رویا میرعلمی: انتقادها را نمی پذیرم

رویا میرعلمی از بازیگران تئاتر است که به دلیل شکستگی پا مجبور شد همه سختی های نقش زیبای سریال «شمعدونی» را به جان بخرد و تا پایان قصه با همان عصا و پای شکسته به نقش چند لایه و جذابش جان بخشد. از ابتدای پخش سریال «شمعدونی» تاکنون انتقادهایی نسبت به ساختار و پرداخت قصه این سریال صورت گرفته و خیلی ها به برخورد شخصیت ها با یکدیگر انتقاد دارند، البته برخی هم بیننده سریال هستند. در این گفت و گو با رویا میر علمی درباره بازی اش در این سریال و انتقادهای صورت گرفته صحبت کردیم.

اگر به خاطر دارید در حین فیلم برداری سریال با هم گفت و گویی داشتیم و شما از شکستگی پای تان برایم گفتید. تا چند قسمت مجبور بودید با پای شکسته و آن عصا بازی کنید؟

مهر 92 که پیشنهاد بازی به من داده شد سالم بودم و دی ماه همان سال این اتفاق برایم افتاد و چون به هیچ وجه شرایط خوبی نداشتم و نمی توانستم راه بروم بنابراین انصراف خود از بازی را به سروش صحت اعلام کردم. اما او گفت، نقش را برای من نوشته است. در حین کار با شرایط من فیلم نامه را تغییر داد و میزانسن ها را بر اساس من داد. من اسفند92 سر کار رفتم و در کل کار با عصا بازی کردم و خیلی برایم سخت بود، اما بچه های گروه خیلی کمکم کردند و احساس خوبی داشتم. بازی در سریال «شمعدونی» برایم خاطره بود و بدترین روزهای زندگی ام به بهترین روزها تبدیل شد.

شمعدونی نخستین کار کمدی تان در تلویزیون بود؟

بله در تلویزیون نخستین نقش کمدی ام بود البته در سریال «حیرانی» رگه هایی از این جریان در شخصیت بود اما شخصیت پر رنگی نبود که دیده شود.

آیا انتقادهای وارده به سریال«شمعدونی» را می پذیرید؟ برخی عقیده دارند که شخصیت های قصه این سریال را اطراف خود زیاد دیده اند و برای شان جذابیت ندارد.

من انتقادها را نمی پذیرم. زیبا را فقط یک خواهر شوهر نمی دانم. او یک شخصیت است. معتقدم «شمعدونی» یکی از بهترین کارهای سروش صحت است. روی سریال فکر و کاملاً موشکافی و با توجه به مسائل جامعه و روز نوشته شد. نسبت به کارهای قبلی صحت اتفاق خوبی که افتاد، دوری از فانتزی بود که در کارهای قبلی اش بود. درست است که شخصیت ها در جامعه ما وجود دارند منتها در یک ژانر کمدی این اتفاق ها و آدم ها را می بینیم. کمدی سریال بزرگ نمایی قضایای روز و اتفاق های جامعه است، برای همین به مذاق خیلی ها خوش نمی‌آید چون انتقاد می کند. یک اثر کمدی باید انتقاد کند برای همین نسبت به سریال انتقاد شده و مورد انتقاد قرار گرفته است. من چون در جریان نگارش روزانه، بازنویسی و دورخوانی سریال بودم، معتقدم سروش صحت برای سریالش سنگ تمام گذاشت؛ چه از لحاظ نگارش و چه از لحاظ کارگردانی و شخصیت هایی که به آن ها پرداخت و کاراکترهایی که در فیلم نامه خلق کرد. شخصیت زیبا پرداخت درستی داشت. او با توجه به خصوصیات اخلاقی عروس شان شیرین برخوردهایی می کند. شیرین اخلاق خوشایندی ندارد و زن تازه به دوران رسیده ای است. مردم کاملاً در جامعه با این گونه شخصیت ها آشنا هستند. آن ها فرزندان لوسی پرورش می‌دهند و در مسائل خانوادگی سطحی نگر هستند، حال زیبا در مقابل عروسی که کسی جرأت ندارد با او حرف بزند، می ایستد. زیبا شخصیتی است که خلوت دارد، تنهایی دارد، عمق دارد، غم و شادی دارد، یعنی یک تیپ کاراکتر است.

همان گونه که اشاره کردید زیبا شخصیتی چند لایه است و زوایای مختلفی دارد. او با خواستگارش یک برخورد دارد و با برادر، داماد و خواهر زاده هایش برخورد دیگری دارد. شما چه برداشتی از این شخصیت دارید؟

زیبا در 5 قسمت اول فیلم نامه یک تیپ بود. این شخصیت در روند فیلم نامه قصه ای داشت و این اتفاق روز به روز که نوشته می شد شکل گرفت. او از ابتدا قصه ای داشت. تصور می کرد خواستگارش در سطح بالا و پزشک است اما بعد متوجه شد که خواستگارش شغل و در طبقه اجتماعی پایین تری قرار دارد. اما روز به روز که قصه جلو تر رفت زیبا از حالت تیپ خارج و تبدیل به تیپ کاراکتر و تیپ شخصیت شد، یعنی عمق و درون پیدا کرد. با شخصیتی رو به رو نبودیم که تنها در صحنه هایی حضور پیدا کند. این شخصیت حضورش در فیلم نامه اثر گذار شد چون قصه درستی برایش تعریف شده بود. خصوصیات اخلاقی او برای بیننده نشان داده شد. زیبا بسیار رک، ساده و صادق است. هیچ حرفی را در دل نگه نمی دارد و همان جا بیان می کند و این ویژگی خاص زیباست و سعی کردم آن را پرورش دهم. برای همین اگر عاشق شده عشقش را بروز می‌دهد، اگر با شیرین بد است همان جا می گوید و اگر هوشنگ حرف نادرستی می زند چپ چپ به او نگاه می کند اما در نهایت خانواده‌اش را خیلی دوست داد و همراه آن هاست و عاشق پدرش است. او دوربینی دارد که همیشه با آن لحظات غم، شادی، آشتی و خوشایند و ناخوشایند بودن زندگی را ثبت می کند.

نوع کمدی سریال شمعدونی، کمدی موقعیت است، بعضی ها این سریال را با «ساختمان پزشکان» مقایسه می کنند و معتقدند شمعدونی نسبت به ساخته های پیشین صحت، از کیفیت پایینی برخوردار است.

«ساختمان پزشکان» توسط سروش صحت تولید شد و آن سریال ویژگی های خاص خود را داشت و نمی توان آن را با «شمعدونی» مقایسه کرد. معتقدم شمعدونی به عنوان اثری که می تواند ملودرام هم باشد، کمدی بسیار سنگین و شریف خانوادگی است، کمدی دور از حجم ومسخره بازی است و سخیف نیست. یعنی سعی کرده دور از این قضایا باشد. متاسفانه اکنون سطح سلیقه برخی مردم خیلی پایین آمده است و معتقدند بازیگر باید ادا و اصول و مسخره بازی در آورد تا مخاطبان بخندند. سروش صحت همیشه به خصوص در سریال شمعدونی از این اتفاق بسیار دور بود و جایی نبود که بخواهیم با ادا و مسخره بازی تماشاچی را بخندانیم، بلکه موقعیت کمیک است و شخصیت ها هیچ تلاشی برای خنداندن بیننده نمی کنند بلکه بیننده به آن موقعیت می خندد و ما هیچ اصراری نداشتیم که مثلاً در فلان سکانس تماشاچی را بخندانیم.

آیا سریال« شمعدونی» توانسته نظر مخاطب را نسبت به خود جلب کند؟

سروش صحت آیینه ای جلوی بیننده گذاشته است تا خود را در آن ببیند یعنی ما به ازای خود را در یکی از شخصیت های قصه ما پیدا کند. قطعاً آدم هایی مانند هوشنگ و عطا در جامعه داریم و یا مادری مثل شیرین و دختری مثل زیبا و دیگر شخصیت ها در جامعه داریم. این شخصیت ها ملموس هستند، حال وقتی بعضی ها شکل واقعی خودشان را می بینند، انتقاد می کنند. معتقدم سریال ما تاثیر گذار است و امثال مادرانی همچون شیرین بچه های بی تربیتی مثل عرشیا تربیت می کنند و حتماً ما نباید بچه مثبتی را در سریال نشان دهیم. ما کاری می کنیم که یک لحظه آدم ها به خودشان بیایند. شمعدونی تاکنون مخاطب خود را داشته است و مردم آن را می بینند. حتی افرادی که منتقد سریال هستند سریال را دنبال می کنند و خیلی برایم عجیب است که طرف منتقد سریال است اما هر روز هم سریال را پی گیری می کند و هر روز هم انتقاد می کند. خب اگر سریال را دوست ندارد چرا اعصاب خود را خرد می کند، برود و شبکه دیگری را تماشا کند یا مشغول کار دیگری شود. خوشحالم که در این اثر بازی کردم و اتفاق های خوبی برای این سریال افتاد. کار طنز و کمدی همیشه منتقد دارد چون جامعه خود را نقد می کند.

آیا اندازه درشت بازی ها به تئاتری بودن برخی بازیگران سریال باز می گردد یا در فیلم نامه این گونه نوشته شده بود؟

ژانر سریال کمدی و کاملاً مشخص است که چه اتفاقی در کار رخ می دهد. پس من یا هر بازیگر دیگری نمی تواند یک نمایش جدی، تراژدی و ملودرام صرف را به اجرا بگذارد. چون معتقدم تیپ، تیپ است و باید یک سری خصوصیات و ویژگی داشته باشد تا بیننده آن را دریادش نگه دارد و از یاد نبرد برای همین چون همه ما تیپ کاراکتر بازی کردیم به آن سمت و سو نرفتیم که یک بازی فوق العاده جدی و ملودرام داشته باشیم. (مریم ضیغمی/ خراسان شمالی)