
راستی، دردهایم کو؟!
همیشه به نماز اول وقت اهمیت میداد و یکجوری نمازش را میخواند که گویی آخرین بار است؛ حتی در میان آتش و خمپاره. آن روز هم همینگونه بود. بیستم خرداد۱۳۹۵هنگام نمازظهر درست دو ساعت قبل ازآسمانی شدنش بدون ذرهای توجه به صدای اطراف یا ترس حاصل از همهمه جنگ و در جایی که درست در تیررس دشمن بود.