گزارشگری که بازیگر شد

راستش آن سال‌ها فوتبال جزئی از وجود همه ما بود. حق هم داشتیم. برایمان عقده شده بود که بالاخره بعد از 20 سال به جام جهانی برویم. آن هم در بازی‌هایی بغایت مرگبار که باید در گروهمان از سد عربستانی که آن روزها مثل این سال‌ها به روز سیاه ننشسته بود عبور می‌کردیم.

قطر و کویت و چین هم بودند. و آن وقت‌ها مثل این سال‌های اخیر نبود که از هر گروه دو تیم صعود کند. ما محکوم به سرگروهی بودیم. در چنین جوی بازی مرگ و زندگی، بازی با سبزهای عربستان بود، آن هم در آزادی. ولی بازی بدی از کار درآمد. عرب‌ها تا بخواهیم خودمان را پیدا کنیم، خیلی زود به ما گل زدند. آن هم چه گلی: گلی که از لای تور دروازه پاره ورزشگاه آزادی عبور کرد و 120 هزار تماشاگر ورزشگاه نفهمید که آیا گل شد یا نه. تا این‌که داور در سوتش دمید و مرکز زمین را نشان داد.

ورزشگاه در بهت و سکوت فرورفت. اما تیم ملی دوست‌داشتنی آن روزها از پا ننشست و یکپارچه حمله شد تا توانست یک ضربه پنالتی تصاحب کند و اسکندر کوتی، گزارشگر آن بازی با سردادن فریادهای الله اکبر در تاریخ گزارشگری ما جاودانه شد. هرچند آن پنالتی را کریم باقری به دست‌های محمد الدعایه کوبید و در نهایت آن بازی با تساوی یک بر یک پایان یافت.

با این‌که سال‌ها از آن روزها می‌گذرد، و با این‌که سال‌هاست اسکندر کوتی گزارش نمی‌کند، اما هنوز هم تکیه کلام‌هایش در اذهان باقی است. مردی که برخلاف دیگر گزارشگران با ریتمی تند در شروع گزارش، به جای «به نام خدا» از «بسم‌الله الرحمن الرحیم» استفاده می‌کرد. مردی که برخی اسم‌ها را عجیب و غریب تلفظ می‌کرد. مثلا نعیم سعداوی را نعیم سعیداوی گزارش می‌کرد. و مردی که استاد تلفظ نام بازیکنان عرب بود.

انگار باز هم اسکندر کوتی می‌خواهد ما را شگفت‌زده کند. این گزارشگر پیشکسوت قرار است پا به دنیای بازیگری بگذارد. او به خاطر آشنایی با زبان عربی برای ایفای نقش مفتی اعظم وهابی به جمع گروه مستند بازسازی جهل مرکب پیوسته است. ماجرا از این قرار است که یکی از بخش‌های ثابت هر قسمت از مجموعه «جهل مرکب» بررسی فتاوای عجیب وهابیون است که کوتی نقش مفتی اعظم وهابی را در این مجموعه ایفا می‌کند.

سجاد روشنی ‌/‌ گروه فرهنگ و هنر