سنگ‌تمام خوزستان برای زائران اربعین

مضیف، لامردون یا اتاق پذیرایی؛ فرقی نمی‌کند هر سه واژه به یک معناست؛ محلی برای پذیرایی از مهمانان؛ یک پذیرایی گرم و باشکوه که با نام خوزستان و مردم مهمان‌نواز و خونگرمش گره خورده است و این روزها در جای‌جای این خطه بساطش برپاست؛ این روزها که در سرها غوغاست و در دل‌ها شوری برپا. این روزها که میعادگاه دل‌های عاشق، اربعین و کربلاست و رهروان شیدا، مهمان عزیز و محترم بیش از هزار مضیف و لامردون و موکب.

به گزارش جام‌جم، خوزستان یک‌ بار دیگر عاشق شده است؛ تمام و کمال؛ مثل دوران دفاع مقدس. خاکش، آبش، مردمان خونگرمش؛ پیر و جوان و زن و مرد و شهری و روستایی و ندار و دارایش؛ همه عاشق شده‌اند، همه مشغولند، مشغول عشقبازی، معامله، دادوستد؛ معامله‌ای که جنسش آسمانی است و با دادوستدهای زمینی، زمین تا آسمان فرق می‌کند.

خوزستان این روزها خواب ندارد؛ همه در این سرزمین بیدارند، همه عاشقند؛ همه بی‌قرارند؛ همه هرچه دارند از توان جسمی و مالی در دست گرفته، در طبق اخلاص گذاشته و با لبخند و از عمق جان، پیشکش غریبه‌هایی می‌کنند که برای رسیدن به مقصد عشق، مسیر خوزستان را برگزیده‌اند؛ غریبه‌هایی که وجه مشترک همه‌شان عشق و پیشه‌ همه‌شان عاشقی است؛ غریبه‌هایی که بیش از هر آشنایی به دل خوزستانی‌ها نشسته‌اند و دل مردم عاشق‌پیشه این سرزمین را برده‌اند تا مال و جان و لحظه‌های عمرشان را پیشکش این رهروان زائر عاشق کنند.

هیچ مانعی برای تکاپو نیست

خوزستان داغ است؛ حتی حالا که دومین ماه پاییز سپری می‌شود؛ ریزگرد و گردوخاک هم این روزها به گرما اضافه شده، اما هیچکدام نه گرما و نه گردوغبار مانع میزبانی پرتکاپو و بی ریای خوزستانی‌های مهمان نواز نشده است.

اربعین نزدیک است و میلیون‌ها ایرانی زائر، آهنگ کربلا؛ قبله و میعادگاه عاشقان هستی کرده اند؛ نیمی شان از مرزهای شلمچه و چزابه راهی این سرزمین می‌شوند؛ مرزهایی که امروز تجلیگاه عشق و ایثار و خدمت و بخشش و از خودگذشتگی است.

امروز خوزستانی‌های مهمان نواز میزبانند و زائران اربعین مهمان؛ مهمانی عجیبی است؛ بی‌سابقه و بی‌مانند در دنیا؛ چراکه میزبان بی‌قرار پذیرایی است و مهمان بی‌اعتنا به این ضیافت دنیوی، سودای رفتن و رسیدن دارد.

زائرانی که از جای جای کشورمان، به خوزستان رسیده‌اند، اگر بخواهند از مرز شلمچه راهی کربلا شوند، وارد خرمشهر شده و پس از گذشت مسیر 20 دقیقه‌ای، به شلمچه می‌رسند و آنها که چزابه را برگزیده‌اند، از چهار مسیر هندیجان، اندیمشک، ایذه و بهبهان و پس از صرف زمانی طولانی‌تر به چزابه می‌رسند، اما در تمام این مسیرها موکب‌های اسکان و استراحت و پذیرایی برایشان فراهم است.

مضیف ولامردون درخوزستان

سیدمحمود موسوی، رئیس کمیته اسکان و تغذیه ستاد اربعین خوزستان تعداد این موکب‌ها را 800 موکب باپروانه عنوان می‌کند: «مردم خوزستان همه در میزبانی از زائران اربعین مشارکت دارند، انقدر که علاوه بر 800 موکبی که پیش از این مجوز فعالیت گرفتند، 300 موکب هم اخیرا مشغول به کار شده اند؛ 400 موکب در مسیر خرمشهر تا شلمچه و 700 موکب در مسیر شهرهای اندیمشک و ایذه و بهبهان و هندیجان به چزابه.»

وی در گفت‌وگو با جام‌جم اضافه می‌کند که این موکب‌ها که در زبان عربی به آن مضیف و عشایر بختیاری خوزستان به آن لامردون می‌گویند، آمادگی پخت و توزیع روزانه صد هزار پرس غذا را دارند.

به گفته رئیس ستاد عتبات خوزستان این روزها همه جای خوزستان در آماده‌باش کامل برای پذیرایی از هموطنان زائر به سر می‌برد؛ آن هم با پذیرایی که همه‌اش مردمی است: «کافی است پای زائران به نه مرزهای شلمچه و چزابه که به مرزهای خوزستان برسد، وسایل پذیرایی از آنها در هر شهر و روستا برپاست. آنها که توان موکب زدن داشته‌اند، موکب زده اند و انهایی که توانشان در حد کمتری بود، چادری کنار جاده برپا کرده‌اند و از زوار با نان عشایری، نان‌های محلی و روستایی و غذاهای لذیذ خوزستانی پذیرایی می‌کنند.»

هر چه در توان دارند....

خوزستانی‌ها تمام سرمایه و سلیقه خود را به کار گرفته‌اند تا دل زائران را به‌دست آورند و با این‌کار جایی در فهرست عاشقان سالار شهیدان جهان؛ اباعبدالله باز کنند: «کباب، ماهی کباب، خورش قیمه، استانبولی، مرغ و.... درکنار انواع نان محلی و قالب‌های یخی که جگر زائران را خنک کند، تقریبا در همه موکب‌ها
به‌چشم می‌خورد.

موسوی می‌گوید روزانه 2000 قالب یخ برای موکب‌ها ارسال می‌شود که همه هزینه آن را خیرین پرداخت کرده و می‌کنند.

مرزهای شلمچه و چزابه به شبکه گاز شهری وصل نیست، اما چراغ گازهایی که غذا و چای زائران روی آنها درست می‌شود، حتی یک لحظه از شبانه‌روز بدون گاز نمی‌ماند؛ گازش را هم کپسول‌های گازی می‌رسانند که مردم خوزستان اجازه خالی شدن آنها را نمی‌دهند. صحنه‌های عاشقی بی‌شمار است

صحنه‌های ایثار و انفاق در مرزهای خوزستان بی‌شمارند: گوشه‌ای از مرز شلمچه، یک نفر پنج‌ ماشین لباسشویی آورده و لباس زائران را در زمان اندکی شسته و خشک می‌کند. یک خانواده با چند چرخ خیاطی در مرز چزابه، دوخت و دوزهای احتمالی زائران را انجام می‌دهند. عده زیادی هم ترجیح می‌دهند کفش زائران اباعبدالله را واکس زده و خاک پای آنها را توتیای چشم کنند. برخی هم پشت فرمان نشسته‌اند تا با خودروهایشان فقط زائران را منتقل کنند؛ رایگان و با ذکر یک صلوات.

موسوی، رئیس کمیته اسکان و تغذیه ستاد اربعین خوزستان به ما می‌گوید پذیرایی موکب‌های خوزستانی شامل اسکان و استراحت هم هست؛ برای ساعاتی یا حتی یک شب و چند شب. موسوی این را هم قید می‌کند که میزبان بسیاری از موکب‌ها مرد هستند، اما موکب‌های خانوادگی و موکب‌هایی که فقط خواهران آنجا را اداره می‌کنند هم در مرزهای شلمچه و چزابه برپاست.

به گفته وی، تمام شهرستان‌ها و روستاها و همه مردم خوزستان در برپایی این ضیافت عاشقانه نقش داشته و سهیم هستند.

خلاصه این‌که هیچ زائری در خوزستان معطل نمی‌ماند و گرفتار و دست خالی از مرز گذر نمی‌کند؛ به همان اندازه که وسایل پذیرایی با آب خنک و انواع نوشیدنی و غذاهای رنگارنگ و سنتی و غیرسنتی و نان‌های خوش‌عطر و طعم سنتی مهیاست، عطر سلام و صلوات و اسپند و زمزمه‌های یا حسین یا حسین هم در فضا جاری است.