به گزارش جام جم آنلاین به نقل از پژوهشگاه میراث فرهنگی، محمدرضا رکنی گفت: این اسکلت به صورت فتواسکن مستندنگاری شد و تصاویری به دست آمده با استفاده از رایانه به صورت نقشه فتوگرامتری شامل نقطه، خط و سطح پوششی از اسکلت درآمد.
وی افزود: در مرحله بعدی نقشه اسکلت تبدیل به اطلاعات سه بعدی شد و تمام بخش های آن حجم دار شدند.
کارشناس پژوهشکده باشتان شناسی با اشاره به چگونگی مدل سازی اسکلت، افزود: این مدل بر اساس حالت درازکش اسکلت تهیه شد تا حالت آن در هنگام تدفین نشان داده شود.
رکنی درباره بازسازی چهره اسکلت گفت: این کار با استفاده از رایانه صورت گرفت و پس از تهیه مدل سه بعدی از جمجمه بخش های از بین رفته نیز به صورت مدل سازی به آن اضافه شد.
این کارشناس افزود: مدل آماده جمجمه با 11 شاخص از چانه، گونه، لب، بینی، چشم و گوش نشانه گذاری شد و با استفاده از بافت دهی رایانه ای هر نشانه پوشش داده شد و چهره آن به دست آمد.
وی، انتخاب رنگ پوست و حالت موهای آن را سلیقه ای دانست که براساس تناسب چهره بهترین حالت برای آن انتخاب شده است.
رکنی، با اشاره به استفاده از نقش مشابه روی سفال های چشمه علی در این زمینه گفت: از پنج نرم افزار استاندارد مدل سازی برای بازسازی و مدل سازی چهره اسکلت استفاده شد و هر قسمت با استفاده از نرم افزار مورد همگام سازی و خطایابی قرار گرفت.
این کارشناس با اشاره به اینکه نمونه به دست آمده احتمالا برابر با چهره واقعی اسکلت است، افزود: بازسازی چهره برای اسکلت ها یک امر مرسوم بوده و البته ممکن است در ایران تصاویر به دست آمده از بازسازی چهره اسکلت ها تاکنون منتشر نشده باشد.
یافتن چند تکه سفال در میان خاک های حفاری فاضلاب خیابان مولوی تهران توسط مهسا وهابی دانشجوی باستان شناسی در سال گذشته منجر به عملیات کاوش های باستان شناسی در این منطقه شد.
عملیات کاوش کشف اسکلت هفت هزار ساله متعلق به یک زن و در مرحله بعد نیز بقایای اسکلت دوم و چند شیئی دیگر را به همراه داشت.
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
گروسی: مشکل تیم روحی و روانی است