اهداف روسیه و آمریکا از نشست لوزان

آنها در شرایط فعلی نیاز دارند ائتلاف منسجم علیه یکه‌تازی‌شان در پرونده حلب و به طورکلی سوریه و نگران از شکل‌گیری یک ائتلاف روسی، سوری، ایران و حزب‌الله به عنوان یک قدرت شیعی یکه‌تاز در منطقه، را قدری تلطیف کرده و زمینه رابرای نمایش یک نوع بازیگری متعهد و اجماع‌ساز و غیرهولناک فراهم کنند .

روس‌ها بسیار تمایل دارند درسطوح دیگر بین‌المللی (فرانسه وآلمان در چارچوب فرآیند نرماندی که نتایج آن به پرونده اوکراین گره خورده است) بتوانند ازقِبَل سوریه، برای خود دستاوردی داشته باشند هرچند با شرط و شروط اولاند هنوز چنین زمینه‌ای فراهم نشده است .

از این رو نشست لوزان می‌تواند به نوعی یک بازی به تعبیر صحیح‌تر«بانتایج بیشتر برای تامین منافع روس‌ها» در بهره‌وری از شرایط برترشان در میدان حلب و سوریه را به همراه داشته باشد. از این رو بدیهی است حضوریا عدم حضور جمهوری اسلامی ایران در این نشست چشم‌انداز میزان تضمین نتایج فوق را روشن می‌سازد. به همین خاطر بود که لاوروف و موگرینی با تماس‌های خود درصدد تامین حضورآقای دکتر ظریف برآمدند .

آمریکایی‌ها در شرایطی که ذهنیت‌شان بشدت درگیر مسائل انتخابات داخلی و پرونده موصل به عنوان برگه بازی (نسیه‌ای) با بهره‌وری نوع آمریکایی تمرکز دارد، عملا نشست لوزان برایشان جذابیتی ندارد و به آن بیشتر به صورت یک نمایش تبلیغی و انسان‌دوستانه می‌نگرند .

سفر شتابزده نماینده پوتین به تهران و دیگر کشورهای منطقه برای پخت و پز جدید همگی برای نمایش یک بهره‌وری سریع‌السیر از مائده آزادسازی حلب و تبعات آن است .

در اینجا باید در پرتو داده‌های مختلف سهم و دستاورد جمهوری اسلامی ایران را ارزیابی کرد. یعنی این‌که چه دستاوردی داشته و چه عایداتی برای ما خواهد داشت. چراکه نفس حضور ما به لحاظ محتوایی و ارزش افزوده بیشترین اثر را خواهد داشت ضمن این‌که عدم حضور تهران نیز آثار و تبعاتی داردکه سبک و سنگین‌سازی آن محاسبه نهایی را برآورد خواهد کرد. در این میان مساله قابل توجه این است که اهمیت نشست لوزان یک طرح باجوهره روسی بوده و این مسکو است که بیشترین برداشت را از سبد لوزان خواهد کرد.

اکبر قاسمی

سفیر پیشین ایران در اوکراین و مصر