به گزارش
جام‌جم آنلاین به نقل از آی‌اف‌ال ساینس، به نظر می‌رسد واکسن‌های کووید-۱۹ که در حال حاضر موجود هستند، تا حد زیادی موفق عمل کرده‌اند؛ اما همیشه راه‌هایی برای بهتر شدن وجود دارد. برای بهبود واکسن‌ها جنبه‌های بسیار زیادی وجود دارد که می‌توان به آن‌ها پرداخت، ولی یکی از مهمترین مسائلی که توجه به آن می‌تواند معضل بزرگی در رابطه با واکسن‌ها را برطرف کند، راهکار‌هایی برای مقابله با «تریپانوفوبیا» یا فوبیای شدید از سرنگ و تزریق است که ممکن است در طیف وسیعی از افراد مشاهده شود.
این نوع فوبیا یا ترس ناخواسته می‌تواند وضعیتی ناتوان‌کننده باشد؛ وضعیتی که موجب می‌شود بسیاری از افراد دارای این مشکل واکسن آنفولانزای سالانه خود را کنار بگذارند. اما واکسن جدید کووید-۱۹ که توسط دانشگاه کوئینزلند استرالیا در حال توسعه است، ممکن است پاسخی برای این مشکل باشد: این واکسن به صورت یک پچ عرضه می‌شود، نه یک سرنگ تزریقی.
دکتر دیوید مولر از دانشکده شیمی و علوم زیستی مولکولی دانشگاه کوئینزلند در رابطه با این واکسن جدید توضیح می‌دهد: «این محصول بسیار کاربرپسندتر از واکسن تزریقی است. شما به سادگی روی یک اپلیکاتور روی پوست اعمال می‌کنید و ۵۰۰۰ برجستگی میکروسکوپی تقریباً به‌طور نامحسوس واکسن را وارد پوست می‌کنند.»
در مقاله‌ای که روز گذشته در مجله ساینس ادونسز (Science Advances) منتشر شد، مولر و تیمش توضیح دادند که چگونه پچ واکسن با موفقیت از موش‌های در معرض سارس-کوو-۲ در برابر ابتلا به کووید-۱۹ محافظت کرد. حتی فراتر از این موضوع، پاسخ ایمنی ایجاد شده توسط پچ قویتر از واکسنی بود که با سرنگ تزریق شده بود.
مولر تصریح می‌کند: «وقتی واکسن از طریق اپلیکاتور HD-MAP (یعنی همان پچ) به جای سرنگ وارد بدن می‌شود، پاسخ‌های ایمنی بهتر و سریع‌تری ایجاد می‌کند. همچنین چند واریانت از جمله انواع بریتانیایی و آفریقای جنوبی را خنثی می‌کند.»
این واکسن از طریق ۵۰۰۰ برجستگی میکروسکوپی تقریبا غیرقابل مشاهده وارد بدن می‌شود
به عقیده محققان، جدای از مسئله تزریق‌هراسی، این فناوری می‌تواند یک پیشرفت بزرگ برای مردم کشور‌های فقیر و در حال توسعه باشد. واکسن مورد استفاده در این آزمایش، واکسن دانشگاه تگزاس به نام هگزاپرو (HexaPro) بود که با هدف پیشرفت واکسن‌های کم‌هزینه و با قابلیت توزیع گسترده ساخته شد. این واکسن در دما‌های بالا تا ۸ درجه سانتی‌گراد قابل نگهداری است و نیاز به فریزر‌های تخصصی را از بین می‌برد و درست مانند واکسن‌های آنفولانزا در تخم‌مرغ تولید می‌شود؛ به این معنی که زیرساخت‌های تولید آن‌ها قبلاً در سراسر جهان ایجاد شده است.
ایلیا فینکلشتاین، یکی از اعضای تیم سازنده هگزاپرو، در بیانیه‌ای در ماه فروردین گفته بود: «ما شاهد نابرابری‌های بی‌سابقه‌ای در دسترسی به واکسن کووید-۱۹ در سراسر جهان هستیم. ما هگزاپرو را طراحی کردیم تا یک گام به سمت حل مشکل اختلاف گسترده در دسترسی به واکسن برداریم.»
سیستم تزریق پچ این مأموریت را حتی چند قدم جلوتر می‌برد: پروتئین‌های واکسن تا یک ماه در دمای ۲۵ درجه سانتی‌گراد و یک هفته حتی در دمای تا ۴۰ درجه سانتی‌گراد روی پچ پایدار هستند.
در مقاله منتشر شده از نتایج این تحقیقات آمده است: «اگر این پایداری به صورت ثبات بیوفیزیکی قابل اندازه‌گیری شود، نشان‌دهنده پیشرفت قابل توجهی نسبت به سایر واکسن‌های سارس-کوو-۲ است. این امر به بهبود حمل‌و نقل و تزریق واکسن به بیماران کمک می‌کند، به ویژه در زمینه زیرساخت‌های مناسب برای نگهداری واکسن در جوامع مختلف که اغلب با محدودیت‌هایی روبه‌روست. توسعه این فناوری همچنین برای کشور‌های با درآمد کم تا متوسط می‌تواند بسیار کارآمد باشد؛ جایی که نیاز فوری به تسهیل واکسیناسیون جمعیت‌ها در برابر سارس-کوو-۲ وجود دارد.
این پچ تقریباً به اندازه یک نوک انگشت است
در حال حاضر، تقریباً نیمی از جمعیت جهان حداقل یک دوز واکسن کووید-۱۹ دریافت کرده‌اند؛ اما بخش اعظم این تعداد مربوط به کشور‌های پردرآمد مانند ایالات متحده است. در حالی که سه چهارم کانادایی‌ها و اروپایی‌ها در حال حاضر دو دوز واکسن دریافت کرده‌اند و از هر ۱۰ بریتانیایی یک نفر حتی سومین دوز واکسن را دریافت کرده است، حدود ۹۶ درصد از مردم در کشور‌های کم درآمد هنوز واکسن دریافت نکرده‌اند.
به گفته مولر اکنون که این واکسن روی موش‌ها مؤثر بوده است، تیم تحقیقاتی امیدوار است که کارآزمایی‌های بالینی را «در اسرع وقت» آغاز کند. محققان امیدوارند با مشارکت شرکت Vaxxas، شرکتی که سیستم تزریق پچ را تجاری‌سازی کرد، به زودی بتوانند دسترسی به واکسن را در سراسر جهان افزایش دهند.
دیوید هوی، رئیس و مدیر عامل Vaxxas در این رابطه می‌گوید: «این نتایج بسیار واضح هستند؛ واکسیناسیون با HD-MAP پاسخ‌های ایمنی بسیار قویتر و محافظتی‌تری در برابر کووید-۱۹ را نسبت به تزریق با سرنگ در سیستم‌های مدل ایجاد می‌کند. چشم‌انداز داشتن یک واکسن تک دوز، که به راحتی توزیع شود و خود تجویز باشد، ظرفیت‌های واکسیناسیون جهانی در برابر همه‌گیری را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد.»
