سرآغاز قیام خونین 17 شهریور در جمعه سیاه

پس از تظاهرات عظیم و باشکوه مردمی در 13 شهریور که پس از اقامه نماز عید فطر در تهران برگزار شد ، رژیم شاه شدیدا احساس خطر کرد زیرا در آن روز مردم انقلابی با دادن شعارهایی و در دست داشتن عکسهایی از تمثال مبارک حضرت امام خمینی (ره) مخالفت خود را با پهلوی آشکار کرده بودند.

کد خبر: ۱۰۹۱۴۹

در چنین روزی و در پی دعوت روحانیت مبارز حدود 2 میلیون نفر از مردم انقلابی از نقاط مختلف در تهران به عنوان اعتراض به طاغوت در میدان آزادی (شهیاد سابق) گردهم آمدند. در این راهپیمایی در حالی که علما و روحانیون از جمله آیت الله طالقانی پیشاپیش جمعیت حرکت می کردند از سوی مزدوران خائن به وطن مورد هتک حرمت قرار گرفتند ولی انبوه مردم معترض و توقف آنها در خیابان ، مانع اقدام پلیس و ساواک شد. در ادامه این تجمع باشکوه در میدان آزادی قطعنامه ای که تهیه شده بود ، قرائت و مورد تایید و تصویب مردم قرار گرفت . در این قطعنامه ، آزادی و استقلال ، حکومت اسلامی با رهبری امام خمینی (ره) آزادی زندانیان سیاسی ، انحلال ساواک و برچیده شدن رژیم ظلم مطرح شده بود. به دنبال این تظاهرات عظیم و اعلام قطعنامه شدیداللحن آن در تهران و سایر شهرستان ها ، هیات دولت تصویب نامه ای صادر کرد که به موجب آن مقرر شد از بامداد روز هفدهم شهریور ، در تهران و یازده شهر قم ، تبریز ، مشهد ، اصفهان ، شیراز ، آبادان ، اهواز ، کرج ، قزوین ، کازرون و جهرم حکومت نظامی به مدت شش ماه برقرار شود. شریف امامی که در آن زمان نخست وزیر رژیم پهلوی بود در سخنانی خائنانه در جلسه اضطراری آن روز گفته بود که کشور در جریان یک توطئه ضد مردمی قرار گرفته و محرکین این توطئه نیز شناخته شده اند و چاره ای جز بازداشت آنان نیست و صلاح در این است که برای تسلط به امور ، حکومت نظامی برقرار شود و بدین ترتیب بهانه لازم برای کشتار وحشیانه مردمی در روز بعد یعنی جمعه خونین در میدان شهدا (ژاله سابق) به دست رژیم سفاک پهلوی فراهم شد.