سینما پای تلویزیون

تبلیغاتی که از تلویزیون پخش می شود، بدلیل ارتباط موثر با مخاطب و انتقال بهتر پیام تبلیغ، تاثیر بسزایی بر رفتار مشتریان می گذارد و با این اوصاف در اغلب کشورها سینما یکی از پروپاقرص ترین مشتری های تلویزیون است که اتفاقا بخش عمده ای از هزینه های این رسانه را تامین می‌کند.در کشور ما البته این رابطه معکوس است و در تعامل میان رسانه ملی و سینما سهم حمایت و کمک تلویزیون بیشتر از سینماست.

اساسا حالا بعد از گذشت چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی ، بسیاری‌از ظرفیت‌ها که در ادارات و ارگان‌ها و نهادهای مختلف بوجود آمده به واسطه سال‌ها تلاش چندین ساله مدیران و کارکنان آنجا به مزیت‌هایی محبوب و پرطرفدار برای عموم مردم بدل شده اند.

ظرفیت‌هایی که یک مصداقش ارائه خدمات در بستر رسانه‌هاست و از میان رسانه ها نیز شاید سهم هیچکدام به اندازه رسانه ملی نباشد. یعنی حالا صداوسیما با تمام تبلیغات مغرضانه به اندازه‌ای محبوبیت یافته که خیلی‌ها حاضرند برای حضورکوتاهی در این رسانه هزینه زیادی پرداخت کنند. هزینه‌ای که طبعا به دلیل کمیت زیاد مخاطبان رسانه ملی، موجب بازگشت چندبرابر آن هزینه به صاحبان آثارخواهد شد.

شاید دو سه سال پیش وقتی شبکه‌های فارسی زبان خارجی شروع به پهن‌کردن سفره‌های رنگارنگ برای سینماگران کردند معلوم شد ظرفیت تبلیغ از رسانه ملی تا چه اندازه محبوب و پرطرفدار است. وقتی اغلب کارگردان‌هایی که تبلیغ فیلمشان را به شبکه های ماهواره ای داده بودند دلیل این کارشان را نداشتن امکان پخش از رسانه ملی می‌دانستند.

این در حالی است که همه جای دنیا نحوه برخورد با فیلم (به این دلیل که هنر-صنعت محسوب می‌شود) دقیقا شبیه کالاهای تجاری است و این رویه صداوسیما کاری غیرمنطقی یا غیرعرفی نبوده است. با این همه همین ماجرا اما باعث شد تا رسانه ملی یکبار دیگر در قوانین مربوط به تبلیغ فیلم بازنگری کند و با نگاهی کاملا حمایتی و نه تجاری برای کمک به سینمای نحیف ایران وارد گود شود.

شاید به دنبال همین رویکرد صادقانه بود که از حدود یکسال پیش صداوسیما بستری جدی‌تر از قبل برای تبلیغ فیلم‌های سینمایی فراهم کرد و با یک بسته تشویقی‌ موفق شد در این زمینه میدان را از شبکه‌های فارسی زبان خارجی گرفته و برنده این زمین شود.

بسته تشویقی‌ای که در آن مواردی ازجمله اختصاص تیزرهای رایگان به فیلم‌ها، ارائه تیزرهای پیش از پخش(پره-رول) ، برخورد کاملا متفاوت با فیلم در قیاس با محصولات تجاری و افزایش زمان تبلیغ تیزرها و همچنین پرهیز از اعمال تغییرات سلیقه‌ای وجود دارد.

صدا و سیما حتی به فیلمی هم که بعد از چند سال توقیف، با شرایط خاص مجوز اکران گرفته مجال داد تا ثابت کند هدفش کمک به کلیت سینماست و نه تنها مراقبت و حمایت از نوعی نگاه در این زمینه. این روزها سینما و تلویزیون ایران در حال تجربه کردن فضایی تازه است. فضایی که قرار است در آن سینما و تلویزیون با سنجه‌ای نو وارد گود شوند و با عیار صداقت بسنجند

کیوان امجدیان - شورای سردبیری