امید نیاز سینمای خانوادگی

به تبع این وضعیت، سینما و فیلمسازان هم برمبنای شرایط روز جامعه و گرفتاری‌هایی که خانواده‌ها با آن مواجه هستند، پیش رفته و فیلم می‌سازند. اما این‌که سازندگان آثار چطور می‌توانند باوجود مشکلات به سمت سیاهی و تلخی حرکت نکنند و برای برون رفت از این فضا، راهگشا باشند، نیاز به سیاستگذاری، هدفمندی، اراده و حمایتی همه‌جانبه از سوی نهادهای مرتبط دارد.

سینمای ایران در گذشته نگاه ساده و لطیف‌تری به خانواده‌ها داشت و ضمن توجه به معضلات و مشکلات، امیدواری‌هایی را هم لحاظ می‌کرد، اما امروز به دلایل مختلف خیلی به این ظرافت‌ها توجه نکرده و گاهی به تلخ‌ترین شکل ممکن طرح موضوع می‌کند. وزارت ارشاد هم پروانه ساخت و نمایش صادر می‌کند که در برخی اوقات به دلیل سوءاستفاده‌هایی که عده‌ای از این وضعیت می‌کنند، مشکلاتی هم برای سینما ایجاد می‌شود.

ممکن است بعضی از این فیلم‌ها نگاهی واقع‌بینانه به جامعه و خانواده داشته باشد، اما می‌توان واقعیت‌ها را به این تندی و تلخی بیان نکرد و با نگاه ظریف‌تر، لطیف‌تر و شاعرانه‌تری سراغ آنها رفت. یکی از وظایف سینما این است که ناامیدانه با مسائل و مشکلات برخورد نکند، چون جامعه و خانواده در شرایط کنونی به اندازه کافی تنش و بحران دارد و از نظر اقتصادی و اجتماعی در شرایط سختی به سر می‌برد. اگر قرار باشد ما هم این سختی‌ها و گرفتاری‌ها را بصورت تندی به تماشاگر ارائه دهیم، او را عصبانی می‌کنیم. مخاطبی که به سینما می‌آید، شاید دوست نداشته باشد برخی وقایع را ببیند. به نظرم سینما باید برای بیان مسائل و مشکلات خانواده‌ها زبان هنرمندانه‌تری پیدا کند. رسیدن به این زبان هم مستلزم دانش، تجربه و پختگی است. امیدوارم فیلمسازان جوانی که وارد سینما می‌شوند بتوانند برای بیان موضوعات، به این زبان لطیف و ظریف دست یابند.

می‌توان با ایجاد اتاق فکری، کارشناسان و صاحبنظرانی از حوزه‌های سینما و جامعه‌شناسی را گردهم آورد تا تصمیمات مهم و تعیین کننده‌ای دراین خصوص گرفته شود. این وظیفه وزارت ارشاد و نهادهایی مثل سازمان سینمایی، خانه سینما و فارابی است که با ایجاد شرایط مناسب‌تری برای سینما و انگیزه دادن به فیلمنامه‌نویسان و حمایت از سازندگان آثار، امکان ساخت فیلم‌هایی شایسته و تاثیرگذار درباره تقویت و تحکیم بنیان خانواده را فراهم کنند.

مهدی صباغ‌زاده - نویسنده و کارگردان سینما