جای خالی برنامه‌های بدون هیاهو

مخاطب بعد از تماشای سریال‌های تلویزیونی، فارغ از هیاهوی جمع شدن اعضای خانواده و خوردن شام تا قبل از آن‌که پلک‌هایش سنگین شود، فرصت فوق‌العاده‌ای برای نشستن مقابل تلویزیون و تماشای یک برنامه مفرح دارد، اما به هر دلیل برای این زمان خاص برنامه‌ریزی مناسبی صورت نگرفته است و جز خندوانه چیزی برای دور هم نشستن و تلویزیون دیدن و سرگرم شدن وجود ندارد.

ساعت پیش از نیمه‌شب، زمان مناسبی است برای نمایش برنامه‌های مفرح، سرگرم‌کننده و جُنگ‌های شبانه؛ برنامه‌هایی که نه به اندازه سریال‌های تلویزیونی نیاز به پیگیری داشته و نه مانند برنامه‌های آخر شب نیازمند تمرکز و سکوت هستند. در این ساعت مخاطب چه از ازدحام زندگی شهری به خانه بازگشته باشد چه کارهای مزرعه‌اش را به پایان رسانده باشد، دیگر در خانه نشسته، خرده‌ کارهایش را انجام داده و کسالت روزانه جایش به تمدید اعصاب داده و آرام‌آرام برای خواب و استراحت شبانه آماده می‌شود.

این ساعت برای رسانه‌ای مثل تلویزیون زمان مناسبی است برای جلب نظر مخاطبی که وقتش را برای تماشای یک برنامه تخصصی یا سریالی خاص تنظیم نکرده و صرفا کانال‌های تلویزیون را عوض می‌کند تا برنامه‌ای نظر او را جلب کند و نکته اینجاست که تعداد این دسته از مخاطبان تلویزیون کم نیست. تعداد قابل توجهی از مردم در این ساعات نیاز به برنامه‌‌ای دارند که نه تنها آرامش آنها را بر‌ هم نزند بلکه شرایط آرامش بخشی را برای آنها فراهم کند.

یک جُنگ ‌آرام، شادی‌بخش، نشاط آور و البته با ساختاری تازه و نو بهترین انتخاب برای ساعتی است که مخاطب خودش را به دست تلویزیون می‌سپارد و ذهنش را برای استراحت آماده می‌کند. این روزها خندوانه این کار را بخوبی انجام می‌دهد، اما یک برنامه برای جلب نظر مخاطبان میلیونی تلویزیون کافی نیست.

این شب‌ها جای چند برنامه خوب شبانه بدجوری احساس می‌شود، برنامه‌هایی که نیازی به تفکر و دقت نداشته باشند اما در عوض احساساتمان را درگیر کرده و حالمان را خوب کنند. قدم اول برای شکل‌گیری چنین برنامه‌هایی، نیاز سنجی و بعد از آن طرح‌ها و ایده‌های تازه و بدیع است که به برنامه‌هایی فارغ از کلیشه‌های همیشگی منجر شود.

آذر مهاجر / گروه رادیو و تلویزیون جام‌جم