دیپلماسی انقلابی

واقعیت آن است که هر کشوری از جمله جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور حوزه‌هایی دارد که جزو اولویت‌ های سیاست‌ خارجی محسوب می‌شود و به‌تعبیری امنیت‌ ملی و منافع‌ ملی ما هم به حضور در این حوزه‌ها مربوط می‌شود.

جمهوری اسلامی ایران در منطقه، جغرافیای تعریف‌شده‌ای را در سیاست خارجی دارد که از طرف کشورهای دیگر به عنوان حوزه نفوذ ایران به‌شمار می‌آید.

این مناطق در آسیای غربی، عراق، سوریه و افغانستان هستند و طبعا در چنین مناطق و به اصطلاح حوزه‌های نفوذ، صرفا وزارت‌خارجه، تعیین‌کننده سیاست‌ها نیست بلکه نهادهایی دیگر مثل شورای‌عالی امنیت‌ملی و سپاه‌قدس هم هستند که کار را پیش می‌برند.

به‌ویژه در منطقه مهم سوریه، حضور و عملکرد نیروهای میدانی و همچنین حضور مستشاری ایران نقش مهمی در خنثی‌کردن توطئه‌های دشمن، ‌مبارزه با تروریسم، پیشبرد سیاست دفاعی و همچنین کمک به دستگاه دیپلماسی ما داشته و دارد.

اساسا نوع نگاه غربی‌ها به مقوله دیپلماسی برابر با نوشته‌ها و آثارشان نگاهی کاملا سنتی است و البته بسیار تمایل دارند که در عرصه دیپلماسی و حوزه‌های بین‌الملل هم چنین انگاره‌هایی موردتوجه سایر کشورها قرار گیرد اما نوع رفتار و عملکرد جمهوری اسلامی در عرصه منطقه‌ای به‌گونه‌ای بود که ما با معیارهای جدیدی در دیپلماسی مواجه شدیم.

به عنوان نمونه سردار سلیمانی علاوه بر این‌که فردی نظامی بود اما در عرصه دپیلماسی هم فعالانه حضور داشت و با عناصر صاحب‌نفوذ در سایر کشورها دیدار و گفت‌وگو می‌کرد.

این رویه کاملا نشان‌دهنده نوع نگاه انقلابی به عرصه سیاست خارجی کشور است که با نوع عملکرد دوران قبل از انقلاب تفاوت بسیار دارد.

محسن پاک‌ آیین - تحلیلگر مسائل سیاست خارجی / روزنامه جام جم