روش های جدید ابراز عشق

روش های عشق ورزیدن را یاد بگیرید به گزارش جام جم آنلاین به نقل از نمناک ، ابراز محبت و عشق ورزیدن نسبت به یکدیگر در زندگی مشترک، علاقه، نشاط و طراوت به وجود می آورد. متاسفانه بسیاری از ما پس از گذشتن از روزهای نخست ازدواج، مانند سابق به یکدیگر ابراز عشق و علاقه نمی کنیم.ابراز عشق سبب می شود با گذشت زمان نهال نوپای زندگی به درختی تناور تبدیل شود و با وجود تمام مشکلات و سختی ها همچنان مانند روز اول محکم باشیم. عشق انواع مختلفی دارد و هر کس بنا به طرز فکر و شخصیت خود نوع عشق ورزی متفاوتی نیز خواهد داشت. شما را با روش های عشق ورزیدن و عناصر سه گانه و 8 گانه عشق آشنا خواهیم نمود. بیشتر بخوانید: پیامک عاشقانه مدل و سبک های مختلف عشق ورزی عشق، احساسی عمیق، علاقه ای لطیف و یا جاذبه ای شدید است که فرد آنرا دریک رابطه دوطرفه با دیگری تقسیم می کند. در رابطه با عشق شعرا، حکما، فلاسفه و اندیشمندان تحقیقات فراوان کرده اند؛ علمی ترین تحقیقات در جهت درک مفهوم عشق را رابرت استرنبرگ (1949)، روانشناس آمریکایی در قالب نظریه معروفش «مثلث عشق» ارائه داد. استرنبرگ عشق را مفهومی می داند که از سه ویژگی و عنصر اصلی صمیمیت، دلباختگی و تعهد تشکیل شده است. عنصر اول عشق:صمیمیت فرد برای در میان گذاشتن خصوصی ترین و عمیق ترین افکار و احساسات شخصی خود به عنصر اولیه عشق یعنی صمیمیت یا الفت، نیاز دارد تا پیوند نزدیک بین دو نفر ایجاد شود. صمیمیت، جنبه عاطفی و هیجانی عشق است. ده عنصر اصلی صمیمیت عبارتند از: کمک کردن به یکدیگر در هنگام نیاز وجود درک متقابل در میان گذاشتن مسائل شخصی دریافت نمودن حمایت احساسی در رابطه حمایت احساسی و هیجانی تمایل به افزایش رفاه شخص موردعلاقه ارتباط صمیمانه با یکدیگر ارج نهادن به یکدیگر احساس خوشحالی و رضایت از بودن با فرد مورد علاقه احترام گذاشتن به یکدیگر عنصر دوم عشق:اشتیاق جنبه انگیزشی عشق اشتیاق یا همان شور یا هوس و داشتن تمایل و رغبت جنسی، نسبت به طرف مقابل است. عنصر سوم عشق:تعهد در عشق ابتدا فرد می پذیرد که فرد مقابلش را دوست دارد و این دوست داشتن سبب می شود نسبت به او متعهد شود و او را در پستی ها و بلندی های زندگی، تنها نگذارد. این حالت جنبه شناختی دارد و شامل تصمیم های خودآگاهانه و غیرخودآگاهانه و کوتاه مدت و بلند مدتی می شود که فرد برای دوست داشتن دیگری، تعهد داشتن، حفظ و نگهداری از او و رابطه طولانی مدت با معشق می گیرد. فرد عاشق در همین راستا تصمیم می گیرد که تنها با معشوق ارتباط داشته باشد و با فرد دیگری ارتباط نداشته و شریک دیگری برای خود انتخاب نکند. انواع عشق و عشق ورزی به سبک های مختلف طبق تحقیقات استرنبرگ از درآمیختگی سه عنصر عشق، هشت نوع سبک عشق ورزی به وجود می آید. عدم وجود عشق این رابطه در زندگی عادی و در برخورد با مردم وجود دارد و در آن هیچکدام از عناصر عشق وجود ندارند. عشق دوستانه این حالت در ارتباط با دوستان به وجود می آید و در آن تنها عنصر صمیمیت وجود دارد و دو جزء دیگر عشق وجود ندارد. عشق با شیفتگی در این نوع عشق، صمیمیت و تعهد، وجود ندارد اما شور و هیجان (شهوت) بر روابط فردی حاکم است. در این نوع عشق زمانی که فرد به معشوق می رسد، تب تند عشق او فروکش کرده و به بی تفاوتی و گاهی نفرت تبدیل می شود. عشق تهی در این نوع عشق بین همسرانی وجود دارد که سالیان طولانی با هم زندگی کرده اند. در این عشق فقط تعهد وجود دارد و تداوم رابطه آنان به علت وجود فرزندان یا ترس از بی کسی و بی پناهی می باشد. عشق رمانتیک این نوع عشق که عاری از تعهد است، بین همسرانی وجود دارد که اغلب در ابتدای راه قرار دارند و میزان شور و صمیمیت در میان آنها بالاست زیرا آنها زندگی مشترک طولانی نداشته اند تا احساس تعهدی قوی داشته باشند. در این نوع عشق ترکیبی از صمیمیت و هوس وجود دارد. عشق رفاقتی این عشق که بین همسرانی دیده می شود که به مدت طولانی با هم زندگی می کنند و از زندگی خود راضی هستند. این عشق ترکیبی از صمیمیت و تعهد است و جاذبه جنسی میان آنها وجود ندارد. عشق کورکورانه و ابلهانه این نوع عشق در بین افرادی به وجود می آید که خیلی زود بدون اینکه همدیگر را بشناسند، به داشتن رابطه ای فاقد صمیمیت متعهد می شوند. در بین آنها صمیمیت ضعیف و میزان هوس و تعهد بالاست. عشق کامل و بی نقص در عشق کامل که رسیدن به آن آسانتر از نگهداری آن است، عاشق رفتاری دوستانه، توءم با رفاقت، محبت و مراقبت دارد، همسر خود را به عنوان یک انسان دوست دارد و به او احترام می گذارد، به او متعهد است، وفادار است و اوج لذت بدون احساس گناه منجر می شود. در این عشق ترکیبی از سه حالت صمیمیت، اشتیاق و تعهد وجود دارد.