ستاره‌ها و اهمال باشگاه‌ها

... اما فراتر از وظایف اخلاقی باشگاه‌ها وظایف حرفه‌ای هم دارند، وظایفی که در فوتبال ایران هیچ محلی از اعراب ندارد. یکی از بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ‌های اروپایی می‌گفت باشگاه هر روز از ما تست می‌گیرد تا حتی نوع غذایی را که مصرف می‌کنیم کنترل کنند و شب‌های بازی به همه یک مکان‌یاب (G.p.s) متصل می‌کردند تا هیچ‌کدام از بازیکنان از یک محدوده مشخص دورتر نروند. طبیعی است که با این میزان کنترل است که بازیکن به حداقل‌های اخلاق حرفه‌ای پایبند می‌شود یا مجبور است که پایبند بماند.

فرقی میان رحیم استرلینگ در لیورپول و پیام صادقیان در پرسپولیس نیست، گروهی از جوان‌ها تمایل به شیطنت دارند اما باشگاه‌ها موظف هستند در دو بعد آنها را تحت نظر داشته باشد، هم از بعد فرهنگی که باید اخلاق را در بازیکنان تقویت کنند و روحیه پهلوانی را تا آنجا که میسر است به او انتقال دهند و هم از بعد ورزشی باید استانداردهای ورزشی را در یک ورزشکار حفظ کرد. وقتی یک بازیکن با استعداد مثل پیام صادقیان با آن سطح از توانایی‌ها به سقف ظرفیت‌های خود نمی‌رسد، همه ما مقصریم و همه ما وظیفه خود را بدرستی انجام نداده‌ایم اما در این میان نقش باشگاه‌ها، نقشی پررنگ‌تر است، زیرا لااقل برای هزینه‌ای که برای خرید یک بازیکن پرداخت کرده، ارزشی قائل نشده و از سرمایه‌اش حفاظت نکرده است.

افشین خماند / دبیر گروه ورزش