عروس و داماد سالخورده، فقط ۲ روز یکدیگر را تحمل کردند!

اوایل اردیبهشت ماه پدربزرگ و مادربزرگ دو خانواده راهی دادگاهی در ونک شدند تا به ازدواج دوروزه‌شان پایان دهند. مرد ۷۵ ساله وقتی روبه‌روی قاضی شعبه ۲۶۸ دادگاه ونک ایستاد، با تأسف سری تکان داد و گفت: چند سال پیش همسرم را از دست دادم و تنها شدم. به پیشنهاد آشنایان تصمیم گرفتم ازدواج کنم تا همدم و همراهی در این سن و سال داشته باشم. وقتی با «اکرم» آشنا شدم، او هم پذیرفت که در کنار هم زندگی خوبی را شروع کنیم و همدم تنهایی یکدیگر باشیم، سریع مراسم عقد را برگزار کردیم و اکرم به خانه‌ام آمد. از اینکه بار دیگر چراغ خانه‌ام روشن شده بود، خوشحال بودم اما این خوشی دو روز بیشتر دوام نداشت زیرا اکرم به بهانه دیدن فرزندانش از خانه رفت و ۲۰ روز پیش آن‌ها ماند.
این مرد سالخورده ادامه داد: در این مدت هرچه به اکرم زنگ می‌زدم تا به خانه‌اش برگردد، گوشش بدهکار نبود و می‌گفت می‌خواهد بیشتر وقتش را در کنار دختر و پسر‌هایش باشد. من به او گفته بودم که تنهایی را دوست ندارم اما او از‌‌ همان ابتدا من را تنها گذاشت و رفت.
عروس ۶۵ ساله نیز به قاضی گفت: من به بچه‌هایم بشدت علاقه‌مندم و وابسته آن‌ها هستم. شرایط هم به گونه‌ای نیست که بتوانیم با هم زندگی کنیم. بعد از ازدواجمان دلم طاقت دوری بچه‌هایم را نیاورد و به همین خاطر به خانه‌شان رفتم. شوهرم هم از این موضوع گلایه می‌کرد و می‌گفت ماهی یک‌بار حق دیدن آن‌ها را دارم، ولی من ازدواج نکرده‌ام که آزادی‌ام را از دست بدهم و کمترین حقم دیدن فرزندانم است که نمی‌خواهم آن را از دست بدهم. به همین خاطر تصمیم داریم از هم جدا شویم تا هر کدام زندگی مستقل خودمان را داشته باشیم.

قاضی حسن عموزادی با شنیدن اظهارات این تازه‌عروس و داماد سالخورده، حکم طلاق آنها را به دلیل عدم سازش صادر کرد.
در ازای قبول این طلاق توافقی، زن ۶۵ ساله حقوق قانونی خود از جمله مهریه ۲۵ سکه تمام بهار آزادی و اجرت‌المثل را به همسرش بخشید.
حسن عموزادی، قاضی شعبه ۲۶۸ دادگاه ونک در رابطه با این پرونده گفت: متأسفانه گاهی ازدواج‌های مجدد خصوصاً در سنین پیری برعکس اینکه تداوم داشته باشد، به دلیل حساس شدن افراد خیلی سریع به فروپاشی می‌انجامد، چرا که در این سن زن و مرد بیشتر از همدیگر توقع دارند و می‌خواهند که همه وقت خود را در کنار هم بگذرانند اما فرزندان این افراد گاهی به دلیل علاقه زیاد نمی‌توانند این موضوع را بپذیرند و پدر یا مادرشان را در کنار فرد غریبه دیگری ببینند و همین عاملی برای ساز مخالف و ناسازگاری زن و مرد می‌شود. در حالی که در این شرایط خود فرزندان نیز می‌توانند برخوردی کنند تا پدر و مادرشان از زندگی مجدد خود احساس رضایت کرده و با تنها نگذاشتنشان به آن‌ها روحیه دهند و از اینکه سال‌های پایانی را به تنهایی سپری نمی‌کنند، خوشحال باشند.
وی افزود: فرزندان باید شاد باشند که والدینشان همدم و همصحبت دارند و می‌توانند در کنار یکدیگر زندگی را ادامه دهند. در این صورت هم فرزندان آرامش خواهند داشت و هم زن و مردی که با امید و آرزو بار دیگر قدم در این راه گذاشته‌اند، زندگی امیدوارکننده‌تری خواهند داشت. (افکارنیوز)