بیماران سوختگی از فقر امکانات می‌سوزند

داستان از این قرار است که چندی قبل این مقام مسئول در تراس منزلش دچار سوختگی می‌شود و شلنگ پوسیده اجاق گاز کار دستش می‌دهد، اما وقتی به چند بیمارستان مختلف در تهران مراجعه می‌کند، به در بسته می‌خورد.

طلایی در توضیح روز حادثه برای خبرگزاری فارس تعریف کرده که « مرا سوار خودرو کردند و به بیمارستان طالقانی بردند، اما در بیمارستان در کمال عزت و احترام به ما گفتند که آژانس بگیرید و به بیمارستان مطهری بروید. شدت دردم بسیار زیاد شده و قدرتم تحلیل رفته بود. خودم را معرفی کردم و گفتم فلانی هستم و یک آمبولانس به من بدهید، اما گفتند بروید و آژانس بگیرید.»

بعد از این‌که به گفته طلایی، آمبولانس هم در اختیار این عضو شورای شهر تهران قرار نگرفت، «به بیمارستان مطهری رفتیم. در این بیمارستان هم پزشکان تشریف نداشتند. پرستاری که آنجا بود گفت پزشکان نیستند. یادم است در آن لحظه همسرم با دامادم در حال هماهنگ کردن بودند تا به داد ما برسند. وقتی دامادم آمد آخرین چیزی که یادم است گفت: یک پانسمانی، کاری انجام دهید، اما آن پرستار با آرامش گفت پزشکان منزل هستند و ابتدا باید پرونده تشکیل دهید.»

خلاصه بعد از این همه کش و قوس‌ها طلایی را به بیمارستان چمران می‌برند: «طی این مدتی که در اینجا بودم کادر پرستاری پزشکان و تیم مدیریت بسیار خوب عمل کردند و بهتر است بگویم که کادر پرستاری فرشتگان گمنامی‌هستند که بسیار زحمت می‌کشند و دیده نمی‌شوند.»

هزار برابر نگران‌تر شده‌ام

اینها گوشه‌ای از درد دل‌های طلایی است که با چشم خودش شاهد نارسایی‌های نظام درمان برای مداوای مصدومان سوختگی بوده است. این مقام مسئول گفته، الان بیشتر نگران حوادث غیرمترقبه است: «این حادثه درسی شد تا درد مردم را بهتر درک کنم. باور کنید نگرانی‌ام نسبت به وقوع حوادث غیرمترقبه هزار برابر بیشتر شده است و اگر خدای نکرده در تهران زلزله‌ای رخ دهد، قبل از این‌که تلفات ناشی از تخریب ساختمان داشته باشیم کشته‌های ناشی از انفجار لوله‌های گاز را داریم.»طلایی گلایه کرده که «تهران فاقد یک مرکز تخصصی جامع سوختگی است. بیمارستان‌های زیادی داریم، اما مرکز تخصصی سوختگی نداریم. در دیدار اخیر با شهردار تهران که به عیادت بنده آمده بود، به او گفتم می‌خواهم خواهشی از شما داشته باشم و آن این است که زمینی برای احداث مرکز پزشکی سوختگی در نظر بگیرید. با دوستان خیر هم صحبت می‌کنیم و وزیر بهداشت هم نظر موافق دارند و شهردار تهران نیز قول کمک داد.»آن‌طور که طلایی توضیح داده، شهردار تهران هم پیشنهاد داده که این کار از بین بیمارستان‌های نیمه کاره آغاز شود تا شروع کار ساخت این مرکز نیز سرعت بیشتری پیدا کند.

وزارت بهداشت: به شدت تکذیب می‌کنیم

روایت این داستان از زبان دکتر طلایی با شرح این روایت از زبان مسئولان وزارت بهداشت، 180 درجه فرق دارد. دکتر محمد حسین میردهقان، مدیر کل اعتبار بخشی و نظارت بر درمان وزارت بهداشت در گفت و‌گو با جام جم، این روایت دکتر طلایی را کاملا رد می‌کند و می‌گوید: «ایشان با سوختگی 15 درصد به بیمارستان طالقانی مراجعه کرده بودند، یعنی وضعیت دکتر طلایی اصلا اورژانسی نبود و در شرایط عادی به ایشان آمبولانس تعلق نمی‌گرفت، اما با وجود این باز هم آمبولانس را برای رساندن مریض آماده می‌کنند، اما قبل از رسیدن آمبولانس، شخصی از بستگان وی به مسئولان بیمارستان گفته بود که خودشان با خودروی شخصی، دکتر طلایی را به بیمارستان شهید مطهری می‌برند.»

در بیمارستان شهید مطهری نیز به گفته میردهقان، همه کارهای شست‌وشو، پانسمان و تجویز مسکن به بیمار و ویزیت پزشک متخصص انجام شده است. یعنی این‌طور نبوده که پزشک حضور نداشته باشد. حتی در همین حین، رئیس بیمارستان و رئیس دانشگاه علوم پزشکی منطقه هم به بالین ایشان می‌آیند. در نهایت هم با رضایت شخصی خودشان به بیمارستان شهید چمران می‌روند.

این مقام مسئول در وزارت بهداشت تاکید دارد که دوربین‌های مداربسته همه این وقایع را ثبت کرده‌ است و این حرف‌ها کاملا مستند است. به عقیده میردهقان، احتمال دارد این گلایه‌های دکتر طلایی بیشتر به‌دلیل تنش‌های دوران بیماری بوده باشد که ما ایشان را در این زمینه کاملا درک می‌کنیم، اما روایت وی از فرآیند درمان را کاملا تکذیب می‌کنیم.

کمبود تخت سوختگی در شرایط اضطراری

حمیدرضا عزیزی، عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس در گفت‌وگو با جام جم تاکید دارد که کشور ما از کمبود تخت‌های سوختگی رنج می‌برد. به گفته این نماینده مجلس، تجهیز بیمارستان‌ها به تخت‌های سوختگی و تاسیس بیمارستان‌های ویژه سوانح و سوختگی به اعتبارات کافی و ویژه نیاز دارد.عزیزی خاطرنشان می‌کند که در بسیاری از بیمارستان‌های کشور، اصلا بخش سوختگی نداریم، در حالی که باید حداقل در مرکز هر استان، یک مرکز درمانی ویژه سوانح و سوختگی وجود داشته باشد.رئیس بیمارستان سوختگی شهید مطهری نیز پیشتر به باشگاه خبرنگاران گفته بود که هم‌اکنون 864 تخت سوختگی در کشور وجود دارد، در حالی که تعداد این تخت‌ها حداقل باید دو یا سه برابر شود. در تهران هم فقط 132 تخت سوختگی وجود دارد که با توجه به تعداد بالای مراجعان، این تعداد جوابگو نیست.

مصطفی دهمردی تاکید کرده که جلوگیری از عفونت‌های بیمارستانی نیز یکی از مسائلی است که در زمینه بیماران سوختگی بسیار حائز اهمیت است. برای رسیدن به این مهم لازم است که به قول این مسئول، فقط یک تخت در یک اتاق قرار بگیرد، این در حالی است که اکثر اتاق‌های بیمارستان چهار تخته و پنج تخته است که احتمال عفونت را افزایش می‌دهد.نکته تاسف بارتر این است که به گفته دهمردی، فقط 50 یا 60 تخت‌ استاندارد سوختگی یا ایزوله که همه کارهای سوختگی در آن انجام می‌شود، در کشور وجود دارد که در استان تهران نیز فقط 12 عدد از این تخت‌ها وجود دارد.

آمار مرگ‌ها 4 برابر می‌شود

درمان مصدومان سوختگی، کاملا اورژانسی است و حتی گاهی زندگی یک بیمار به ثانیه‌ها بند است. دکتر عزیزی یادآوری می‌کند: شش ساعت ابتدایی درمان مصدومان سوختگی، بسیار مهم است، زیرا اگر در همان شش ساعت اول سوختگی، به درمان این بیماران رسیدگی شود، احتمال مرگ‌ها، سه تا چهار برابر کمتر می‌شود، اما اگر به دلیل کمبود تخت سوختگی یا نبود امکانات و تجهیزات نتوانیم در ساعت‌های اولیه به این بیماران رسیدگی کنیم، آن وقت آمار مرگ و میر مصدومان سوختگی، سه تا چهار برابر بیشتر می‌شود.

رئیس بیمارستان سوختگی شهید مطهری هم آمار داده که سالانه 150 هزار سوختگی در کشور داریم که 3000 مورد آن به مرگ منجر شده و 15 هزار بیمار نیز نیاز به بستری دارند که این آمار نسبت به دیگر کشور‌ها بالاتر است.

اوضاع در مناطق محروم، حادتر است

وقتی در بسیاری از استان‌های برخوردار کشور، مراکز درمانی ویژه بیماران سوختگی نداریم، در این شرایط وضعیت استان‌های محروم و شهرهای حاشیه‌ای کشور کاملا معلوم است. به گفته یک عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس، کمبود تخت‌های ویژه مصدومان سوختگی در مناطق محروم باعث شده که بار درمانی مصدومان سوختگی دیگر استان‌ها به تهران و برخی دیگر از کلانشهرهای کشور منتقل شود.

در حالی که به گفته عزیزی، می‌شود با تاسیس بخش سوختگی در بیمارستان‌های شهرهای کوچک و تجهیز این مراکز به خدمات مراقبت‌های ویژه، از انتقال مصدومان سوختگی به پایتخت جلوگیری کنیم.

امین جلالوند - جامعه