زورگویی به جای قانون فیفا

تهدید پشت تهدید. رئیس فدراسیون فوتبال نمایندگان آسیایی فوتبال ایران را ملزم می‌کند که بازیکنانشان را در اختیار تیم ملی قرار دهند و آقای نایب رئیس فدراسیون هم آنها را از جریمه‌های فیفا می‌ترساند؛ این‌که همه بازی‌هایشان سه بر صفر می‌شود و بازیکنان ملی‌پوش هم با محرومیت از نقل و انتقالات مواجه خواهند شد. بله! در آیین‌نامه انضباطی فیفا تکلیف باشگاه‌ها در قبال تیم ملی کاملا روشن است، اما این جرایم برای وقتی است که باشگاه‌ها در زمان قانونی از دادن بازیکن به تیم ملی امتناع کنند، نه هر زمان که سرمربی دلش می‌خواهد.

طبق قانون بازیکنان تا روز بیست و هشتم اردیبهشت می‌توانند در اختیار تیم‌های باشگاهی‌شان باشند. حال با توجه به فشرده برگزار شدن لیگ ایران که آن هم فشارش روی ساق پای بازیکنان بود و به نوعی نتیجه تعامل باشگاه‌ها با فدراسیون، شرایطی فراهم شده که برخی از ملی‌پوشان 40 روز زودتر در اختیار کادر فنی تیم ملی باشند. اما این دلیل نمی‌شود همه باشگاه‌ها را ملزم کرد به در اختیار گذاشتن بازیکنان؛ آن هم در شرایطی که درگیر رقابت‌های مهمی چون لیگ قهرمانان آسیا هستند.

آقای وزیر! آقای رئیس فدراسیون! در کجای دنیا مقاماتی هم ردیف شما به باشگاه‌ها دستور می‌دهند که بازیکنانشان را خارج از زمان قانونی در اختیار تیم ملی قرار دهند؟ تعداد بازیکنان استقلال بدون ملی‌پوشانش به 11 نفر هم نمی‌رسد. سپاهان هم بدون شش بازیکن اصلی‌اش در مقابل تیم‌های عربی به تیمی دست و پا بسته تبدیل می‌شود. حال در این شرایط اگر فولاد و تراکتورسازی حاضر شده‌اند قید بازیکنان ملی‌پوش خود بزنند و آنها را به تیم ملی بدهند، باید به آنها دست مریزاد گفت. بدون شک نگاه ملی حکم می‌کند از تیم ملی در آستانه جام جهانی حمایت شود، اما نه با زورگویی و تهدید. ضمن این‌که استقلال، سپاهان، تراکتورسازی و فولاد هم نمایندگان فوتبال ایران در لیگ قهرمانان آسیا هستند و به آنها هم باید ملی نگاه شود. همین چهار تیم اگر در مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا ضعیف ظاهر شوند سال آینده به شکل قابل ملاحظه‌ای از امتیازات فوتبال ایران در آسیا کاسته می‌شود.

رضا پورعالی‌ /‌ گروه ورزش