ایست به احترام زندگی

جام جم سرا: در آیین‌نامه رانندگی نوشته خط عابر را که می‌بینی سرعتت را کم کن و اگر عابری در حال عبور بود پشت خط بایست اما در شهر شلوغی مثل تهران که همه دنبال راه دررو هستند، نه فقط این خط و حرمتش که عابران در حال گذر از آن و حرمتشان نیز نادیده گرفته می‌شود.

فلسفه این که تا قبل از پایان آبان طرح ایست به احترام زندگی اجرا می‌شود نیز همین صفت ِدنبال راه فرار بودن ماست؛ ما که یادمان می‌رود به احترام زندگی‌ها باید ایستاد، حتی در کلاف سردرگمی همچون خیابان‌های پرترافیک تهران.

آن طور که پلیس می‌گوید، هدف از اجرای این طرح، نظم‌بخشی به تقاطع‌ها، ساماندهی گذرگاه‌ها، آسان کردن عبور و مرور، جلوگیری از بی‌نظمی و تامین امنیت جانی مردم است، ولی در پس همه این اصطلاحات پلیسی یک مفهوم عام خوابیده و آن احترام به آدم‌هاست که جایش در زندگی‌مان خیلی خالی است.

در شهر ما رانندگان بسیاری ابا ندارند اگر به عابران مهلت عبور از خط عابر پیاده را ندهند، چه این عابران زنانی باشند کالسکه به دست یا کودک به بغل، یا زنان و مردان ناتوانی که سرعت حرکتشان کند است و چه بچه‌هایی که با چشم‌های نگران از دیدن سیل ماشین‌ها به حریم امن خط عابر پیاده پناه آورده‌اند.

در تهران زیاد اتفاق می‌افتد که در حال گذر از خط عابر پیاده، خودرویی با سرعت به سمتت بیاید و باد برخاسته از سرعتش لباست را در تن جابه‌جا کند، یا راننده آن‌قدر عجولانه براند که فکر کنی الان است که قلم پایت زیر لاستیک‌های ماشین خرد شود یا سکندری بروی و سرت به گوشه‌ای از جدول خیابان بچسبد.

طرح ایست به احترام زندگی دنبال پاک کردن همین غلط‌هاست، دنبال برگرداندن آرامش به مردم و پیگیر آموزش این نکته که زندگی همه آدم‌ها محترم است.

این طرح یک بهانه است برای عوض شدن دید ما نسبت به هم، بهانه‌ای برای این که بدانیم در پس ظاهر هر رهگذر یک دنیا خوابیده؛ دنیایی که در آن چند نفر به او دل سپرده‌اند، به انتظار بازگشتش نشسته‌اند و خوشوقت می‌شوند اگر او باز هم در کنارشان باشد.

احترام به حق حیات همدیگر، درون‌مایه این طرح است که البته مخاطبش فقط راننده‌ها نیستند، بلکه عابران پیاده نیز مدنظرند تا بدانند با قناعت به حریم عابر پیاده به اندازه طول و عرض همین خط از خیابان سهم بخواهند و با عبور و مرورهای شلخته‌وار، به ترافیک خیابان و گره اعصاب راننده‌ها دامن نزنند.

مریم خباز ‌- گروه جامعه