سفره‌هایی بدون رنگ و بوی ماه مهمانی خدا

افطاری دادن از توصیه‌های مهمی است که روزه‌داران به منظور بردن ثواب بیشتر در ماه مهمانی خدا انجام می‌دهند. دعوت از اقوام و آشنایان موقع افطار از جمله سنت‌های مسلمانان است که به قصد قرب الهی انجام می‌شود و هر کس در حد وسع و توانش می‌کوشد با فراهم آوردن چند دانه‌ای خرما، جرعه‌ای شیر یا شربتی گوارا سفره‌ا‌ی پهن کند تا روزه‌داران بتوانند با آن افطار کنند.

کد خبر: ۸۱۴۶۹۶

این سنت پسندیده الهی البته در جامعه کنونی با چشم همچشمی همراه شده است. متاسافه برخی خلاف سیره ائمه اطهار و بزرگان دین با هزینه‌های فراوان و دعوت از دیگران برای حضور در تالارهای پرزرق و برق و تهیه انواع و اقسام غذاها موقع افطار زمینه اسراف را فراهم می‌کنند. آن هم در جامعه‌ای که متاسفانه مردم در آن مشکلات اقتصادی فراوانی دارند.

هدف از روزه مطابق با آنچه در روایات آمده، درک اوضاع و احوال درماندگان و گرسنگان و محرومان جامعه است و رسیدن به چنین فهمی با صرف هزینه‌های زیاد و مهمانی‌های پرسروصدا در ماه مبارک رمضان منافات دارد. اگر هدف از پهن کردن این سفره‌های رنگین کسب ثواب‌های اخروی است بی‌شک رسیدگی به احوال محرومان و فقرا و ایتام از اولویت مهمتری برخوردار است.

علاوه بر این با شروع ماه مبارک با پدیده دیگری مواجه می‌شویم و آن هم شیوع برخی سفره‌های رنگارنگ افطاری دولتی است.

این نوع افطاری دادن البته با پول مردم است. یعنی مراکز اداری و دولتی در شب‌های مختلف رمضان و در نوبت‌های متوالی افراد و چهره‌هایی متفاوتی را دعوت می‌کنند و سفره‌های رنگین پهن می‌کنند و مهمانان هم از جیب ملت غذای مفصلی را نوش‌جان می‌کنند.

در برخی از خبرها هم آماده بود که بعضی از این افطاری‌ها در هتل‌های مجلل برگزار می‌شود و مدیران با آن فخرفروشی می‌کنند.

تردیدی نیست که این هزینه‌ها با سبک زندگی اسلامی و ایرانی منافات دارد. رهبر معظم انقلاب اسلامی هم در چند ساله اخیر به بیان دغدغه‌های خود در این باره پرداختند و در چند سخنرانی ضمن توصیه به کم کردن تشریفات آنچنانی، بحث افطاری ساده را مطرح کردند.

سادگی در مراسم افطاری، باعث فراگیری و عمومیت انفاق در جامعه خواهد شد. در ایام ماه مبارک و هنگام اذان مغرب مشاهده برخی شهروندان که به دست روزه‌داران چند دانه خرما و لیوانی چای و اندکی نان می‌دهند تا روزه‌های خود را افطار کنند هم لذت‌بخش است و هم به ترویج فرهنگ انفاق در جامعه کمک می‌کند. در این نوع افطاری دادن، دعوتی از کسی صورت نمی‌گیرد.

هر عابری چه فقیر و چه غنی می‌تواند در کنار این سفره‌های ساده افطاری که در گوشه پیاده‌روها پهن شده قرار گیرد و روزه خود را بگشاید.

بسط فرهنگ افطاری ساده درتهذیب و خودسازی جامعه موثر است و درست نقطه مقابل افطاری مسرفانه قرار‌دارد. رواج فرهنگ مسرفانه با زندگی مصرف‌گرای امروزی ارتباط تام و تمامی دارد و اگر روحیه انفاق و سنت پسندیده افطاری‌های ساده در جامعه تقویت شود هم فرهنگ توجه به دیگران رواج پیدا می‌کند و هم به‌طور قطع فضاهای شهری نیز بر مبنای آموزه‌ها و ارائه‌های دینی تغییر پیدا خواهد کرد.