اندر باب پر رو بازی رعیت هفت تپه

الحق که عجب دوره زمانه‌ای شده است . در ایام ماضیه رعیت کی این‌قدر پر رو و دریده بودند. مسلمان نشنود، کافر نبیند که رعیت جماعت بیاید جلوی مرکز حکومت و داد و بیداد کند و بگوید حقم را می‌خواهم؟ چه جلافت‌ها؟ شیطان می‌گوید بلند شویم توی این هوا دزدی پاییز برویم توی قصبات خوزستان و حق این رعیت نمک‌نشناس را بگذاریم کف دستشان!

هیچ‌کس هم نیست بگوید اگر نبودند مالکان شریف و عزیز زحمتکش کارخانه و اسم تو را در سیاهه کارگران آنجا نمی‌نبشتند و سال به دوازده ماه را می‌نشستی توی خانه و یانگوم نگاه می‌کردی و نان خشک سق می‌زدی خوب بود! همین‌که صبح‌ها از خانه می‌زنی بیرون و می‌روی نیشکر می‌فشری و طی پولوتیکی شکر می‌سازی کم است؟

همین‌که دلی به باد داده و هوایی می‌خوری و با همکارانت بگو بخند راه می‌اندازی و دلت وا‌می‌گردد کافی نیست؟ تو نمی‌دانی همین رجال حکومت و صاحبان کارخانه چه رنج‌ها می‌کشند؟ تو اصلا می‌فهمی هر صبح با صدای پیامک واریز سود کارخانه به حساب از خواب بیدار شدن چه رنجی دارد. هیچ‌کدام از شما می‌دانید باطری کنترل کولر گازی تمام بشود و تا باطری برسد چه گرمایی رئیس باید تحمل کند. شما اصلا می‌دانید چقدر خوردن دنده کباب برای قلب و غلظت خون مدیر سخت است.

واقعا خجالت دارد. هرچه این صاحب منصبان سکوت کرده، هیچ نمی‌گویند گذاشته اید به حساب لالمانی گرفتن و بیشتر اعتراض می‌کنید. نجابت می‌کنند ایهالناس. هر چه زودتر این سبک مغز بازی‌ها را کنار گذاشته و به کار و زندگی‌تان برگردید و کام صاحب منصبان تلخ نکنید وگرنه می‌آییم همه تان را می‌ریزیم توی کارون .

والا اعصاب نمی‌گذارید برای ما . باقی بقایمان دنیا فدایمان