دوری تئاتر دفاع مقدس از کلیشه‌ها

شام آخر بر اساس چه ایده‌ای شکل گرفت؟

در قالب گروه تئاتر «ایده» چند سفر با نمایش‌های دیگر در کشورهایی چون هند و مالزی داشتیم که در حین این حضورها به ایده اجرای نمایشی با زبان و مضمون بین‌المللی رسیدیم. برای همین موضوع جهانشمول جنگ و صلح را انتخاب کردیم و تصمیم گرفتیم یک نمایش بی‌کلام را روی صحنه ببریم.

با توجه به خصیصه بی‌کلام بودن اثر، چه دشواری‌هایی برای بیان مفهوم داشتید؟

بزرگ‌ترین مشکل این بود که برای ما ایرانی‌ها، ادبیات مکتوب و شفاهی بیش از تصویر اهمیت دارد. با حذف عنصر کلام، سختی کار چند برابر می‌شود. به همین خاطر در زمان‌های مختلف تمرین، نمایش را برای تماشاگران مختلف اجرا کردیم تا به فرمی مناسب برای انتقال مضامین برسیم.

چقدر می‌توان در حوزه تئاتر دفاع مقدس سراغ فضاهای جدید رفت؟

دوره هشت‌ساله دفاع مقدس گنجینه بسیار عظیمی را برای تئاتری‌ها و دیگر هنرمندان به وجود آورد. اما آن چه که اهمیت دارد، نوع نگاه است. اگر نگاهمان را با توجه به فضای امروز جامعه و نسل جوان تغییر دهیم، می‌توانیم فضاهای جدید و متفاوتی ایجاد کنیم تا سهم موثری در شناساندن دفاع مقدس به جوان‌ها داشته باشیم. اگر بخواهیم با همان نگاه کلیشه‌ای سابق به این عرصه بپردازیم، حق مطلب را ادا نکرده‌ایم. برای این‌که متون نمایشی ما نو و خلاقانه باشد، باید حلقه اتصال مفیدی میان نمایشنامه‌نویسان و نویسندگان ادبیات دفاع مقدس و رزمنده‌های جبهه و جنگ ایجاد شود.

علی رستگار

فرهنگ و هنر