سینمای ایران کمتر از سینمای جهان نیست

به گزارش جام‌ جم سیما ، مواجهه با نام اسکندری یعنی انتظار رویارویی با چهره‌هایی متفاوت، عجیب و البته درست و منطبق با شخصیت فیلمنامه؛ اتفاقی که بارها و بارها در آثاری که او در آنها حضور داشته، رخ داده است.

از دایی جان ناپلئون و گوزن‌ها بگیرید تا دزد عروسک‌ها و آدم برفی و هیوا. اسکندری در تلویزیون هم در کارهای شاخص و ماندگاری هنرنمایی کرده که از آن جمله می‌توان به سریال‌های پربازیگر هزاردستان، امام علی(ع) و مختارنامه اشاره کرد.

او سال 1999 و در نظرسنجی مجله معتبر چهره پردازی Make-up artist به عنوان یکی از ده طراح چهره پردازی برتر دنیا معرفی شد.

دوستدار کار جوان‌ها هستم

وقتی از اسکندری می‌پرسیم که این روزها فقط طراحی گریم می‌کند یا دستی هم به صورت بازیگران می‌زند، می‌خندد و جواب می‌دهد: یواش یواش اگر دست نزنم بهتر است. فقط جاهایی که قرار است شخصیت ویژه‌ای خلق شود، این کار را می‌کنم. خوشبختانه الان جوانان مجری گریم خوب و مستعدی در این حرفه داریم و لطف می‌کنند می‌آیند زیر دست من کار می‌کنند. ترجیح می‌دهم سالی یکی دو کار بیشتر انجام ندهم و دوست دارم بیشتر جوان‌ها کار کنند.

گریم سه بعدی چیست؟

اسکندری درباره گریمور سه بعدی هم که این روزها خیلی درباره‌اش شنیده و خوانده می‌شود نیز توضیح می‌دهد: گریم سه بعدی همان افزودن قطعه و گذاشتن پروتز به صورت است. در این شیوه، گریم از حالت سایه خارج می‌شود. گریم در بیشتر مواقع با سایه است و ما با سایه شخصیت را مریض یا پیر می‌کنیم ؛ اما گریم سه بعدی باعث می‌شود حالت های این چنینی واقعی تر شود.

مثلا زیر چشم پف می‌گذاریم یا بینی را از حالت طبیعی خارج می‌کنیم یا برای پیرکردن صورت، قطعه می‌گذاریم. زمانی بود که برای نشان دادن یک صورت تصادفی به مقداری خون و چند تا خط قناعت می‌کردند، اما حالا می‌توان با گریم سه بعدی حالت واقعی‌تری به وجود آورد. توقع مردم هم بالاتر رفته و دیگر هر گریمی‌ را به راحتی نمی‌پذیرند.

از بصیری پیرزن تا مجید مجیدی زندانی

این سینماگر پیشکسوت در این خصوص ادامه می‌دهد: گریم سه بعدی البته شیوه جدیدی نیست و سال‌ها قبل در سینمای جهان و ایران وجود داشته، اما الان پررنگ‌تر از قبل شده است. مثلا گریم صورت محمود بصیری در «دستفروش» در 29 سال پیش که آن را به صورت یک پیرزن درآوردم، گریمی ‌سه بعدی محسوب می‌شود؛ چون پروتز و قطعاتی را به صورت او اضافه کردم.

صورت آقای انتظامی‌ در فیلم «بانو» هم به همین شیوه گریم شد یا صورت آقای مجید مجیدی در فیلم «بایکوت» را هم همین‌طور گریم کردم که در زندان صورتش باد می‌کند، می‌شکافد و از میان شکاف مورچه بیرون می‌آید.

اسکندری گریم سینمای ایران را قابل مقایسه با سینمای روز دنیا می‌داند و می‌گوید: اگر نویسنده خوب بنویسد و کارگردان بخواهد و وسایل و امکانات خوبی هم در اختیار ما باشد، هیچ چیزی کمتر از سینمای جهان نداریم؛ بچه‌های ما خیلی بااستعداد هستند.

زحمت زیاد برای فیلم محمدرسول‌الله

این طراح چهره‌پردازی، حضور افرادی چون جیانتو دروسی، طراح گریم ایتالیایی در فیلم محمدرسول‌الله را مثبت ارزیابی می‌کند و می‌افزاید: من این همکاری‌ها را خیلی خوب و به نفع سینمای ایران می‌دانم و خدا کند ادامه پیدا کند. اصلا روابط فرهنگی با کشورهای دیگر خیلی به ما کمک می‌کند. هم ضعف‌های خودمان را پیدا می‌کنیم و هم چیز یاد می‌گیریم. به نظرم آقای مجیدی کار خوبی کردند. من که سال‌ها در این کار هستم، می‌دانم چه زحمتی برای این فیلم کشیده شده است.

گریم چند سال بعد می‌میرد

اسکندری در اظهارنظری جالب به جوانان علاقه‌مند چهره‌پردازی توصیه می‌کند اصلا سراغ یک شغل دیگر بروند و سمت گریم نیایند! او می‌گوید: گریم از آن شغل‌هایی است که چند سال بعد دیگر وجود نخواهد داشت؛ چون الان رایانه و سی جی آی همه این کارها را به بهترین شکل انجام می‌دهد. این بچه‌های علاقه‌مند واقعا گناه دارند که با امید و آرزو بیایند و بعد سرخورده شوند و به پوچی برسند. جبر زمان خیلی از شغل‌ها را از بین می‌برد. امروز دیگر خبری از شغل‌هایی قدیمی‌ مثل پنبه زن و کفاش نیست؛ گریم هم به این سرنوشت دچار می‌شود.

شناخت خوب چهره‌های جامعه

این هنرمند برجسته درباره مهم‌ترین کار یک طراح گریم توضیح می‌دهد: طراح گریم باید شناخت خوبی از چهره‌های جامعه داشته باشد و آن را به اقتضای فیلمنامه و شخصیت‌ها به‌کار بگیرد.

طراحی گریم به معنی درستش کار پیچیده‌ای است، چون شما باید یک شخصی را در قالب یک شخص دیگری باتوجه به امکانات صورت آن بازیگر پیاده کنید. طراحی گریم خیلی خوب هم با تجربه به‌دست می‌آید.

علی رستگار - روزنامه جام جم