فقیه در این باره اظهار می‌کند: این کار برمبنای یک قصه است، اما بخش‌هایی از آن به مرور قسمت‌هایی از تاریخ مشروطه و اتفاقاتی که وجود داشت برمی‌گردد. به‌همین‌دلیل می‌شود گفت تاریخ و رخداد‌هایی که برمبنای واقعیت هستند نیز در طول کار دیده می‌شوند.

قاب‌های سینماگونه در جعبه جادو

با توجه به این‌که سریال روایتگر دوره‌ای از تاریخ است و همچنین در بخش‌هایی از قصه شاهد نمایش ایل‌های ایرانی هستیم، این پرسش پیش می‌آید که آیا قرار است شخصیت‌ها لهجه خاصی داشته باشند؟ سیامک حلمی، ایفاگر نقش یکی از خان‌ها در این سریال به جام‌جم بیان می‌کند: به‌دلیل وجود خان‌هایی که ما بازی می‌کنیم گویش خاص و مربوط به قوم خاصی را در بازی نداریم، اما به‌دلیل بخشی از تاریخ که در این داستان به آن پرداخته می‌شود، این کار بیان بسیار جذابی دارد که نویسنده هم به‌خوبی نوشته است. از طرفی قاب‌های این سریال سینماگونه است و با مهارت آقای راعی خیلی هنرمندانه ساخته شده و فکر می‌کنم یکی از کار‌های فاخر تلویزیون محسوب می‌شود.

نام این سریال برای برخی که با آیین سربریدن گوسفند در مراسم‌های مختلف ازجمله پس از بافت قالی آشنا هستند، دور از ذهن نیست، اما برای بعضی دیگر ممکن است جای سؤال داشته باشد. حلمی دراین‌باره به تجربه‌اش از تماشای این مراسم اشاره می‌کند و می‌‎گوید: خاطرم هست در یکی از روستا‌ها که این مراسم برگزار می‌شد حضور داشتم که گوسفند سر می‌بریدند و شیرینی پخش می‌کردند و پایکوبی داشتند. چون یکی از رسوم قدیمی است که وقتی بافت قالی و فرش تمام می‌شود، برای این‌که بخواهند نخ‌های آن را ببرند چنین جشنی می‌گیرند؛ بنابراین با این آیین آشنا بودم. چون شنیده‌ام از این مراسم در دوران مشروطه نمونه‌های بسیاری بوده است.

زارع، خان ولایت

همان‌طور که برخی از بازیگران سریال اشاره کردند در قصه چند خان حضور دارند که هرکدام در ماجرای اصلی درگیر می‌شوند. حسن زارع، بازیگر کهنه‌کار سینما و تلویزیون ایفاگر یکی از این خان‌هاست. زارع در گفتگو با جام‌جم عنوان می‌کند: این سریال ۵ - ۴ خان دارد که هر‌کدام مربوط به یک ولایت است که یکی از آن‌ها من هستم. من در طول این سال‌ها که فعالیت می‌کنم، فرصتی برایم مهیا نشده بود تا با آقای راعی همکاری کنم که خوشحالم این همکاری بالاخره اتفاق افتاد. او کارگردان بسیار خوبی است. وی می‌افزاید: من درباره دوران مشروطه مطالعه داشتم. یک سریال هم مرتبط با این دوران بازی کرده بودم به نام «روز‌های به‌یادماندنی» که در آن سریال هم نقش خان را داشتم. به‌هرحال بازی در چنین نقش‌هایی برای بازیگران جالب است، اما نکته‌ای که معمولا وجود دارد این است که بیشتر به من نقش‌های منفی را پیشنهاد می‌دهند.

این بازیگر می‌گوید: من فکر می‌کنم این سریال می‌تواند مخاطب خودش را پیدا کند. یعنی اگر کسی یکی دو قسمت از سریال را ببیند حتما با آن همراه خواهد شد. چون هم فیلمنامه خوبی دارد و هم بازیگران خوبی در آن بازی می‌کنند.

علاقه‌مند به تاریخ هستم

نام، ویترین یک اثر و دریچه‌ای برای ورود مخاطبان به فضای درون آن است. مجتبی راعی، کارگردان سریال جشن سربرون درباره این عنوان می‌گوید: نمی‌شود گفت این نام خشن است اگر خوب دقت کنیم لطافت آن را متوجه می‌شویم. فکر می‌کنم بهتر است بگذاریم سریال روی آنتن برود تا دلیل انتخاب این اسم روشن شود. راعی در مورد روایت تاریخ در این اثر بیان می‌کند: از قدیم تاریخ را دوست داشتم و می‌خواندم. در این مطالعات، چند موضوع دغدغه‌ام شد که دوست داشتم درباره‌شان اثری بسازم. شرایطی فراهم شد که بتوانم یکی از این موضوعات را جلوی دوربین ببرم. اگر عمری باقی باشد، دوست دارم موضوعات دیگری را هم که در ذهنم وجود دارند بسازم. کارگردان جشن سربرون، زمانه‌ای که قصه در آن روایت می‌شود را از برهه‌های تاریخی مهم و موردعلاقه‌اش می‌داند و ادامه می‌دهد: می‌شود گفت دغدغه‌های تاریخی من هم در حدود این برهه تاریخی می‌گذرد، اما شاید به کمی بعد از آنچه در این سریال می‌بینیم مربوط شود.

به گفته راعی، قصه اساس واقعی دارد، اما برای این‌که به کسی برنخورد و مثل دیگر آثار با مشکل مواجه نشود، به آن چیز‌هایی اضافه و اسامی را طراحی کردند. همچنین در این سریال از لهجه استفاده نمی‌شود و مثلا نام یکی از ایل‌هایی که در این سریال قصه‌اش به نمایش درمی‌آید، «پوسان» است! به راعی از شباهت این اسم با نام‌های کره‌ای می‌گوییم و جواب می‌دهد: «می‌خواهیم به کسی برنخورد.»

قصه یک بزم

قصه سریال جشن سربرون که بعد‌های مختلفی دارد را می‌توان در چند خط چنین خلاصه کرد: بهادر (حسین محجوب)، کدخدای ایل پوسان با کدخدای طایفه همسایه، سرخو (نادر فلاح) رقابت و مخالفتی دیرینه دارد. مدتی است آتش کینه‌ها خاموش شده تا این‌که سرخو با اعتمادبه‌نفس به خواستگاری دختر زیبا و کم‌سن‌وسال بهادر، جهان‌پسند (مریم موسویان) می‌آید. غافل از این‌که قرار است مدتی بعد جهان‌پسند به عقد پسرعمویش درآید. بهادر قاطعانه با این وصلت مخالفت می‌کند. زخم‌های کهنه سر باز می‌کنند. هر دو طایفه از کدخدای خود حمایت می‌کنند. درگیری ابعاد بزرگ‌تری می‌یابد و....

همه مهمانان جشن

همان‌طور که اشاره شد در این سریال چهره‌های بسیاری حضور دارند که عهده‌دار نقش‌های اصلی و فرعی هستند. بازیگران جشن سربرون عبارتند از: حسین محجوب، محمود پاک‌نیت، نادر فلاح، لیلا اوتادی، فرخ نعمتی، قاسم زارع، داریوش کاردان، میرطاهر مظلومی، رامین ناصرنصیر، مهدی فقیه، کریم اکبری‌مبارکه، صدرالدین حجازی، بیوک میرزایی، ارسلان قاسمی، جواد قامتی، ابراهیم برزیده، سیامک اشعریون، پرویز بزرگی، علی جاویدفر، محمد حاج‌حسینی، فرشید صمدی‌پور، محمدرضا راد، حسن محمودی، مجتبی واشیان، امیر کسارنژاد، ساقی عسگری، سارا اشتری، امیر زمستانی، سودابه علیپور، نجات علی‌مرادی، سیامک حلمی، آرمین ترکمندی، علی حسن ناصری، ذبیح ذبیح‌پور، علی نجاریان، زهرا برومند، ایوب دمان، امیر نداف‌فر، عباس براری، رضا درم‌کزین، ابوالفضل حاجیعلی‌خانی، مجیدیاراحمدی، مهران هادی، جواد عاقبت‌بین، حسن زارع، محمودرضا بهرامی، علی عطایی، سیامک نظری، مرتضی ستارپور، محمد نادرخانی، فیروز حیدرزاده، سجاد مومنی و رضا سیدی.

روزنامه جام جم