دیدار با مردگان

انگار وارد یکی از لوکیشن‌های فیلم‌های خارجی شده باشی؛ چیزی شبیه قبرستان پرلاشز فرانسه، اما در ابعادی کوچکتر. جایی در جنوب شرقی شهر تهران، گورستانی به وسعت 75 هزار متر مربع واقع شده که به قبرستان ارامنه معروف است. البته این قبرستان با دیوار به سه بخش تقسیم شده که شامل قبرستان ارامنه، قبرستان آشوری‌ها و لهستانی‌ها و همچنین قبرستان ارتدکس روسی می‌شود. ما توانستیم از دو قسمت اولی بازدید کنیم، ولی بازدید از قبرستان ارتدکس روس‌ها نیاز به مجوز از کلیسای آن‌ها دارد. در قبرستان ارامنه کمتر مقبره‌ای شبیه یکدیگر است. برخلاف آن در قبرستان آشوری ‌ها بخشی به درگذشتگان تبعیدی لهستانی اختصاص دارد، قبرهایی یک شکل که از شمردنشان خسته می‌شوی. آن‌ها در بین جنگ جهانی دوم از مسیر ایران روسیه را به قصد موطن خود ترک کرده بودند. سال‌هاست که خاک این قبرستان‌ها دیگر میزبانی مرده جدیدی را برعهده نمی‌گیرد. برای همین کمتر کسی به سراغ آن‌ها می‌آید، مگر چند معتاد که دور از چشم نگهبانان سر قبر مردگان حاضر می‌شوند و در خیالشان آن‌ها را در استعمال مواد شریک می‌کنند. سرنگ‌ها را هم جا می‌گذارند تا شاید مردگان بی‌سرنگ نمانند. این قبرستان‌ها اگر چه در سال 1379 به ثبت ملی رسیدند و قابلیت این را دارند که سالانه میزبان میلیون‌ها گردشگر داخلی و خارجی باشند، اما توجه چندانی به آن‌ها نمی‌شود. قبرها در غبار فراموشی فرسوده می‌شوند و سنگ‌نوشته‌ها قبور بر اثر فراسایش در حال پاک شدن.