ایراد از طراحان نیست، ایراد از داوری‌هاست

برای رسیدن به چرایی داستان با مدیر یکی از برندهای معروف و با‌سابقه پوشاک در ایران تماس گرفتیم که او در همان ابتدا از ما خواست اسمی از خودش و برندش برده نشود تا حرمت همکاری بین آنها و برندی که لباس‌ کاروان ایران را  طراحی کرده، حفظ شود. این فعال حوزه مد و لباس، نقطه نظرات جالبی دارد: می‌گویید چرا لباس کاروان ایران زیبا و چشم‌نواز نیست و چرا طراحی جالبی ندارد؟ در پاسخ می‌گویم ببینید چه مسائلی در پشت پرده به انتخاب این برند یا طرح منجر شده است. وقتی بحث لباس کاروان ایران در المپیک در میان است، طبیعتا باید برندهای با‌سابقه و قدیمی کشور که هم صاحب سبک هستند و هم سابقه درخشانی دارند در اولویت باشند. اما این برندها که نمی‌خواهم اسمی از آنها برود خیلی راحت کنار گذاشته می‌شوند تا برندی که سابقه اندکی دارد انتخاب شود. می‌گویند این لباس‌ها از بین ۲۰۰ طرح انتخاب شده است. کدام ۲۰۰ طرح؟ اگر طرح برتر این است آن ۱۹۹ طرح چه کیفیتی داشتند؟ پس مشکل طبیعتا از طرح و طراحان نیست. مشکل از سوی کسانی است که این طرح را به عنوان طرح برتر انتخاب کردند. او در واکنش به این موضوع که گفته می‌‎شود، لباس کاروان هزینه‌ای برای کمیته‌ملی المپیک نداشته، می‌گوید: پس طراح و آن برند در ازای چه چیزی لباس کاروان را تقبل کرده است؟ وقتی می‌گویند لباس‌ها رایگان است باید دید پشت پرده ماجرا چیست. وقتی آن برند حتی یک بیلبورد تبلیغاتی ندارد یا هیچ تیزر تلویزیونی در کارش نیست نمی‌توان گفت آن برند در این بازار خراب خواسته در ازای تبلیغ اسمش چنین هزینه‌ای را از جیبش بدهد. حتی اگر بحث تبلیغ هم باشد برندها معمولا بهترین کار خود را ارائه می‌دهند نه این‌که با یک کار ضعیف، باعث ضد تبلیغ شوند. به هر حال برای خود ما که با یک نگاه از روی عکس‌ها متوجه ایرادهای اساسی طرح و برش می‌شویم جای سؤال دارد که چرا چنین طرحی برای لباس کاروان ایران انتخاب شده است.