الفبای اقتصاد مقاومتی از زبان زن روستایی + عکس

این خانم پُرکار روستایی در جواب خبرنگار جام جم آنلاین مبنی بر تعریف اقتصاد مقاومتی گفت: من اقتصاد مقاومتی نمی دانم چیست، اما می دانم که باید کار کرد و زحمت کشید تا نیازمند غیر نشد.
متن گفت و گو با مرضیه حسامی تقدیم می شود:

خانم، سرگرم کار هستی، چی تولید می کنی؟

لباس محلی، لباس نوزاد، لحاف، تشک، گلیم، جاجیم، روکُرسی، شال و هر چیزی که کارِ دست باشد تولید می کنم.

مواد خام و اولیه را از کجا تهیه می کنی؟

اکثر صنایع دستی ما از پشم گوسفند است و چون خودمان گوسفنددار هستیم مشکل تهیه پشم گوسفندی نداریم اما کاموا و پنبه و پارچه را می خریم.

طراحی و نقشه گلیم و جاجیم را از کجا تهیه می کنی؟

تمام نقشه های گلیم و جاجیم را خودم می کشم و تا بحال نقشه ای نخریده ام. گلیم ها و جاجیم ها بیشتر 12 متری و 20 متری هستند. یک گلیم 12 متری را 2 هفته ای تمام می کنم.

پس وقت زیادی در شبانه روز برای بافت گلیم و جاجیم صرف می کنید؟

نه بیشتر از 2 ساعت نمی توانم وقت بگذارم و الّا از کارهای دیگرم می مانم.

کارهای دیگر؟ مثلاً چه کارهای دیگری داری؟

زن بیکار در اینجا (الموت) نداریم. من علاوه بر بافندگی گلیم، کارهایی مانند خیاطی لباس، کشاورزی و باغداری، دامداری می کنم. چون دیپلمه هستم لذا تحصیل داری خانم های جهاد کشاورزی روستا را هم انجام می دهم. به این کارها باید کارهای خانه داری و رسیدگی به امور بچه ها را هم افزود. در کل 6 یا 7 شغل دارم.

آیا تولیدات خانگی شما مشتری هم دارد؟

بله، خدا رو شکر، سفارش زیادی از روستاهای اطراف داده می شود. مثلاً این جاجیم که از پشم گوسفند است متری 20 هزار تومان و اگر کاموا باشد متری 15 هزار تومان می شود. لباس های محلی هم با توجه به بزرگ و کوچکی آن بالاتر از 50 هزار تومان قیمت دارد.

چند سال است که به این منوال کار می کنی؟

نزدیک به 20 سال است که کار من همین است. شوهر من معلم روستا است و کارهای من یک کمک خرجی آبرومندی برای خانواده است. فکر کنم اقتصاد مقاومتی هم یعنی کار کردن، زحمت کشیدن و روی پای خود ایستادن تا آدمی نیازمند دیگران نشود.
محمد زندکریمخانی – جام جم آنلاین