جواهری در صـدر

در بین بازی‌های عرضه شده شرکت پلاتینوم‌گیمــز، هرچند ونکوییش یــا Anarchy Reigns هواداران فراوانی دارد؛ اما بیونتا حرف‌های بیشتری برای گفتن دارد. زمانی که این بازی عرضه شد، با وجود امتیاز بالا و انتشار روی دو کنسول PS3 و X360 به فروش راضی‌کننده‌ای دست نیافت و تولید ادامه‌ آن در هاله‌ای از ابهام فرورفت، تا این‌که شرکت نینتندو با پلاتینوم‌گیمز وارد مذاکره شده و با موافقت سازندگان، این بازی را به انحصار خود درآورد. به همین دلیل هرقدر هم هواداران این بازی اصرار کنند و خود را به آب و آتش بزنند، امکان عرضه‌ این بازی روی کنسول‌های دیگر وجود نخواهد داشت؛ مگر آن‌که نینتندو اجازه‌‌اش را بدهد. اتفاقی که برای Resident Evil 4، عنوان انحصاری گیم کیوب هم افتاد و پس از حدود چهار سال شاهد انتشار آن روی PS2 بودیم.

آنهایی که واقعا فرق گیم واقعی را با گیم‌نماها مانند Heavy Rain یا بازی‌های دیگری که بیشتر از گیم‌پلی، بازی سینمایی‌ دارند، می‌فهمند و بیونتا را بازی کرده‌اند، می‌دانند که در نسل گذشته، هیچ عنوانی نتوانست با حد متعالی آن برابری کند و حتی مقایسه‌ آن با دیگر بازی‌های بازار ـ مگر یکی دو عنوان مثل نینجا گایدن 2 ـ مسخره می‌نماید. بیونتا تمام آن چیزی بود که Devil May Cry 4 (عنوان تولیدی کپکام پس از انحلال کلاور) باید می‌بود. بیونتا اوج آن فرمولی را به نمایش می‌گذاشت که شینجی میکامی با ساخت Devil May Cry 1 به این عرصه وارد کرد. بیونتا حتی اگر در مقیاس یک‌دهم وجودش در دوران PS2 به بازار می‌آمد، تمام گیمرها برایش سر و دست می‌شکستند، اما حیف که انتشار این بازی مصادف با دوره‌ای بود که دنیا به سمت ساخت بازی‌های تفننی پیش می‌رفت و بدعادت شدن گیمرها، در عین بالا رفتن خرج بازیسازی، موجب شکست نسبی این عنوان شد.

در دوره‌ای که تمام بازی‌های جهان باز بجز جواهرهایی مثل GTA، یک ساز می‌زنند و تمییز دادن سایه‌ موردور از کیش قاتل، کیش قاتل از فارکرای، فارکرای از جاست کاز، جاست کاز از مزدوران و اول شخص‌ها مخصوصا اول شخص‌های جنگی، نقش‌آفرینی و چه و چه از هم کار مشکلی است و بیشتر بازی‌ها به هم شبیه هستند، بیونتا مانند جواهری است که نه فقط نظیر ندارد، بلکه کمتر کسی جرات تلاش برای خلق مانندش را در خود می‌بیند.

به‌هرحال، قسمت دوم این بازی منتشر شد و هنوز به بازار نیامده، با تعریف و تمجیدهای منتقدان روبه‌رو شد. به گفته مارک والتون، نویسنده گیم‌اسپات اگر داستان بیونتا آن‌قدر بی‌منطق و اغراق‌آمیز نبود، هیچ‌وقت به این کمال شُکوه‌بار و شِکوه‌برانگیز دست نمی‌یافت. این بی‌منطقی و اغراق، که آدم را یاد داستان‌های عجیب و افراطی فولکلور می‌اندازد، همان راهی است که سال‌هاست نوابغی مانند هایائو میازاکی (از مطرح‌ترین انیمیشن‌سازان ژاپن)، هیدئو کوجیما (کارگردان اصلی بازسازی سه بعدی متال گِر و نسخه‌های بعدی آن) و شینجی میکامی (از خالقان Resident Evil و DMC ) پیموده‌اند.

علاوه بر داستان، با موسیقی و صداپردازی خوبی روبه‌رو هستیم. گرافیک بازی هم با توجه به عرضه روی کنسول WiiU واقعا دیدنی است. بندرت پیش می‌آید که سطح فریم افت کند، اما در همان موقعیت‌های نادر خللی در روند بازی ایجاد نکند. طراحی شخصیت‌ها با ذوق و سلیقه انجام شده است. انیمیشن‌ها واقعا خیره‌کننده است و صحنه‌هایی که Witch-Time فعال می‌شود (حالتی که با جاخالی دادن بموقع فعال شده، صحنه را آهسته کرده و اجازه‌ مانور بهتری به بازیکن می‌دهد) پر از جذابیت‌های تصویری است: جرقه‌ها در هوا پراکنده می‌شوند، گلوله‌ها شتاب می‌گیرند و دیدن جزئیات حرکت کاراکترها واقعا دل را می‌رباید.

و اما چیزی که بیونتا را به ارباب، یا بهتر بگوییم بانوی تمام بازی‌های رایانه‌ای تبدیل کرده، گیم‌پلی است. گیم‌پلی بیونتا از دکمه‌ای پیچیده‌ بهره نمی‌برد. یادگیری ملزومات آن که در ابتدای بازی معرفی می‌شود، بسیار ساده است. درست عین قسمت اول، در بیونتا 2 هم درجه‌ سختی بازی، نوعی همسانی موازی با سطح مهارت بازیکن دارد؛ یعنی هرقدر بازیکن عکس‌العمل‌های قوی‌تر و سرعت عمل بیشتری داشته باشد، بیونتا برایش ساده‌تر و لذتبخش‌تر خواهد بود. در بیونتا نه از سختی اجباری خبری است، نه از سهولت افراطی.

با وجود ساده بودن ظاهر کنترل بازی، گیم‌پلی از عمقی جالب توجه برخوردار است و اسلحه‌ سرد متنوع که هریک چند کمبوی جذاب را شامل می‌شوند، چند سلاح گرم و حرکات قدرتی و تمام‌کننده‌های فراوان، در کنار تنوع دیوانه‌کننده‌ موارد مخفی و مراحل سری، از گیم‌پلی بیونتا دنیایی ساخته که هر گیمر خوش‌سلیقه‌ای غرق شدن در آن را غنیمت می‌شمارد.

در این قسمت شاهد اضافه شدن بخش دو نفره هستیم. دو بازیکن سر کسب امتیاز بالاتر با یکدیگر رقابت می‌کنند. پس از اتمام چند راند و از بین بردن دشمنان بسیار، برنده مشخص شده و به مقدار قابل توجهی ارز دست پیدا می‌کند تا خرج باز کردن موارد دیگر کند.

امید است که استقبال از این قسمت، بسیار بهتر از قسمت اول بازی باشد.

سیاوش شهبازی
ضمیمه کلیک