چالش های پیش رو در مسیر توسعه شارژ بی‌ سیم

گوشی‌های هوشمند مدرن امروزی، خصوصا در دسته‌ی پرچم‌دار، اغلب شارژ بی‌سیم را به‌عنوان گزینه‌ای کاربردی به مشتریان ارائه می‌کنند. در نگاه اول قطعا راهکار شارژ بی‌سیم و خلاص‌شدن از مشکلات سیم‌‌های شارژر، برای کاربران جذاب به‌نظر می‌رسد. ازطرفی فناوری مذکور دو نقطه‌ی ضعف مهم دارد که مانعی بزرگ بر سر راه استفاده‌ی عمومی و گسترده از آن قرار می‌دهد. بازدهی و برد شارژرهای بی‌سیم هنوز پذیرفتنی و قابل‌قبول نیست. درواقع اگر شرکت‌ها به‌دنبال منسوخ کردن شارژرهای سیمی هستند، باید بیش از همیشه روی رفع این دو چالش کار کنند تا شاید کاربران به استفاده از روش جدید، ترغیب شند.

شارژ بی‌سیم در ظاهر و روی کاغذ مزیت‌های متعددی دارد. کاربری آسان و شارژ راحت دستگاه که تنها با قرار دادن گوشی روی یک صفحه‌ی شارژر انجام می‌شود، قطعا کاربران را به خود جذب می‌کند. ازطرفی با حذف سیم‌های شارژ، دیگر نگرانی از خراب شدن پورت‌های شارژ و سیم‌ها هم وجود ندارد. درنهایت بسیاری از افراد جذب همین تجربه‌ی کاربری آسان می‌شوند. ازطرفی، بازدهی شارژ بی‌سیم هنوز فاصله‌ی زیادی با انتظارهای کاربر دارد. گزارش جدید از OneZero می‌گوید بازدهی صفحه‌های شارژ بی‌سیم بسیار کمتر از روش‌های کنونی شارژ است.

اریک راونسکرافت، در گزارش جدید خود برای بررسی بازدهی شارژرهای بی‌سیم از یک گوشی گوگل Pixel ۴ استفاده کرد. او انواع شارژرهای بی‌سیم را با این گوشی آزمایش کرد. همچنین بازدهی شارژ آن‌ها با یک شارژر سیمی معمولی هم مقایسه شد. در آزمایش‌های صورت‌گرفته، ابزارهای دقیق محاسبه‌ی مصرف توان به‌کار گرفته شدند تا توان انتقالی از پریز برق تا دستگاه شارژ هم محاسبه شود.

آزمایش‌های متعدد نشان داد که شارژ کردن یک گوشی با شارژر سیمی از صفر تا ۱۰۰ درصد، ۱۴/۲۶ وات‌ساعت نیرو استفاده کرد. درمقابل، شارژ کردن با همان شرایط با یک شارژر بی‌سیم برند Yootech، توان مصرفی بیشتری داشت و عدد ۲۱/۰۱ برای آن ثبت شد. به بیان دیگر، شارژر بی‌سیم ۴۷ درصد انرژی بیشتری مصرف کرده بود. نکته‌ی مهم‌تر اینکه در شرایط عدم قرارگیری صحیح گوشی روی صفحه‌ی شارژر، توان مصرفی بیشتر هم شد.

در آزمایش بعدی، از شارژر رسمی بی‌سیم پیکسل استند استفاده شد که احتمال قرارگیری اشتباه گوشی درحالت افقی را از بین می‌برد. در این آزمایش، توان مصرفی به ۱۹/۸ وات‌ساعت رسید که باز هم ۳۹ درصد بیشتر از شارژ سیمی معمولی بود.

چالش های جدی در مسیر توسعه شارژ بی‌ سیم

یکی از نکات جالب‌توجه که در آزمایش‌ها مشخص شد، مصرف توان همیشگی شارژرهای بی‌سیم بود. اریک می‌گوید صفحه‌های شارژ بی‌سیم حتی در زمانی‌که هیچ دستگاهی با آن‌ها شارژ نمی‌شود، کمی برق مصرف می‌کنند. توان مصرفی در چنین حالتی در ۲۴ ساعت، حدود ۶ وات‌ساعت گزارش شد. شارژرهای استاندارد سیمی درصورت اتصال به پریز و عدم شارژ دستگاه، هیچ توانی مصرف نمی‌کنند.

در بخشی از گزارش، به مقدار برق مصرفی بیشتر شارژرهای بی‌سیم اشاره می‌شود:

توان مصرفی بیشتر شارژرهای بی‌سیم در مقایسه با شارژرهای سیمی، برابر با روشن گذاشتن یک لامپ LED به مدت چند ساعت است. شاید چنین توانی حتی در قبض برق شما محاسبه هم نشود، اما به‌هرحال می‌تواند به مشکلی زیست‌محیطی بینجامد.

نویسنده‌ی گزارش بررسی شارژرها، برای نشان دادن بهتر توان مصرفی بیشتر، با متخصصان iFixit همکاری کرد. آرتور شی، نویسنده‌ی این وب‌سایت می‌گوید: «در شرایطی که از پریز دیواری تا باتری، بازدهی ۱۰۰ درصدی داشته باشیم، برای شارژ کردن بی‌سیم تمام ۳/۵ میلیارد باتری گوشی هوشمند موجود در جهان، به یک روز فعالیت ۷۳ نیروگاه برق زغال‌سنگ نیاز داریم». اکنون تصور کنید تمامی گوشی‌های فرضی، به‌صورت اشتباه روی شارژر بی‌سیم قرار بگیرند و بازدهی نصف شود. قطعا در چنین شرایطی تعداد نیروگاه‌های موردنیاز، دوبرابر می‌شود.

گزارش اخیر نشان داد که شارژرهای بی‌سیم، علاوه بر مشکل زمان بیشتر برای شارژ گوشی، توان بیشتری هم مصرف می‌کنند. درنتیجه طراحان و تولیدکننده‌ها هنوز چالش‌های متعددی برای بهبود محصولات دارند. شاید به همین دلیل هم باشد که شرکت‌های بزرگ و معتبر هنوز به‌طور جدی وارد صنعت شارژ بی‌سیم نشده‌اند./زومیت