منصورخان؛ این جنتلمن واقعی

دیروز در مسجد جامع شهرک غرب، روزی باشکوه برای فوتبال ایران ثبت شد، چون فوتبال ایران آمده بود از مردی تجلیل کند که مدیون فوتبال و شرمنده این خاک نبود. وقتی برخی افراد برای شرکت در تشییع جنازه منصور پورحیدری با بادیگارد و نوچه و یک لشکر آدم آمدند، همه به یاد فردی افتادند که آن روز، روز یکشنبه 16 آبان قرار بود روی دوش مردم تا خانه ابدی تشییع شود. منصور پورحیدری پدر استقلال، مردی که بی‌شمار افتخار و قهرمانی برای استقلال آورد، هیچ‌گاه افتخارات را به زبان نیاورد تا منتی بر سر کسی بگذارد. هیچ‌وقت به هواداران استقلال و فوتبال ایران توهین نکرد.

دیروز در مسجد جامع شهرک غرب، روزی باشکوه برای فوتبال ایران ثبت شد، چون فوتبال ایران آمده بود از مردی تجلیل کند که مدیون فوتبال و شرمنده این خاک نبود. وقتی برخی افراد برای شرکت در تشییع جنازه منصور پورحیدری با بادیگارد و نوچه و یک لشکر آدم آمدند، همه به یاد فردی افتادند که آن روز، روز یکشنبه 16 آبان قرار بود روی دوش مردم تا خانه ابدی تشییع شود. منصور پورحیدری پدر استقلال، مردی که بی‌شمار افتخار و قهرمانی برای استقلال آورد، هیچ‌گاه افتخارات را به زبان نیاورد تا منتی بر سر کسی بگذارد. هیچ‌وقت به هواداران استقلال و فوتبال ایران توهین نکرد.

هیچ وقت بادیگارد و آدم نداشت. نوچه و چاقوکش هم دور و برش نبود تا مردم از او بترسند. یک جنتلمن واقعی بود؛ مودب و مهربان و محبوب. همان چیزی که رویای بعضی‌هاست. پورحیدری دشمن مافیا بود. دوست داشت قهرمانی‌اش پاک باشد و در غیر این صورت، مقام و قهرمانی نمی‌خواست. فوتبال را برای رانتهای چند ده میلیاردی‌اش نمی‌خواست. فوتبال را برای فوتبال دوست داشت. فوتبال ما مدیون منصور پورحیدری بود. او دینش را به‌فوتبال ایران ادا کرد و محبت مردم و محبوبیت او، شاهدی بزرگ بر این ادعا بود. ما به منصور پورحیدری مدیونیم؛ او که بی‌منت برای فوتبال ما و استقلال زحمت کشید و جوانی و زندگی‌اش را گذاشت. روحش شاد!

رضا پورعالی

ورزش