استانداردهای یک لیگ

لیگ بسکتبال در ایران تابع بسیاری از استانداردهای جهانی نیست که البته همه ورزش ایران را در‌بر‌می‌گیرد.

در لیگ چین که در چند فصل اخیر توسعه یافته، رشد سرمایه‌گذاری بی‌نظیر بوده تا جایی که تولید‌کننده البسه لیائونینگ کلیت لیگ را حمایت می‌کند و هر تیمی صاحبان سرمایه و حامیان مالی خاص خود را دارد.

صرف‌نظر از مبنای اقتصادی لیگ چین، باید به بار فنی این لیگ اشاره کرد. در واقع، کیفیت فنی لیگ است که ارتباط متقابل ایجاد کرده است.

مردم و وسایل ارتباط جمعی با معرفی قهرمانان و ستاره‌ها به استقبال لیگ می‌شتابند و توجه آنها سبب می‌شود حمایت‌کنندگان مالی به این عرصه ورود کنند.

بازاریابی لیگ چین با ورود آسیایی‌ها و بازیکنان دیگر نقاط جهان به تیم‌های این کشور بسیار گسترده شده است.

تا زمانی که نگاه تجاری‌سازی، حرفه‌ای شدن و تخصصی به‌ویژه از سوی رسانه‌ها به بحث لیگ نداشته باشیم، هر سال دریغ از پارسال و لیگ ایران با تغییرات شکلی آن به مصیبتی بزرگ‌تر تبدیل می‌شود.

ستاره‌های ایرانی بسکتبال ایران

در لیگ چین مانند حامد حدادی، مهدی کامرانی و صمد نیکخواه بهرامی خود به خود توجه ایرانی‌ها را به بازار بسکتبال در چین جلب می‌کنند، هر چند حضور این سه تفنگدار در کنار بازیکنان خارجی دیگر برای کیفیت بخشی رقابت‌ها موثر است.

در جریان بازی‌های جام ملت‌های آسیا در چین یا در بازی‌های باشگاهی با حضور ستارگان ایرانی سالن‌های برگزاری رقابت‌ها با 5 تا 7 هزار تماشاگر، بازیکنان ایرانی را مورد توجه قرار می‌دهند و جایگاه بسکتبالیست‌های ما بین چینی‌ها خوب است در شرایطی که در لیگ ایران، ما برای تمرین و پرورش بازیکنان، سالن کم داریم و حتی نمی‌توانیم بازی‌های بین‌المللی در حد استاندارد برگزار کنیم.

همین چند وقت پیش بود که برای رقابت‌های گزینشی المپیک ایران درخواست میزبانی داد، اما فدراسیون جهانی بسکتبال با اعلام چند کشوری که درخواست میزبانی دادند حلقه کشورهای درخواست‌کننده میزبانی رقابت‌های گزینشی المپیک را کم کرد و اکنون ایران از دایره پیشنهاد‌کنندگان میزبانی خارج شده است.

از ابتدا هم مشخص بود برای فدراسیونی که در 13 سال گذشته مهم ترین میزبانی آن امیدهای آسیا بود و تالارهایی با استانداردهای بین‌المللی ندارد، نباید بختی برای میزبانی انتخابی المپیک قائل شد. صرف‌نظر از نبود امکانات لازم در بسکتبال باید گفت لیگ ما جذب‌کننده و نگهدارنده سرمایه‌گذار نیست.

نداشتن لیگی منظم و با برنامه با بهره‌گیری از بازیکنان خوب خارجی که باعث پیشرفت می‌شوند و فرار ستارگان و بازی در لیگی که قاعده مند است و امنیت مالی ایجاد می‌کند، لیگ ایران را از استانداردهای لازم خارج کرده است.