مسیح بلوچستان

خورشید هر روز صبح از سراوان وارد ایران می‌شود. از جایی در جنوب استان سیستان‌وبلوچستان. یافته‌های باستانی، اسناد تاریخی و بنا‌ها و سنگ‌نگاره‌های موجود در آنجا، نشان می‌دهد این بخش از میهن عزیزمان، پیشینه طول و درازی دارد. گذشته، مهم‌ترین دارایی دومین استان پهناور کشورمان نیست.

خاک جنوب‌شرقی ایران بیش از هر چیز دیگری به مردم غیرتمند و وفادارش افتخار می‌کند. به مردان و زنانی که در تمام روز‌های بعد از پیروزی انقلاب، پای‌کار مملکت‌شان ایستادند. تجزیه‌طلب‌ها از همان اسفندماه ۵۷ کارشان را در سیستان‌وبلوچستان آغاز کردند. اختلاف‌افکنی بین شیعه و سنی برجسته‌ترین ویژگی فعالیت‌های خرابکارانه آن‌ها بود، اما به همت مردم و با هدایت‌های امام (ره) و حضور همیشگی نیرو‌های انتظامی و امنیتی، نقشه‌های دشمن یکی پس از دیگری نقش برآب شد. خیلی‌ها برای امن ماندن این استان پهناور زحمت کشیدند. سردار شهید نورعلی شوشتری یکی شاخص‌ترین آنهاست. حاجی، اعتماد و تکیه زیادی به مردم منطقه داشت.

​​​​​​​همواره به این در و آن در می‌زد تا سنگ محرومیت را از جلوی پای مردم بردارد. شاید درازای خدمت سردار در قرارگاه جنوب‌شرق چندان طولانی نباشد لکن راهی که او آغاز کرد و دیگران ادامه دادند، چراغ امید را در دل ساکنان سیستان‌وبلوچستان روشن کرد. برخی ایشان را مسیح بلوچستان نامیده‌اند؛ عنوان برازنده‌ای است. در حقیقت حاجی با اقدامات تأمینی، طرح-های محرومیت‌زدایی و اشتغال‌زایی، رسیدگی به فقرا و از همه مهم‌تر ایجاد اتحاد بین طوایف شیعه و سنی، جان دوباره‌ای به مردم منطقه بخشید. مردم هم دوستش داشتند. همیشه به دوستانش می‌گفت ما باید کاری کنیم که مردم رخت سبز پاسداری ما را لباس خدمت بدانند. او دوای درد مردم را پیدا کرده بود؛ ایجاد اتحاد بین اقوام مختلف و خدمت به مردم تا رفع محرومیت. سردار شب و روز نداشت. خسته هم نمی‌شد.

به دورترین روستا‌های استان سر می‌زد تا از نزدیک مشکلات مردم را ببیند و تا جایی که می‌توانست گره‌های زندگی‌شان را باز می‌کرد. حاجی مردم را برای برطرف کردن مسائل و معضلات منطقه پای کار می‌آورد. بدیهی است دشمن تحمل گسترش و فراگیر شدن چنین اندیشه سازنده و جریان‌سازی را نداشته باشد. عده‌ای هم او را به‌نام سردار وحدت می‌شناسند. آن‌ها هم عنوان و نشان خوبی برای نورعلی شوشتری پیدا کرده‌اند.

 

شوشتری به همه مردم کشور نشان داد راه برون‌رفت از گرفتاری‌ها، کار، تلاش و همبستگی ملی است و در نهایت روز بیست‌وششم مهرماه ۸۸، درست در روزی که شوشتری اقوام و طوایف مختلف را دورهم جمع کرده بود تا توانمندی‌ها و فرصت‌های تولیدی بلوچستان را به کشور نشان بدهد، تروریست‌ها با فرستادن عامل انتحاری به میان جمعیت، او و تعدادی از حاضران در مراسم را به شهادت رساندند. آمیخته شدن خون شیعه و سنی، سرعت پیاده‌سازی ایده‌ها و تفکرات سردار شهید نورعلی شوشتری را صد برابر کرد. حاجی ۳۰سال وسط میدان خادمی ملت بود. از دوران دفاع‌مقدس گرفته تا همین سیستان وبلوچستان.