سرنوشت متفاوت زن و مرد همسرکش در دادگاه

به گزارش خبرنگار جام‌جم، اولین قاتلی که محاکمه شد، مردی بود که همسر میانسالش را با ضربه چاقو کشت. اواسط سال‌96، مرد میانسال خبر مجروح شدن همسرش را به ماموران اورژانس اطلاع داد. زمانی که امدادگران در محل حادثه در شرق تهران حاضر شدند، زن میانسال را در حالی که وسط پذیرایی خانه‌شان بی حال افتاده بود و یک کارد میوه‌خوری اره‌ای در گلویش گیر کرده بودند، دیدند و خیلی سریع او را به بیمارستان رساندند، اما شدت جراحت به حدی بود که آن زن به نام مینا جان باخت.
ماموران پلیس کار خود را برای رسیدگی به پرونده شروع و تحقیقات را از شوهر مینا آغاز کردند. شوهر مینا در همان ساعات اولیه به قتل همسرش اعتراف کرد و گفت: «من و همسرم هیچ‌وقت اختلاف جدی با هم نداشتیم. مثل همه زن و شوهرها گاهی با هم دعوایمان می‌شد، اما اختلاف شدیدی نداشتیم. آن روز با مینا بحثم شد و نمی‌دانم چرا یکدفعه از غرهای او عصبانی شدم. برای این‌که کاری کنم تا آرام شود، او را با کارد میوه‌خوری تهدید کردم. یکدفعه کارد به گلویش فرو رفت.»
پرونده بعد از طی روال قانونی راهی دادگاه کیفری یک استان تهران شد و متهم برای دفاع از خود به شعبه یازدهم به ریاست قاضی حشمتیان منتقل شد.
دو پسر جوان متهم به عنوان اولیای دم در جلسه دادگاه گفتند: «از پدرمان شکایت داشته و تقاضای دیه مادرمان را داریم.»
سپس متهم در دفاع از خود گفت: «اتهامم را قبول دارم، اما من فقط می‌خواستم همسرم را بترسانم و قصد کشتن او را نداشتم. روز حادثه همسرم شروع به گلایه از من کرد و گفت چرا به عروسی خواهرزاده‌اش نرفته‌ام. از حرف‌های او عصبی شده بودم و تمام این اتفاق در عرض چند دقیقه افتاد. من شرمنده پسرهایم هستم.» پس از دفاعیات متهم، هیات قضات برای صدور رای وارد شور شدند.
قتل شوهر در دفاع از دختر
در دومین پرونده‌ای که چهارشنبه در دادگاه کیفری یک استان تهران رسیدگی شد، زن، همسرش را با روسری خفه کرده بود. چهارم دی 97، دختر 17 ساله‌ای به نام ترانه در تماس با پلیس از قتل مادرش در بلوار کوهسار خبر داد.
ترانه در اولین اظهارات خود به ماموران گفت: «در اتاقم بودم که شنیدم پدر و مادرم مثل خیلی وقت‌ها در حال جر و بحث هستند. پدرم داشت با تینا، خواهر ده ساله‌ام درس کار می‌کرد و یکدفعه شروع به دعوا و فحاشی به تینا کرد. مادرم به او اعتراض کرد و دعوایشان شد. وقتی از اتاق بیرون آمدم، دیدم که پدرم بی‌حال روی زمین افتاده و مادرم از خانه رفته بود.»
یک هفته بعد از به قتل رسیدن مرتضی، همسرش که از محل قتل متواری شده بود، با مراجعه به کلانتری کوهسار به قتل همسرش اعتراف کرد و گفت: «آن شب به خاطر تکالیف تینا، جر و بحثمان بالا گرفت و همسرم با چاقو من را تهدید کرد، اما چون مشکل اعصاب داشت، یکدفعه از شدت عصبانیت از حال رفت و بیهوش روی کاناپه رفت. من به حدی عصبانی شده بودم که نمی‌فهمیدم دارم چه کار می‌کنم و با روسری‌ام او را خفه کردم.»
با اعتراف متهم به قتل، پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری یک استان تهران ارجاع شد. اولیای دم پرونده ترانه و تینا و خواهر ناتنی آنها هستند که ترانه و تینا قبل از دادگاه از قصاص مادرشان اعلام گذشت کردند.
اما وکیل خواهرناتنی بچه‌ها، در ابتدای جلسه رسیدگی در دادگاه از طرف موکلش تقاضای قصاص متهم را کرد.
زن شوهرکش در دادگاه در دفاع از خود گفت: «قتل همسرم را قبول دارم، اما باور نمی‌کنم عصبانیت من کار را به کشته شدن مرتضی رسانده باشد. مرتضی پسرعموی من و از من 18 سال بزرگ‌تر بود. از اخلاق تند او جانم به لبم رسیده بود.»
متهم در ادامه گفت: «از زمانی که من با مرتضی ازدواج کردم او یک بار هم دختر بزرگش را ندیده بود، اما حالا همان دختر تقاضای قصاص من را به خاطر قتل پدری کرده که بعید می‌دانم تصویری از او در ذهنش داشته باشد.»
بعد از دفاعیات متهم و وکیلش، قضات برای صدور رای وارد شور شدند.