امام تا آخرین نماز واجب را ایستاده خواندند

آقا گاه به گاه دچار تب و لرز شدیدی می‌شدند و غالبا مجبور بودند در موقع خواب، یک پیراهن در بالای سرشان قرار دهند. شب‌ها از خواب بیدار می‌شدند و خودشان را تماما غرق در عرق می‌یافتند و مجبور به تعویض پیراهن‌شان می‌گشتند. زمانی که آقا در نجف بودند داداش مصطفی در تمام بیماری‌های آقا بر بالین ایشان حضور می‌یافتند و بعضا با اعتراض خانم روبه رو می‌شدند. آقا در همان دورانی که در نجف بودند تمامی دندان‌هایشان را کشیدند و دندان مصنوعی گذاشتند. در چند روز ابتدایی ورودشان به ایران به‌قدری انرژی مصرف کرده و سخنرانی‌های پرشوری داشتند که از شدت لاغر شدن، دندان‌ها در دهان‌شان لق شده بود. به طور کلی آقا به سختی به بیماری معترف می‌شدند. بسیار در بیماری‌هایشان صبور و شکیبا بوده و خم به ابرو نمی‌آوردند.

در زمانی که آقا قلب‌شان دچار مشکل گشت، ضربان قلب و فشار خون ایشان به‌طور مرتب به پزشکان مخابره می‌گشت و مورد ارزیابی واقع می‌شد. تا آنجا که ذهنم یاری می‌کند آقا از جوانی درگیر برونشیت شده و آن‌طور که باید مورد معالجه قرار نگرفتند. لذا با هر بار سرماخوردگی، چرک به داخل سینه‌شان می‌ریخت و سرفه‌های بسیار سخت و سنگینی داشتند.

بعد از مشکل قلبی آقا، علی رغم این‌که پزشکان نماز خواندن در حالت ایستاده را برای ایشان توصیه نمی‌کردند، آقا تا آخرین نماز واجب خود، دست از ایستاده ادا کردن آن برنداشتند و تنها نمازهای مستحبی را نشسته ادا می‌کردند.

زمانی که آقا درمنزل جماران بودند مشکل قبلی ایشان جدی‌تر شد... آقا را به درمانگاهی که در پشت منزل ایشان درست شده بود منتقل کرده و از ما خواستند برای آقا لباسی بدوزیم که از کنار دکمه خور باشد و برای پوشیدن و کندن لباس مجبور به تکاندن دست آقا نباشیم.

با توجه به آن‌که کسالت آقا در روزهای جنگ رخ داد صلاح بر آن بود تا خبر به بیرون درز پیدا نکند و روحیه رزمندگان را تضعیف ننماید. بعد از آن با توجه به این‌که آقا برای مدتی در حسینیه حضور پیدا نکرده بودند،‌ رسانه‌های بیگانه شروع به پخش اخباری در ارتباط با وخامت حال ایشان کردند. لذا در نیمه شعبان، آقا را به‌واسطه ویلچر تا پشت در حسینیه آوردند و ایشان را برای دیدار مهیا ساختند و این‌گونه صدای رسانه‌های بیگانه که خبر از فوت آیت‌ا... خمینی می‌دادند را ساکت کردند.