هوای بازنشسته‌ها را داشته باشیم

دیروز یکی از این بازنشسته‌ها با دفتر روزنامه تماس گرفت و حرفی زد که بوی دلگیری می‌داد. گفت امروز (که دیروز باشد) مثل همیشه برای دریافت فیش حقوقی به جای همیشگی رفته، اما ارجاعش داده‌اند به یک دفتر الکترونیک و وقتی آنجا رفته در ازای پرینت فیش حقوقی‌اش 2000 تومان از او گرفته‌اند که برایش گران تمام شده و زنگ زده به رسانه.

نکته‌ای که این بازنشسته گفت، محتوای خبری بود که هفته قبل اعلام شد، اما هرگز در آن خبر گفته نشد در ازای فیش حقوقی باید پولی پرداخت شود که همین علت نگارش این یادداشت است.

بازنشسته‌ها جزو اقشار کم‌درآمد جامعه‌اند، به روایت آمارهای سازمان بازنشستگی 1.5 میلیون نفر از آنها حداقل حقوق را می‌گیرند که می‌شود 60 درصد از جامعه بازنشسته کشور. با حداقل حقوق در این بازار گران و تورم پیشتاز فقط می‌شود یک زندگی بخور و نمیر داشت، باید چشم را روی خیلی چیزها بست و به دل، صابون خیلی چیزها را نزد تا زندگی بگذرد و چرخش دچار لنگی نشود. یک کلام باید هوای دخل و خرج را وسواسانه داشت و هزینه‌ها و درآمدها را استادانه به‌گونه‌ای مدیریت کرد تا کسی مخصوصا عروس‌ها، داماد‌ها و نوه‌ها صدای کفگیر به ته دیگ خورده دخل خانه را نشنوند.

در فرهنگ ما یک بچه که از خانه پدری می‌رود با یک همسر و چند بچه برمی‌گردد و آبروداری جلوی این جمعیت چشم‌انتظار، پول می‌خواهد. پس برای یک بازنشسته 2000 تومان هم مبلغی است و راضی‌تر است اگر این پول را صرف خرید چند نان کند یا اندکی گوجه و خیار و لبنیات برای بردن سر سفره خانواده.

بازنشسته‌ای که با ما تماس گرفت معتقد بود این رویه را درست کرده‌اند تا برای عده‌ای اشتغالزایی کنند، اما ما نمی‌خواهیم به ماجرا بدبین باشیم و تلاش برای اشتغالزایی کاذب را باور کنیم. ما می‌گوییم کسانی که گرفتن فیش حقوقی را منوط به پرداخت هزینه کرده‌اند، در حق بازنشسته‌ها کم‌لطفی روا داشته‌ و نشان داده‌اند حال این قشر را درک نمی‌کنند. راستی اگر قرار بود هر کدام از ما بابت دریافت فیش حقوقی‌مان پول پرداخت کنیم چند نفرمان قید فیش را می‌زدیم؟

مریم خباز ‌- گروه جامعه