جای خالی سفرهای خانوادگی در تلویزیون

در ادامه شبکه کودک بعد از دیدن آنها از ما خواست تا چنین برنامه‌ای را برای بچه‌ها بسازیم و بعد هم به اتفاقی که امروز می‌بینید، رسیدیم. علاوه بر اینها به گفته او جای یک برنامه سفر محور آن هم با خانواده‌ها در تلویزیون کم بود، چرا که اغلب این تولیدات در فضاهای مختلف اما به صورت مجردی و دوستانه شکل گرفته ‌است.
شهرها و مسیرهایی که شهرت کمتری دارد و خیلی دیده نشده‌، مناطقی‌ است که برای این سفرها انتخاب می‌شود، موضوعی که حبیب‌زاده درباره‌اش گفت: بخشی از کار ما تعامل با قومیت‌ها و مردمی است که در جاهای مختلف زندگی می‌کنند، به همین دلیل مکان‌هایی را انتخاب می‌کنیم که بکرتر باشند و از سویی قابلیت تبدیل شدن به منطقه گردشگری را دارند اما به آنها پرداخته نشده است. در این سفرها اگر دیده باشید، یک کاروان باعث و بانی نقل و انتقالات است؛ موضوعی که تهیه‌کننده برنامه درباره انتخاب آن می‌گوید: هر برنامه‌ای به جذابیت‌های بصری نیاز دارد و این کاروان بخشی از این موضوع است که به گونه‌ای نشان برنامه هم محسوب می‌شود. وجه دیگری هم که در موضوع سفر وجود دارد این است که چنین کاروان‌هایی هنوز خیلی در کشور ما رواج ندارد و اصل انتخاب آن به کم کردن هزینه‌ها برمی‌گردد، چون کاروان امکاناتی مثل محل استراحت، آشپزی و... دارد و خیلی از نیازهای اصلی سفر را تامین می‌کند. این در حالی است که برخی‌ها می‌گویند چنین سفرهایی به اصطلاح با کلاس هستند، اما در اغلب کشورها برعکس و برای صرفه‌جویی در همان هزینه از آن استفاده می‌کنند.
به گفته او فرزند داشتن اولویت اول برای انتخاب خانواده‌های شرکت‌کننده در برنامه است و در ادامه می‌گوید: در این فضا ما اتفاقا به دنبال خانواده‌هایی که حجابی مثل مانتو دارند هم هستیم، اما حجابی که حداقل استانداردها را برای رفتن جلوی دوربین داشته باشد. در کنار اینها ویژگی‌های رسانه‌ای و... را هم مدنظر قرار می‌دهیم.
وجود یک سناریو نه‌چندان صددرصدی برای اتفاق‌هایی که در برنامه رخ می‌دهد هم موضوعی بود که حبیب‌زاده به آن اشاره کرد و گفت: جدا از مسیر کلی پیش‌بینی شده چالش‌هایی در سفر اتفاق می‌افتد که بخشی از آن به عهده خانواده‌هاست و با کمی هماهنگی اولیه پیش می‌رود؛ در این بین جایی که ببینیم ریتم برنامه در حال افت است برایش برنامه‌ریزی می‌کنیم تا جذابیت و فی‌البداهه بودن کار هم حفظ شود.