روان‌پریشی اختلالی قابل درمان

برای مثال شخصی که عقیده دارد غذایش زهرآگین است، حتی اگر ثابت شود که غذا سالم است، او این هذیان خود را رها نمی‌کند.سایر نشانه‌ها عبارتند از: گفتار آشفته یا نامنسجم، تفکر آشفته، حرکات آهسته یا نامعمول، رفتار عجیب و غریب، از دست دادن علاقه به فعالیت‌ها، از دست دادن علاقه به بهداشت شخصی، مشکلاتی در مدرسه، کار یا روابط بین فردی، شیوه سرد و گسسته همراه با ناتوانی در ابراز هیجانی و نوسان‌های خلقی یا دیگر نشانگان خلقی، مانند افسردگی و...

فردی که دچار اختلال شدید روانی است تمام آنچه در توهم یا خیال می‌بیند واقعی محسوب می‌کند و در خود نیازی به درمان نمی‌بیند. یک درصد جمعیت جهان از این دسته اختلال رنج می‌برند و این اختلال در اواخر بیست، سی سالگی بروز می‌کند و میزان آن در مردان و زنان برابر است.

نکته مهم آن است که اغلب اختلال‌های روان‌پریشی با ترکیبی از داروها و روان‌درمانی درمان شده‌اند. داروهای اصلی استفاده شده برای درمان اختلالات روان‌پریشی، «ضدجنون یا ضد روان‌پریشی» نامیده می‌شود. البته این داروها بیماری را درمان نمی‌کند، اما در مدیریت نشانه‌های آزاردهنده آن مانند هذیان‌ها، توهمات و مشکلات تفکر، اثربخش است.

برای روان درمانی روش‌های متفاوتی است و از روان‌درمانی فردی، گروهی و خانوادگی استفاده می‌شود و تا زمانی که نیاز باشد ممکن است فرد بستری شود و روان‌درمانی‌ها نیز در بیمارستان صورت گیرد. البته برخی بهبود سریع نشان می‌دهند و برای برخی دیگر، درمان ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها طول بکشد.

دکتر مهرنوش دارینی / روان‌شناس و مشاور