راهی که یاسمین برای تنیسورهای ایرانی باز کرد

این آخری نه تنها در تنیس که در تمامی رشته‌های ورزشی ایران برای بانوان مشترک بوده است. نخستین باری که تیم ملی فوتبال بانوان ایران در رقابت‌های برون مرزی با حجاب اسلامی شرکت کرد، نخستین باری که تیم ملی والیبال با حجاب به قهرمانی آسیا رفت، نخستین باری که یک بانوی رزمی کار با حجاب کامل اسلامی بر سکوی قهرمانی جهان قرار گرفت یا نخستین باری که یک تیرانداز راهی رقابت‌های جهانی شد. برای تنیس هم این نخستین وجود دارد، نخستین بانویی که با حجاب در رقابت‌های بین‌المللی شرکت کرد. این تنیسور یاسمین سعادت نام دارد و کسی بود که راه را برای سایر تنیسورهای ایرانی در خارج از مرزها باز کرد.

تنیس بانوان ایران در سال‌های اخیر به دلیل فقدان برنامه‌ای به نام استعدادیابی به چند نام خلاصه می‌شد، نام‌هایی مثل همین یاسمین سعادت یا آرزو یولقونی، مدونا نجاریان و غزال ترکمن. اوضاع استعدادیابی در تنیس بانوان ایران آنقدر ناگوار است که حتی رده‌های سنی زیر 16 سال نیز به دو یا سه نام خاص محدود می‌شود اما به هر حال تنیسوری مثل یاسمین آغازگر راهی بود که هم اکنون صدف صادق وزیری یا صبا نجفی آن را ادامه می‌دهند.

یاسمین در سال‌های اخیر و در کنار تنیسورهایی مثل ترکمن و یولقونی در سکوت به کار خود ادامه داد. او مثل دیگر همتایان خود حمایتی نشد و حتی گاهی اوقات هزینه حضور در رقابت‌های مختلف را خود پرداخت. به زحمت به رقابت‌های برون مرزی اعزام می‌شد و گاهی اوقات آنقدر فضای دلسردی در تنیس به وجود می‌آمد که هر چند وقت یکبار از حضور در صحنه رقابت‌ها خودخواسته محو می‌شد. اما حضور او کماکان پس از سال‌ها در تنیس ایران همچنان ادامه دارد و باعث تاسف است که وی هنوز رقیب و جانشینی ندارد. در واقع در حالی که سن تنیسورهایی مثل او و یا غزال ترکمن از 30 گذشته یا به آن نزدیک می‌شوند هنوز رقیبی ندارند.

با تمام این سختی‌ها و کاستی‌ها یاسمین فردا که تنیس را کنار بگذارد حداقل دستاوردی که از خود بر جای گذاشته این است که راه حضور تنیسورهای محجبه ایرانی در رقابت‌های برون مرزی را باز کرد، اتفاقی که پیش از آن برای تنیس جهان خیلی نامانوس و عجیب بود.