مژده لواسانی: تحت هیچ شرایطی چادرم را برنمی‌دارم

قرار ما یکی از آخرین روزهای بهار 93 بعد از اجرایش در برنامه پربیننده «کافه سوال»ساعت 22 و 30 دقیقه هنگام رسیدن به منزل بود. «مژده لواسانی» مجری موفق و جوان تلویزیون متولد 1368 و دانشجوی رشته حقوق است. او از دوران کودکی با میکروفن و اجرای برنامه مأنوس است و تجربه بازیگری هم دارد. با «لواسانی» به بهانه پخش برنامه «کافه سوال» هم کلام شدیم و از او 15 سوال پرسیدیم تا بیشتر با او آشنا شویم.

همه آدم ها یک نقطه شروع و یک نقطه اوج دارند. شروع کار شما چه زمانی بود؟

در مقاطع مختلف؛ نقطه عطف و شروع متفاوتی به لحاظ کاری برایم بود، در خیلی از مصاحبه هایم گفته ام که این فضا را از دوران کودکی با رادیو تجربه کرده ام. یک اتفاق خیلی خوب در دوران کاری ام، به لحاظ حرفه ای رخ داد که در سن 17 سالگی سردبیر رادیو شدم که برایم شروع خیلی خوبی بود.

در تلویزیون هم از زمانی که «کبوتر دات کام» و چند سال بعد از آن «به خانه بر می گردیم» را اجرا کردم برایم اتفاق های خوب رقم خورد. اکنون هم «کافه سوال» در گونه دیگری برای تثبیت حضورم در تلویزیون از زاویه دیگری شاید شروع دوباره ای بود که شکر خدا خوب رقم خورد.

گفتید برنامه «کافه سوال» شروع دوباره ای برایتان بود؛ این برنامه چگونه شکل گرفت؟

شکل گیری این برنامه به زمان همکاری ام با «سهیل سلیمانی» تهیه کننده «کافه سوال» در برنامه «به خانه بر می گردیم» برمی گردد. او در آن مقطع سردبیر بخشی بود که ما آن را اجرا می کردیم و دغدغه ما بود که برنامه ای اجتماعی در حوزه علاقه های مان که برای جوانان موثر است تولید کنیم که محقق نشد تا این که سال92 طرحی را به گروه اجتماعی شبکه دوم ارائه دادیم که خدا را شکر با آن موافقت شد و مهر 92 برنامه «کافه سوال» به تهیه کنندگی او آغاز شد.

به عنوان یک سردبیر و مجری موفق، چه قدر سعی می کنید به روز باشید؟

لازمه کارم است؛ یعنی مسئله از سعی و تلاش گذشته بلکه به طور دقیق مسئله وظیفه است که به روز باشم. یک مجری هنگامی می تواند تاثیر گذار باشد که با دغدغه های مردم و شیوه زندگی شان آشنا باشد. اگر یک گام هم عقب باشی ده ها کیلومتر در اجرا از مخاطبت فاصله پیدا می کنی. باید همیشه همگام باشی و معتقدم به روز شدن مانند مطالعه و سواد می ماند و امتیاز و قابلیت یک مجری نیست بلکه جزو الزامات یک مجری است.

فرآیند این مطالعات و آموخته ها چه کاربردهایی در اجرایتان دارد؟

خیلی زیاد موثر است. سواد رسانه ای کمک می کند تا به مخاطب نزدیک تر باشی. من همیشه سعی کرده ام داشته هایم را در وجودم ته نشین کنم تا صمیمیت به بار آورد؛ یعنی از آن دسته که سواد خود را به رخ می کشند یا مانند برخی مجری ها شروع به گفتن خطابه های آن چنانی و کلمات عجیب و غریب می کنند، نیستم. معتقدم هر اندازه انسان اطلاعاتش وسیع تر می شود و تسلط بیشتری دارد، ساده تر و روان تر با مردم ارتباط برقرار می کند. همیشه بهترین استادهای دانشگاه و بهترین سخنرانان افرادی نیستند که از سخنرانی شان چیزی نفهمید بلکه افرادی موفق هستند که از سخنرانی شان احساس می کنید در عین روان بودن و سادگی مطلب چقدر بار علمی تان بالا رفته است.

پیرو سخنان تان که اشاره کردید سعی می کنید در برنامه‌تان دغدغه مردم را به تصویر بکشید، آیا برنامه «کافه سوال» توانسته است دغدغه های مردم را برطرف کند؟

ما همه سعی خود را کرده ایم. برای نخستین مرتبه روی خطوط قرمزی دست گذاشته ایم که در تلویزیون به آن پرداخته نشده بود، مانند جراحی زیبایی که به نظرم مسئله و بحران است و موج عجیب و غریب تصنع و تغییر ذائقه مردم و تغییر زیبا شناسانه آن هاست. همچنین در اوج دغدغه مردم در رابطه با آلودگی هوا با مسئولان به این مسئله پرداختیم و به گپ و بحث و چالش نشستیم. در اوج گسترش فضای مجازی به مسئله شبکه مجازی پرداختیم و می خواهم بگویم آن چه در توان مان بود، در برنامه عملی کردیم.

با توجه به پرداختن به برخی مشکلات و راه رفتن روی خطوط قرمز، آیا تاکنون برنامه تان حاشیه ساز هم شده است چون زمان پخش موضوع جراحی و دعوت از بازیگران بنام برنامه تان خیلی خبر ساز شده بود.

هر موضوع جنجالی حواشی خودش را دارد، چه بحث جراحی زیبایی، چه بحث شهرت و چه بحث شبکه های اجتماعی در برنامه مان به تبع موضوعات جنجالی حواشی خاص خود را در حوزه های مختلف داشت اما آزار دهنده نبود بلکه همه حرف ها به نفع مردم تمام شد.

واهمه ندارید که شما هم مانند برخی از مجریان موفق و توانا با ورود به حواشی کنار گذاشته شوید؟

من راهی را برای خودم ترسیم کرده ام و جلو می روم و اگر همه چیز دست به دست هم دهد باید رو به تعالی برود تا این که تنزل داشته باشد.

این راه ترسیم شده چه راهی است؟

تاثیرگذاری کارم است. آن چه که شما می گویید حواشی، اگر حاشیه های اتفاقات باشد و هیچ عمقی نداشته باشد من موافقش نیستم و از آن پرهیز می کنم. برایم مهم است که بیشتر از این که حاشیه های کلامی و رفتاری سر و صدا کند، نوع اجرا و ارتباطم تاثیرگذار باشد.

بهترین اجرایتان در برنامه «کافه سوال» چه بود؟

باید مردم نظر بدهند. همیشه سعی من این بوده که اجراهایم تکراری و کسالت آور نشود. این آسیب برنامه هایی است که هر شب روانه آنتن می شود. اگر خود را تکمیل و به روز نکنی به تکرار کشیده می شوی که خیلی دردناک است.

اجرای برنامه زنده سخت است؟

چون من از دوران کودکی پشت میکروفن برنامه زنده بودم حرف زدن عادی جلوی دوربین و میکروفن زنده برایم راحت تر است.

هیچ زمان استرس نداشتم اما همیشه ترس از این که خوب نباشم و حرفم به دل مخاطب ننشیند که اتفاقاً ترس محرکی است، تکانم می دهد تا همیشه از تکرار بپرهیزم که ترس شیرینی است.

آرمان و آرزویتان از دوران کودکی برای شغل آینده تان چه بود؟

چون اصولاً آدم آرمان گرایی هستم در دوران ابتدایی دوست داشتم وزیر آموزش و پرورش شوم! اکنون با توجه به رشته تحصیلی ام وکالت را ادامه می دهم و آن را دوست دارم. رسانه هم که سقفی ندارد و هر چه جلوتر می روی بیشتر به پرواز فکر می کنی.

پس با توجه به این که دانشجوی رشته حقوق هستید دوست دارید این حرفه را به عنوان شغل اصلی تان دنبال کنید؟

شغل اصلی که خیر، به هر حال رسانه من را نمک گیر کرده است و بخش مهمی از زندگی ام شده، اما من وکالت را هم به همین اندازه دوست دارم.

با توجه به این که از دوران کودکی یعنی زمانی که 9 ساله بودید بازیگری را آغاز کردید، چرا این حرفه را ادامه ندادید؟

من در سن 14 سالگی هم در سریال «خبرنگار» بازی کردم. پوشش من چادر است و تحت هیچ شرایطی چادرم را چه برای اجرا و چه بازی بر نمی دارم. معتقدم اقتضائات بازیگری با شرایط من سازگار نبود، ضمن این که من اجرا را خیلی دوست دارم.

آیا الگویی در اجرا دارید؟

بله، تمام همکاران خوب هستند و مهارت های هر یک در اجرا می تواند بخش مهمی از الگویم باشد اما اجرای شخص خاصی را که بخواهم قدم به قدم دنبالش کنم، در نظر ندارم.

آرزوی مژده لواسانی در حرفه حقوق و اجرا چیست؟

آرزویم عاقبت بخیری در هر حوزه ای است. (مریم ضیغمی/ خراسان شمالی)